Ο δημοσιογράφος είναι ο ιστορικός του παρόντος. Συχνά τέμνεται με τα μεγάλα γεγονότα, τα καταγράφει πυρετικά, τα φωτίζει από τη γωνία του Μέσου όπου εργάζεται, τα φιλτράρει από τη δική του κουλτούρα και με τον δικό του τρόπο. Αυτό ίσχυε πάντα. Και σήμερα, στην πιο ιδιοσυγκρασιακή εποχή του Τύπου, αλλά και παλιότερα που τον τόνο έδιναν τα μεγάλα συγκροτήματα. Το Συγκρότημα Λαμπράκη (ΔΟΛ) και οι εφημερίδες του, «Το Βήμα» και «ΤΑ ΝΕΑ», υπήρξαν για τον 20όαιώνα το κορυφαίο εργαστήριο είδησης και επιρροής. Θηρία των Γραμμάτων παρέλασαν από εδώ. Γενιές και γενιές μαθήτευσαν και έμαθαν τη μαστορική πλάι σε πρόσωπα όπως ο Δημάκος, ο Μπουσμπουρέλης, ο Νίτσος, ο Καραπαναγιώτης. Οταν ο νεαρός ρεπόρτερ Νίκος Χασαπόπουλος πέρασε –με ολίγον θράσος και δίψα αφού έφτασε στον ίδιο τον Χρήστο Λαμπράκη για να ζητήσει εργασία –το άβατον της Χρήστου Λαδά, η Ελλάδα ακόμη μετρούσε τις πληγές της από την επτάχρονητυραννίακαι την τραγωδία της Κύπρου. Η Ιστορία παραγόταν μπροστά στον νέο και φέρελπι δημοσιογράφο που από μικρός είχε το όνειρο να δει το όνομά του σε σελίδες μιας μεγάλης εφημερίδας, όπως «Το Βήμα».
Η αφήγηση
Από το 1974 μέχρι σήμερα –που ο ΔΟΛ και οι εφημερίδες του έχουν περάσει στη νέα εποχή τηςΑλτερ Εγκοκαι επανακτούν την ταυτότητά τους μετά την κρίση του 2016 –ο Χασαπόπουλος παραμένει στο «Βήμα» με την ίδια ακριβώς δίψα και αγωνία του νέου ρεπόρτερ. Και βρήκε την ευκαιρία, σε μια κρίσιμη εποχή για τον Τύπο, να αφηγηθεί στον καλό διηγηματογράφο και δημοσιογράφο Γιάννη Ν. Μπασκόζο, ορισμένα περιστατικά από τα 43 του χρόνια στην ίδια εφημερίδα αλλά και από την παράλληλη πορεία του για 28 χρόνια από την κρατική τηλεόραση. Το βιβλίο με τον εύστοχο τίτλο «Η αγωνία ενός ρεπόρτερ» είναι το πυρετικό χρονικό του δημοσιογράφου και ταυτίζεται με τη Μεταπολίτευση και τα κύρια γεγονότα της. Ενα βιβλίο απολαυστικό, που διαβάζεται απνευστί και εναλλάσσει αστεία, πικρά, δραματικά γεγονότα της μεγάλης ή της μικρής πολιτικής, του παρασκηνίου ή των επίσημων καλύψεων από στιγμές τής διεθνούς ή ελληνικής πραγματικότητας, από το Κωσταλέξι μέχρι την κατάρρευση του καθεστώτος Τσαουσέσκου στη Ρουμανία. Και από πικάντικες λεπτομέρειες πολιτικών ανδρών μέχρι σκηνικά από το καμίνι των εφημερίδων. Ολα αυτά σε μια εποχή που η ίδια η παραγωγή της δημοσιογραφικής εργασίας ήταν διαφορετική, προ-ιντερνετική, και απαιτούσε επιτόπια καταγραφή και πολύ τηλέφωνο. Ο Χασαπόπουλος βρέθηκε ντυμένος παπαδοπαίδι στην κηδεία του Ωνάση στον Σκορπιό για να «κλέψει» τη στιγμή. Υπήρξε βοηθός του μυθικού χρονογράφου Παύλου Παλαιολόγου. Εντόπισε το βαθύ λαρύγγι στο πρόσωπο ενός ανθυπολοχαγού που συνάντησε στο Ζόναρς και με τη βοήθειά του πρωτοέγραψε για το περίφημο πραξικόπημα της πιτζάμας, όταν μια ομάδα στρατιωτικών σχεδίαζε να ανατρέψει τον Καραμανλή το ’75.
Μέχρι τέλους
Ο ανθυπολοχαγός βέβαια αποδείχθηκε φορτικός αφού πίεζε μέχρι τέλους για την ανέλιξή του στα στρατιωτικά αξιώματα με τη βοήθεια του Συγκροτήματος και του δημοσιογράφου. «Τρέχοντας πήγα στην εφημερίδα και τα είπα όλα στον τότε διευθυντή Χάρη Μπουσμπουρέλη. Αυτός με κλείδωσε σε ένα δωμάτιο, με έβαλε να το γράψω όπως ακριβώς το άκουσα και μου απαγόρευσε να βγω από το δωμάτιο μέχρι να τυπωθεί η εφημερίδα. Σημειωτέον, οι εφημερίδες τότε τυπώνονταν ξημερώματα, μετά τις 4 το πρωί. Λίγο προτού τυπωθούν οι εφημερίδες έρχονταν στα τυπογραφεία κλητήρες από τη Γενική Ασφάλεια και την τότε ΚΥΠ και έπαιρναν τα πρώτα φύλλα. Ετσι, το πήραν χαμπάρι και άρχισαν οι συλλήψεις στις 6 το πρωί. Γι’ αυτό και ονομάστηκε πραξικόπημα της πιτζάμας, γιατί τους πιάσανε όλους στον ύπνο» αφηγείται ο Χασαπόπουλος στον Μπασκόζο. Ο ίδιος, κατά την αφήγησή του, λίγο νωρίτερα βρέθηκε σε ελικόπτερο να πετάει πάνω από τη Μάνη –κατόπιν εντολής Μάριου Πλωρίτη –και να σκορπίζει αντιμοναρχικά φέιγ βολάν λίγο πριν από το Δημοψήφισμα της 8ηςΔεκεμβρίου (το ερώτημα ήταν: Βασιλευόμενη ή αβασίλευτη δημοκρατία;). Η δε αναγκαστική προσγείωση σε χωράφι λίγο έλειψε να αποβεί μοιραία αφού οι βασιλικοί χωρικοί προσέγγισαν το ελικόπτερο θυμωμένοι με φτυάρια και τσουγκράνες μέχρι που έσωσε τον νεαρό δημοσιογράφο η Χωροφυλακή!
Πώς γυρίζεται μια τσόντα;
Ο Νίκος Χασαπόπουλος όμως, παρότι κυρίως ασχολήθηκε και ασχολείται με το πολιτικό ρεπορτάζ, κατέγραψε και πολιτιστικές σελίδες ενώ υπάρχει μια σπαρταριστή αφήγησή του για το πώς γυρίζεται μια… τσόντα! Με τη βοήθεια του κριτικού Βασίλη Ραφαηλίδη ξεναγήθηκε στα γυρίσματα μιας τέτοιας ταινίας. Εφτασε μάλιστα στον τόπο γυρίσματος με δεμένα τα μάτια και συνοδεία των συντελεστών, κάπου στην Κηφισιά. «Μπαίνει στην αίθουσα ο εραστής: ένας παίδαρος. Γδύνεται και πέφτει με την ηθοποιό στο κρεβάτι. Προσπαθεί αλλά… τζίφος. Μετά και την τρίτη προσπάθεια, ο σκηνοθέτης φωνάζει: “Φέρτε τον άλλον”. Στην αίθουσα μπαίνει τώρα ένας κακομοίρης, φτωχικά ντυμένος. Γδύνεται και πέφτει πάνω στην Τίνα. Αυτός τα καταφέρνει. Ο σκηνοθέτης φωνάζει: “Οχι πρόσωπο, μόνον από πίσω να τον τραβάτε”. Ηταν ο ντουμπλέρ. Τελειώνει το γύρισμα, με βάζουν σε ένα αυτοκίνητο, πάλι με κλειστά μάτια και με αφήνουν στον ηλεκτρικό της Κηφισιάς».

Νίκος Χασαπόπουλος

Η αγωνία ενός ρεπόρτερ

Αγνωστα ιστορικά στιγμιότυπα (1975 – 2017) όπως τα αφηγήθηκε στον Γιάννη Ν. Μπασκόζο

Εκδ. Μεταίχμιο, 2017, σελ. 192

Τιμή: 11 ευρώ

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης

«Ετοιμάζω τον τάφο μου»

Ενα πρωί, το τηλέφωνο του Χασαπόπουλου στο «Βήμα» χτύπησε. Ηταν η ιδιαιτέρα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Σε λίγο ο δημοσιογράφος βρέθηκε στο γραφείο του πρώην πρωθυπουργού στην Αραβαντινού και λίγο μετά διακτινίζονταν μαζί για τα Χανιά, για λόγο που δεν αποκάλυπτε ο Μητσοτάκης. Δεν θα αργήσουν να φτάσουν στην περιοχή Αργουλιδές. Και εδώ ο πρώην πρωθυπουργός εξομολογείται πως σε αυτό το σημείο σχεδιάζει τον τάφο, τον δικό του και της Μαρίκας (σ.σ.: τότε ο Μητσοτάκης ήταν 92 ετών). «Εχουμε ετοιμάσει τα πάντα, ακόμα και για τα μάρμαρα τα πεντελίσια φροντίζω από τώρα να υπάρχουν» δήλωνε ο Μητσοτάκης στον δημοσιογράφο. Το ρεπορτάζ δημοσιεύθηκε στο «Βήμα» ξανά, την ημέρα του θανάτου του πολιτικού.

Τελευταία Νέα