Το πρώτο εθνικό πορτραίτο ήταν ο Ναπολέων, βασισμένο στον καταραμένο ποιητή Ναπολέων Λαπαθιώτη. Αυτή η επιλογή, στάθηκε χαρακτηριστική για τη συνέχεια του αφιερώματος στην προσωπογραφία μέσω του θεάτρου που επιχειρεί να κάνει η ομάδα bijoux de kant. Τώρα, ο Γιάννης Σκουρλέτης, ιθύνων νους των καλλιτεχνικών δημιουργιών της ομάδας, καταπιάνεται μ’ έναν άλλον ποιητή, τον Νίκο Εγγονόπουλο μέσα από το ποίημα του Μπολιβάρ. Και ανεβάζει την ομώνυμη παράσταση από Τετάρτη έως Κυριακή έως τις 25 Φεβρουαρίου στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7 και Θαρύπου, τηλ. 2109212900, είσοδος 8-13 ευρώ).
Στην εκδοχή του Σκουρλέτη, ο εμβληματικός ήρωας πασών των Δεσμωτών, επιστρέφει ως ερωτικό φάσμα και φάος, από τη σπηλιά των προσδοκιών που επωμίστηκε εν αγνοία του. Και συνομιλεί με τον μονόλογο «Ο Λεφτέρης στο αμήν», της Γλυκερίας Μπασδέκη. Με αυτόν τον τρόπο, η bijoux de kant τσαλαβουτά στα απόνερα της επίσημης ιστορίας, επιθυμώντας τη δικαίωση των ηρώων και των τάφων τους και παραδίδει στους θεατές ένα διαφορετικό έργο.
Ο σκηνοθέτης λοιπόν Γιάννης Σκουρλέτης, μιλάει στα «Νέα» για την νέα καλλιτεχνική πρόκληση της ομάδας, την θεατρική απόδοση του έργου του Εγγονόπουλου και την ιστορία.
1.Γιατί αποφασίσατε να καταπιαστείτε με τον Μπολιβάρ;
Γιατί ο Μπολιβάρ είναι ένα ελληνικό ποίημα που αντιμετωπίζει τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τον Σιμόν Μπολιβάρ σαν δίδυμα αδέλφια. Γιατί η ελληνικότητα δεν έχει σύνορα και βιολογίες, είναι ένας ψυχικός τόπος (και ταυτόχρονα ου-τόπος ) που μπορεί να επιλέξει ο καθένας για χώρα προέλευσης.
2.Την εποχή που η χώρα μας κυβερνάται από ένα αριστερό κόμμα, η παρουσίαση του πορτραίτου ενός αριστερότροπου ηγέτη, αποκτά άλλη σημασία;
Η χώρα bijoux de kant επιλέγει να κυβερνάται από ρομαντικότροπους ηγέτες, αυτούς που η επίσημη ιστορία καταδίκασε σε βαρετούς βιογραφισμούς. Ο Μπολιβάρ ήταν Ελευθερωτής και Δεσμώτης ταυτόχρονα . Οι προσδοκίες λαών και ανθρώπων τον φώτιζαν και τον σκοτείνιαζαν ,το σώμα του έπαιζε σ’ένα ατέρμονο κιάρο-σκούρο. Αυτή η ψυχοπτυχή του τον κατέστησε αρχετυπικό πλάσμα ενός διεθνούς απελευθερωτικού ρομαντισμού. Και ναι, το να του δώσεις βάθρο και καρέκλα να μιλήσει σήμερα ,συνιστά πολιτική πράξη βαθιάς λατρείας, αν εννοείτε κάτι τέτοιο…
3.Πώς ο μονόλογος «Ο Λεφτέρης στο αμήν» της Μπασδέκη συνομιλεί με το ποίημα του Εγγονόπουλου;
Η Μπασδέκη και ο Εγγονόπουλος συνεννοήθηκαν μια χαρά .. Ο Λεφτέρης της Γλυκερίας είναι ο Μπολιβάρ που κουράστηκε να είναι Σούπερμαν,που δεν τον λεφτέρωσε κανείς από το βάρος των προσδοκιών ”αστών και χωριαταραίων”. Και απ’το ύστατό του δωμάτιο απευθύνεται στον Πλάστη και Δημιουργό του που μπορεί να είναι ο Ποιητής Εγγονόπουλος ή ο Ποιητής ορατών τε πάντων και αοράτων…
4.Πώς ο εμβληματικός λατινοαμερικανός στρατιωτικός ηγέτης επιστρέφει ως ερωτικό φάσμα;
Ο Μπολιβάρ του Εγγονόπουλου παρότι είναι παραδιαβασμένος και αποτελεί σχολική διαδακτέα ύλη χρόνια τώρα, αντιμετωπίζεται με τη στειρότητα του μεγαλειώδους ΄Ηρωα. Ο Εγγονόπουλος, όμως, μας τον παραδίδει ως ερωτικό φάσμα,ως τον Μέγα Φαλλό στην αέναη γιορτή της ιστορίας.
5.Είναι τελικά τα απόνερα της επίσημης ιστορίας, οι πιο ενδιαφέροντες παράγοντες στην έμπνευσή σας για την παράσταση;
Είναι και παραείναι… Στα απόνερα κολυμπούν ματαιωμένες επιθυμίες, αναστεναγμοί, μυστικοί έρωτες, ιδρωμένες χλαίνες, τριχούλες και τριχιές, βράγχια και βρόγχοι. Αυτόν τον κολυμβητή και πολέμαρχο Μπολιβάρ φωνάξαμε να μας τα πει…
