Στα χρόνια του Μνημονίου στο σάιτ της Βουλής αναγκάστηκαν να προσθέσουν μια ακόμη κατηγορία στην παρουσίαση των βουλευτών «ανά Κοινοβουλευτική Ομάδα», τους Ανεξάρτητους. Χθες το μεσημέρι αριθμούσαν τους οκτώ. Μιας και ο Γεώργιος Καρράς, που από προχθές κοσμεί τα έδρανα του Κινήματος Αλλαγής –ως συνεργαζόμενος όπως επιμένει να αυτοσυστήνεται –βγήκε από τη λίστα το απόγευμα. Κι έτσι έμειναν επτά. Για δύο από αυτούς κυκλοφορούν, καιρό τώρα, σενάρια για το κόμμα με το οποίο θα επιδιώξουν να πολιτευτούν στις επόμενες εκλογές. Αλλά, μεταξύ μας, σε όλους ταιριάζει ο τίτλος «Ανεξάρτητος βουλευτής, μόνος ψάχνει». Λογικό. Οπως παραδέχονται κι όσοι έχουν κυνηγήσει τον σταυρό, «από την πρώτη μέρα της εκλογής ενός βουλευτή, η αγωνία του είναι η επανεκλογή του». Και ως μέλος ενός –με την αβερωφική έννοια –μαντριού μόνο έχει κανείς πιθανότητες να πραγματοποιήσει αυτή του την επιθυμία. Τα κόμματα, πάλι, τι λόγο έχουν να βγουν προς άγραν –γιατί σκάουτινγκ δεν το λες δεδομένης της προσφοράς –ανεξάρτητων;
Συμβολισμοί
Στην περίπτωση της Κουμουνδούρου η απάντηση είναι προφανής: μια κυβερνητική πλειοψηφία των 154 είναι καλύτερη από μια των 153. Αφήστε, που η Μεγαλοοικονόμου δεν θα αντιμετωπίσει πρόβλημα προσαρμογής στον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε οι συριζαίοι στη Μεγαλοοικονόμου. Το Κίνημα Αλλαγής όμως; Για την ακρίβεια, η ΔΗΣΥ, γιατί είχε ανάγκη έναν πρώην βουλευτή του Λεβέντη; Η ψυχρή πολιτική προσέγγιση θέλει τα κόμματα να κάνουν μεταγραφές με βάση τα οφέλη που μπορούν να αποκομίσουν από τα πρόσωπα. Είχε πρόβλημα η ΔΗΣΥ στη Β’ Αθηνών; Ποιο ακριβώς προφίλ θέλει να φιλοτεχνήσει; Τι, δηλαδή, συμβολίζει ο Καρράς; Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, έκανε τέσσερα ραντεβού με υψηλόβαθμο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, μέχρι να πει «έρχομαι». «Πρόκειται για άνθρωπο ευπρεπή. Δεν προκαλεί και ανήκει στον ευρύτερο κεντρώο χώρο» απαντούν στα παραπάνω ερωτήματα έμπειρα πράσινα στελέχη. Κι εκείνοι είναι, προσθέτουν, «σε φάση ανοιγμάτων».
Αναζήτηση
