Μόλις στις 28.543 ο συνολικός αριθμός των εισιτηρίων στη Σούπερ Λίγκα την προηγούμενη αγωνιστική. Με τον Ολυμπιακό να κόβει τα μισά και παραπάνω (16.532) παρά το γεγονός ότι το ματς με τη Λαμία έγινε Δευτέρα και τα ΜΜΜ να απεργούν.

Αρνητικό ρεκόρ για φέτος, με ανοικτά όλα τα γήπεδα. Στο πιο ενδιαφέρον και συναρπαστικό (υποτίθεται) πρωτάθλημα. Με την ΑΕΚ να κόβει πέντε χιλιάδες με την Κέρκυρα κι από έξι χιλιάδες με Απόλλωνα – Γιάννινα. Τον Ατρόμητο, με αυτή την εκπληκτική πορεία, να είναι προτελευταίος με μ.ό. 921 εισιτήρια. Για να καταρρεύσει το αφήγημα Κοντονή και των πρόθυμων παπαγάλων ότι η ανισονομία που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια στο ποδόσφαιρο έδιωχνε τον κόσμο από τα γήπεδα. Τώρα που φτιάξανε τα πράματα, κι αποκαταστάθηκαν η τάξη και η νομιμότητα και με την ομάδα πρώτη, γιατί η ΑΕΚ παίζει σε άδειες εξέδρες; Παλιά ήταν η καραμέλα της βίας. Τελευταία, όντως ήρθε να προστεθεί η κρίση. Το κυρίαρχο όμως είναι άλλο. Είναι η τηλεόραση. Και δεν λέμε ότι κρατάνε τον κόσμο στα σπίτια του οι απευθείας μεταδόσεις. Λέμε για τη σύγκριση. Για τις νέες γενιές των φιλάθλων που μεγαλώνουν με το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Που παρακολουθούν Πρέμιερ Λιγκ και Πριμέρα Ντιβιζιόν. Οταν βλέπεις το Λίβερπουλ – Σίτι 4-3 και το Σοσιεδάδ – Μπαρτσελόνα από 2-0, 2-4, είναι δυνατόν να βρεις τη διάθεση να ασχοληθείς με το ελληνικό πρωτάθλημα; Να πας από το φιλέτο στον κατιμά; Από το χαβιάρι στο σκουμπρί; Από το μολτ ουίσκι στη Μαλαματίνα; Η σύγκριση είναι καταλυτική. Λες και πρόκειται για διαφορετικό άθλημα. Ακόμα και το Σουόνσι – Μπράιτον να δεις, στην Αγγλία, πρόκειται για κανονικό ποδόσφαιρο. Με κανονικούς αθλητές. Αυτό που παίζεται στην Ελλάδα είναι κακέκτυπο. Είναι ιμιτασιόν.

Τελευταία Νέα