Αναζήτηση
Είχε την τιμητική της χθες στον γαλλικό Τύπο η ελληνική κυβέρνηση. Από τη μια, το άρθρο του Ευκλείδη Τσακαλώτου στην κεντροαριστερή «Monde»· από την άλλη, ανταπόκριση από την Αθήνα στην αριστερή «Humanité». Για το πρώτο, μας ενημέρωσε αναλυτικά το ΑΠΕ. Για την ανταπόκριση δεν ακούσαμε τίποτα, ίσως επειδή τίτλος της ήταν «Ο Αλέξης Τσίπρας πίνει το κώνειο της λιτότητας ώς τον πάτο».
Αν κάποιοι Γάλλοι διαβάζουν και «Humanité» και «Monde» θα εκπλαγούν από το διδακτικό (προς τον Εμανουέλ Μακρόν) ύφος του έλληνα υπουργού στην κεντροαριστερή εφημερίδα –γιατί η αριστερή, εντελώς άλλο ύφος του αποδίδει: «Το καταβεβλημένο πρόσωπο του Ευκλείδη Τσακαλώτου [τη Δευτέρα, στη Βουλή] έλεγε πολλά για το πόσο πικρό είναι το καταπότι της λιτότητας που η ελληνική κυβέρνηση δεν σταματά να πίνει». Αλλά στη «Μonde», ακατάβλητος ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, εκφράζει τη δυσφορία του για την πολιτική συμμαχία Κεντροδεξιάς – Κεντροαριστεράς που προωθεί ο γάλλος πρόεδρος. Διότι, υποστηρίζει, «η δημοκρατία τροφοδοτείται από πολιτικές, ιδεολογικές και κοινωνικές διαφορές» και τέτοιες συμμαχίες «αποκόπτουν το οξυγόνοτων πολιτικών συζητήσεων, που όμως είναι αναγκαίες για μια ζωντανή δημοκρατία».
Το Ποτάμι σχολίασε ήδη ότι στο σπίτι της συμμαχίας Αριστεράς – Ακροδεξιάς δεν μπορούν να ασκούν κριτική για τις συμμαχίες Κεντροαριστεράς – Κεντροδεξιάς. Υπάρχει όμως και το πρόβλημα τι κατανοεί ο κ. Τσακαλώτος ως «δημοκρατία»: αποτελεί «αξία καθεαυτή» που πρέπει να τροφοδοτείται από «διαφορές και συγκρούσεις» για να μην πεθάνει; Ή έχει αξία ως διαδικασία επίλυσης διαφορών και συγκρούσεων –πρωτίστως των πολιτικών –για να μη σκοτώνονται μεταξύ τους οι άνθρωποι στις κοινωνίες;
Αν δεχθούμε ότι χρειαζόμαστε τη δημοκρατία για να επιλύουμε ειρηνικά τις υπαρκτές συγκρούσεις και όχι ότι χρειάζεται να δημιουργούμε συγκρούσεις για να υπάρχει δημοκρατία, τότε η δημοκρατία δεν πεθαίνει αλλά ζωογονείται όταν συμμαχούν γειτονικά πεδία του πολιτικού φάσματος. Η δημοκρατία πεθαίνει όταν οι αντίπαλοι αναγορεύονται σε εχθρούς που πρέπει να εξοντωθούν. Διότι ήσαν και είναι δωσίλογοι, γερμανοτσολιάδες: «Μεσαίος χώρος μεταξύ των πολυβόλων και του τοίχου της Καισαριανής δεν υπάρχει. Ή είσαι με τα πολυβόλα ή είσαι με τους εκτελεσμένους. Ή με την Εθνική Αντίσταση ή με τους δωσίλογους» –δύο φορές (23 Αυγούστου και 26 Οκτωβρίου) επανέλαβε πέρυσι αυτή τη φράση ο Νίκος Παππάς, τόσο πολύ του άρεσε. Για να αναφερθεί στη ΝΔ και στον «μεσαίο χώρο» που διεκδικεί, αλλά και για να καταγγείλει εμμέσως ως δωσίλογο τον Παναγιώτη Πικραμμένο, πρώην πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, πρώην υπηρεσιακό πρωθυπουργό και προσκείμενο στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αν τέτοιο «οξυγόνο πολιτικών συζητήσεων» προτείνει ο κ. Τσακαλώτος στον Εμανουέλ Μακρόν, τότε τι είναι δηλητηριώδες αέριο;
