Ας υποθέσουμε ότι είναι κι αυτό ένα άθροισμα χαμένων ευκαιριών. Γιατί θα έχει χαθεί αυτή η τελευταία ευκαιρία; Επειδή ο Πάνος Τζαβάρας της ΝΔ θα πάει στο συλλαλητήριο και το βάθος της πολιτικής ανάλυσης του Δημήτρη Καμμένου των ΑΝΕΛ φτάνει ώς το «μη σωθεί και λυθεί»; Ή επειδή στην αυλή των Σκοπίων μαζεύτηκε ξαφνικά πολύς κόσμος;

Η ΠΓΔΜ δεν ξέρει ακριβώς πώς θέλουν οι άλλοι να λέγεται. Ξέρει όμως πού θέλει να βρίσκεται. Ξέρει ότι θέλει να γίνει η επόμενη χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ που θα ενταχθεί στις δομές της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και, κάποια στιγμή, και σε αυτές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και ξέρει ότι σε αυτόν τον στόχο δεν έχει απέναντί της τα συλλαλητήρια του Τζαβάρα και τις αναλύσεις του Καμμένου αλλά τον Λαβρόφ.

Αντίθετα από τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, κανένας δεν κάλεσε στα Σκόπια τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας. Μπήκε όμως στη συζήτηση αυτόκλητος για να δηλώσει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να κάνει καμία υποχώρηση στο θέμα της ονομασίας. Είναι το σημείο όπου οι αντινατοϊκές στοχεύσεις της Μόσχας συναντούν τον εθνικισμό των συλλαλητηρίων. Αλλά και το σημείο όπου η μακεδονική σαλάτα αποκτά μια άλλη, διαφορετική γεύση.

Αν η διπλωματία είναι ένα παιχνίδι που παίζεται με πολλούς και τώρα τελευταία κερδίζουν πάντα οι Ρώσοι, τότε η αυτόκλητη παρέμβαση Λαβρόφ προδικάζει και την τύχη αυτής της υποτιθέμενης ευκαιρίας. Το θέμα της ονομασίας δεν θα έχει λυθεί, όπως θέλει αυτή η νέα, «ε, και;» εκδοχή του εθνικισμού. Με τη μακεδονική σαλάτα, πάντως, να αρχίζει να μοιάζει επικίνδυνα με ρωσική.

Τελευταία Νέα