Προφανώς τον θυμούνται ελάχιστοι και εκείνοι πιθανότατα γιατί τον γνώρισαν από κοντά σε κάποια από τις (αμέτρητες) βραδινές εξόδους του, και όχι από το γήπεδο. Σε επίσημο ματς ο Ερβιν Λέμενς δεν αγωνίστηκε ποτέ, παρότι έμεινε στο ρόστερ των Ερυθρολεύκων για μια διετία (2005-2007). Παρά ταύτα ο συμπαθής πορτιέρο με την μακριά ξανθιά χαίτη είναι η… άκρη του νήματος στην ιστορία που ακολουθεί. Ο πρώτος βέλγος ποδοσφαιριστής που ανήκε ποτέ στον Ολυμπιακό.

Ο πρώτος ώς τον Κέβιν Μιραλάς, η επιστροφή του οποίου δημιουργεί ένα απίθανο δεδικασμένο εδώ και μερικές ημέρες στο μεγάλο Λιμάνι. Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι Πειραιώτες έχουν στο ρόστερ τους αυτή τη στιγμή πέντε βέλγους ποδοσφαιριστές, συν τον γεννημένο στη Λιέγη (αλλά Μαροκινό) Μεχντί Καρσελά που δεν υπολογίζεται, αλλά ακόμη και σήμερα στους πρωταθλητές ανήκει.

Πέντε εκπροσώπους μιας φοβερής και τρομερής ποδοσφαιρικής σχολής, που όμως δεν είναι ακριβώς συνηθισμένη εδώ στα μέρη μας. Για να καταλάβει κανείς το θεαματικό αυτού του αριθμού, φτάνει να σκεφτεί πως σε όλη τη Σούπερ Λίγκα ένας ακόμη Βέλγος υπάρχει και αυτός… τυπικά. Ο Βίκτωρας Κλωναρίδης της ΑΕΚ. Την περασμένη Δευτέρα απέναντι στη Λαμία, η αρχική εντεκάδα του Ολυμπιακού χώρεσε τους τέσσερις. Ο Σίλβιο Προτό κάτω από τα δοκάρια, ο Μπιορν Ενγκελς σε ρόλο στόπερ, ο Γκιγιόμ Ζιλέ στη μεσαία γραμμή, ο Κέβιν Μιραλάς στο αριστερό φτερό της επίθεσης. Ελειψε μόνο ο τραυματίας Οτζίτζα-Οφόε, που εάν και εφόσον με το καλό επιστρέψει, απευθείας για το αρχικό σχήμα θα είναι και αυτός.

Ελέω Χάσι

Αυτή τη στιγμή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και στο επίπεδο των top 150 της UEFA υπάρχει μόνο μία ομάδα με περισσότερους Βέλγους στο ρόστερ της από τον Ολυμπιακό. Η ολλανδική Αϊντχόφεν που μετρά έντεκα. Ολλανδία και Βέλγιο όμως είναι μια… ανάσα και επί της ουσίας το συγκεκριμένο παράδειγμα δεν λέει πολλά. Εξάλλου, η περίπτωση των Πειραιωτών είναι διαφορετική. Διότι οι Βέλγοι του Ολυμπιακού είναι άπαντες διεθνείς, με αποκορύφωμα φυσικά τον Μιραλάς που παραμένει εν ενεργεία σε μια εθνική ομάδα που αυτή τη στιγμή είναι στο νούμερο 5 του παγκόσμιου ranking. Πώς προέκυψαν τόσοι Βέλγοι μαζί; Κυρίως λόγω του Μπέσνικ Χάσι. Του προπονητή που ξεκίνησε τη σεζόν. Τέως της Αντερλεχτ ο Κοσοβάρος, βαθιά επηρεασμένος από τη συγκεκριμένη σχολή, θέλησε να γεμίσει το οπλοστάσιό του με ποδοσφαιριστές που τους γνώριζε καλά. Μάλιστα ανάμεσα σε εκείνους που είχε προπονήσει στο παρελθόν επί βελγικού εδάφους ήταν και ο Μάρκο Μάριν, που είχε περάσει από την Αντερλεχτ, έχοντας συμπαίκτη τον Προτό, όχι όμως και τον Ζιλέ που είχε αναχωρήσει μερικούς μήνες νωρίτερα για τη γαλλική Μπαστιά.

Η εποχή των Ισπανών

Τη δεκαετία που πέρασε, ο Ολυμπιακός επέλεξε να τη διανύσει ως επί το πλείστον εμπιστευόμενος ισπανούς προπονητές. Οι δύο θητείες του Ερνέστο Βαλβέρδε και τα σχεδόν δύο χρόνια του Μίτσελ, συν το μικρό πέρασμα του Βίκτορ, καταλαμβάνουν σχεδόν το 50% αυτής της εποχής. Αναμενόμενο λοιπόν να προκύψουν στο ρόστερ πάρα πολλοί ισπανοί ποδοσφαιριστές. Από τον Οσκαρ και τον Ραούλ Μπράβο ώς τους Ρομπέρτο, Ούρκο Πάρντο, Μαρκάνο, Μιγκέλ Τόρες, Χαβίτο, Ορμπάιθ, Ουρτάδο, Φουστέρ, Ριέρα, Γέστε, Ντε Λα Μπέγια και τον Μποτία που είναι σήμερα ο αρχηγός, αλλά και ο τελευταίος εκπρόσωπος της συγκεκριμένης σχολής. Η παρουσία του Οσκαρ Γκαρσία στον πάγκο προφανώς θα τον… ανοίξει εκ νέου μελλοντικά αυτόν τον λογαριασμό. Προς το παρόν όμως το ποντάρισμα είναι φλαμανδικό. Και όχι άδικα. Ο Προτό έχει αποδειχθεί λίρα εκατό για τους πρωταθλητές. Ο Οτζίτζα-Οφόε είναι ο καλύτερος μέσος της Σούπερ Λίγκας όταν πατάει χορτάρι. Ο Ενγκελς έχει όλα τα προσόντα για μεγάλη καριέρα. Ο Ζιλέ είναι μια έξτρα επιλογή εμπειρίας. Για τον Μιραλάς; Τα έχει πει όλα η… Μαρινέλλα με τον Τόλη Βοσκόπουλο. Τα λόγια είναι περιττά.

Τελευταία Νέα