Αναζήτηση
«Ανάμεσα στην καθαρή έξοδο και την προληπτική γραμμή πίστωσης υπάρχουν πολλές επιλογές». Κορυφαίο στέλεχος του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης είχε χρησιμοποιήσει αυτή τη φράση τον περασμένο Ιούλιο όταν είχε αρχίσει να μπαίνει στις πρώτες γραμμές του κυβερνητικού αφηγήματος το στόρι της καθαρής εξόδου.
Λίγους μήνες αργότερα, σήμερα, το στόρι της καθαρής εξόδου δεν υπάρχει σε καμία εναλλακτική των δανειστών για την επόμενη μέρα.
Το ίδιο ισχύει και για την «καθαρή» προληπτική γραμμή πίστωσης. Για να ενεργοποιηθεί θα πρέπει να υποβληθεί αίτημα από την ελληνική κυβέρνηση. Είναι σαφές ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν προτίθεται να το κάνει.
Το σενάριο εργασίας πάνω στο οποίο δουλεύουν ήδη οι δανειστές προβλέπει ένα πλαίσιο ενισχυμένης εποπτείας, το οποίο είναι πιθανό να ονομάζεται «Πλαίσιο για την Ανάπτυξη και τη Σταθερότητα» (Framework for Growth and Stability) με συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την επόμενη μέρα, συνδυάζοντας χαρακτηριστικά από τις δύο ισχύουσες Γραμμές Πίστωσης του ESM.
Με απλά λόγια, θα είναι ακριβώς αυτό που είχε περιγράψει προ τριμήνου ευρωπαίος αξιωματούχος ως «υβριδικό Μνημόνιο» με άλλο όνομα, με μαξιλάρι χρηματοδότησης αν χρειαστεί, με συγκεκριμένες δεσμεύσεις, τακτικές αξιολογήσεις από τους θεσμούς και αντίδωρα διευθέτησης του χρέους.
Τα κέρδη των κεντρικών τραπεζών και της ΕΚΤ (SMP’ s και ANFA’ s) θα επανέλθουν στο προσκήνιο ενώ αναμένεται να αξιοποιηθούν και περίπου 12 δισ. ευρώ από το τρίτο πρόγραμμα του ESM τα οποία δεν θα χρησιμοποιηθούν έως τον Αύγουστο. Το χρονικό εύρος αυτού του νέου Πλαισίου είναι ανοιχτό. Η ελάχιστη διάρκειά του εκτιμάται πως θα είναι δύο χρόνια «προκειμένου να καλύπτει σε κάθε περίπτωση το διάστημα εθνικών και προεδρικών εκλογών στη χώρα» όπως αναφέρει πηγή με γνώση των συζητήσεων.
Με βάση τα ισχύοντα διαθέσιμα εργαλεία του ESM, την Προληπτική Πιστωτική Γραμμή υπό προϋποθέσεις (PCCL) και την Πιστωτική Γραμμή υπό ενισχυμένες προϋποθέσεις (ECCL), η ελάχιστη χρονική διάρκεια είναι το ένα έτος, με δυνατότητα δύο ακόμα εξαμηνιαίων ανανεώσεων.
Ορισμένες ευρωπαϊκές πηγές δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο οι δανειστές να ζητήσουν πλαίσιο δεσμεύσεων μεγαλύτερης διάρκειας, έως το 2022 για παράδειγμα. Αποφάσεις δεν έχουν ληφθεί, η διαπραγμάτευση είναι μπροστά, η τετραετία όμως αναγνωρίζεται από αρμόδιες πηγές πως είναι πολύ δύσκολο να «χωνευτεί» πολιτικά από την ελληνική κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση η Κομισιόν, αναφέρουν πληροφορίες, έχει αρχίσει να επεξεργάζεται εναλλακτικά σενάρια ως προς τη διάρκεια του νέου Πλαισίου. Η διετία είναι το ελάχιστο.
Χωρίς διαπραγμάτευση. Τα μέτρα του υβριδικού Μνημονίου επίσης θα αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Ηδη υπάρχουν ιδέες στους κόλπους των δανειστών, αλλά και αδιαπραγμάτευτες κόκκινες γραμμές.
Μεταξύ αυτών, αναφέρουν πληροφορίες, η ρήτρα μη ακύρωσης μεταρρυθμίσεων που έχουν υλοποιηθεί στο πλαίσιο των τριών Μνημονίων της οκταετίας και η δέσμευση πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 και 2% του ΑΕΠ έως το 2060. Αυτά για τους δανειστές είναι αδιαπραγμάτευτα.
Αδιαπραγμάτευτες για τους Γερμανούς είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. Χωρίς την «αξιοποίηση» περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου που έχουν μεταφερθεί στο ΤΑΙΠΕΔ, δεν πρόκειται να υπάρξει η παραμικρή υπόσχεση για τη διευθέτηση του χρέους.
Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, από τα πιθανά μέτρα του τέταρτου πακέτου είναι η προώθηση του τρίτου πυλώνα στο Ασφαλιστικό. Μετά τις αλλεπάλληλες μειώσεις των συντάξεων και τις αυξήσεις των εισφορών, το πρόβλημα κατά τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ παραμένει άλυτο.
Το μέτρο που παρουσιάζεται ως πιθανό να περιληφθεί στο τέταρτο πακέτο αφορά τη μετεξέλιξη του σημερινού Ασφαλιστικού σε ένα σύστημα τριών πυλώνων, όπου το δημόσιο θα συνυπάρχει με τα επαγγελματικά ταμεία και τα ιδιωτικά συστήματα ασφάλισης.
Ενδείκτικο πάντως των διαθέσεων των δανειστών είναι η ρήτρα που έβαλε το χθεσινό Euroworking Group για την διενέργεια ηλεκτρονικών πληστειριασμών προκειμένου να εκταμιευθεί η δεύτερη υποδόση της τρίτης αξιολόγησης
