Κάθε φορά που κάνει μια συνέντευξη αυτό το ουάου αγόρι Βαρουφάκης, έχω την αίσθηση ότι το κάνει σαν να επιδιώκει να συμπληρώσει έναν τεράστιο φανταστικό φάκελο, στον οποίο έχουν ταξινομηθεί όλα τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, από τον Ιανουάριο του 2015 ώς τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, που έγινε το περίφημο δημοψήφισμα.
Είναι δηλαδή σαν ο τύπος να λέει, κύριε εισαγγελέα μου, ξέχασα να σας πω και αυτό. Ή ότι, ξέρετε, τις προάλλες που σκάλιζα τα χαρτιά μου για κάτι άλλο, βρήκα και εκείνο το χαρτί που είχε χαθεί ανάμεσα στα υπόλοιπα, και το οποίο νομίζω ότι σας ενδιαφέρει, θα σας βοηθήσει να διαμορφώσετε γνώμη πριν απαγγείλετε την κατηγορία σας.
Το άλλο που σκέφτομαι, και μου εντυπώθηκε μετά την τελευταία του συνέντευξη που παραχώρησε στα Παραπολιτικά fm, είναι ότι ο Γιάνης με ένα νι έχει βαλθεί να τηγανίσει σε καυτό λάδι, αλλά με δόσεις, τον ΣΥΡΙΖΑ, και τον πρόεδρο Αλέξη αυτοπροσώπως.
Τούτων δοθέντων, δεν καταλαβαίνω γιατί η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν συγκεντρώνει όλο αυτό το υλικό από τις δηλώσεις Βαρουφάκη (δεν ξέρω αν μπορεί να χειρίζεται το Διαδίκτυο, μπορεί όμως να το αναθέσει σε κάποιους βοηθούς της) και να διατάξει μια έρευνα η οποία θα καταδείξει αν διαπράχθηκαν, και τι είδους, αδικήματα εκείνη την κρίσιμη περίοδο. Σε πέντε μήνες αποχωρεί από τη θέση της, και ενδεχομένως να μην την ξαναθυμηθεί κανείς πλέον. Δεν αισθάνεται την ανάγκη να αφήσει κάτι πίσω της;
Το Plan B ή Χ
Και επειδή άνθρωπος είναι και αυτή, και ενδεχομένως να ξεχνάει, επαναφέρω, μια παλαιότερη πρότασή μου, στην οποία, εκείνο τον καιρό που τη διατύπωσα δεν έδωσε μεγάλη βάση, αλλά υποθέτω ότι τώρα έχει μια χρησιμότητα. Ο καθηγητής Γκαλμπρέιθ είχε δηλώσει κατ’ επανάληψιν ότι απέστειλε στο Μέγαρο Μαξίμου τον Μάιο του 2015 ολοκληρωμένη πρόταση για το τι έπρεπε να γίνει στη χώρα. Ηταν το περίφημο σχέδιο Β ή κατ’ άλλους σχέδιο Χ, το οποίο του είχε αναθέσει η κυβέρνηση να συντάξει. Τι προέβλεπε εν ολίγοις;
Κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης, άμεση εθνικοποίηση της Τραπέζης της Ελλάδος, επαναπροσδιορισμός των καταθέσεων σε νέο νόμισμα, τη Νέα Δραχμή, μέτρα για την εγγύηση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, επιστράτευση δημοσίων υπαλλήλων.
Και το εξειδίκευε ακόμη περισσότερο εισηγούμενος μέτρα, όπως: ορισμός ως υπευθύνων για τη δημόσια τάξη, την ασφάλεια και τις προμήθειες των υπουργών Aμυνας και Εσωτερικών. Ελεγχος και εξοικονόμηση στις προμήθειες καυσίμων και επιστράτευση όλων των υπαλλήλων που στελεχώνουν σημαντικούς δημόσιους οργανισμούς (σχολεία, νοσοκομεία, Αστυνομία). Και ότι κατόπιν θα έπρεπε να ακολουθήσει διάγγελμα του Πρωθυπουργού που θα ανακοίνωνε τη μετάβαση στο νέο νόμισμα και εντολή για εκτύπωση νέων χαρτονομισμάτων.
Αυτό το σχέδιο που συντάχθηκε κατόπιν εντολών της κυβέρνησης επαναλαμβάνω, βρίσκεται στο Μέγαρο Μαξίμου. Εχει πάρει αριθμό πρωτοκόλλου και τηρείται κάπου. Γιατί δεν κινείται η εισαγγελία του Αρείου Πάγου με βάση αυτά; Γιατί δεν διατάσσεται η παράδοση του σχεδίου στις εισαγγελικές Αρχές; Εδώ είναι φανερό ότι υπήρξε προπαρασκευή εκτροπής από το δημοκρατικό πολίτευμα. Και μόνο αυτό, θα έπρεπε να την κινητοποιήσει την κυρία εισαγγελέα. Αλλά πού…
Κομμένες γέφυρες
Εθεσα το θέμα σε πολιτικό αρχηγό (σε συνάντηση που είχαμε στο μέσον της εβδομάδος). Σε συνδυασμό με τις πολιτικές εξελίξεις και το πότε θα γίνουν οι εκλογές, αν δεχθούμε ότι ο πρόεδρος Αλέξης δεν θα εξαντλήσει την 4ετία αλλά θα επιχειρήσει το «σάλτο μορτάλε» στην πιο κατάλληλη γι’ αυτόν στιγμή.
Μου απάντησε ευθέως ότι όσα κάνει και όσα πρόκειται να κάνει ο Πρωθυπουργός έχουν σχέση με ένα και μόνο πράγμα: «Φοβάται το Ειδικό Δικαστήριο».
Και μου εξήγησε ότι «ο Τσίπρας θα επιδιώξει να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία όσο περισσότερο γίνεται για να μπορέσει στην επόμενη Βουλή να έχει μια τέτοια δύναμη, η οποία θα του επιτρέψει να είναι κεντρικός παίκτης στους συσχετισμούς που θα προκύψουν από τις κάλπες».
Υποστήριξε ακόμη ότι «όπως δείχνουν τα πράγματα και όπως διαφαίνεται από τις δημοσκοπήσεις, ο Μητσοτάκης θα κερδίσει μεν τις εκλογές, αλλά όχι με αυτοδυναμία, οπότε σε συνδυασμό με την αναμενόμενη αύξηση της εκλογικής επιρροής του Κινήματος της Αλλαγής, ο Τσίπρας να μπορεί να διαπραγματευθεί όχι μόνο την προσωπική του τύχη και των συνεργατών του, αλλά και τη συμμετοχή του σε κυβέρνηση συνασπισμού».
–Εχουν υπάρξει σχετικές συζητήσεις; ρώτησα.
Η απάντηση ήταν ένα κατηγορηματικό «όχι». Και (μου) πρόσθεσε:
«Για πρώτη φορά στην πολιτική ζωή της χώρας, εξ όσων εγώ γνωρίζω τουλάχιστον, δεν υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Και η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά την κυβέρνηση».
«Πετούν» στα σύννεφα
Φυσικά υπάρχει και η κατηγορία εκείνων των αιθεροβαμόνων, γηραιών πολιτικών στελεχών, προερχομένων κυρίως από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, τα οποία πιστεύουν ότι διατηρούν ανοιχτές τις πύλες του διαλόγου μεταξύ της κυβέρνησης και του κόμματος το οποίο υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.
Στην πραγματικότητα δεν εκπροσωπούν τίποτε. Πολύ περισσότερο το ΠΑΣΟΚ ή τη δημοκρατική παράταξη. Πράγμα που το γνωρίζουν και οι δυο πλευρές. Και όσοι συνομιλούν μαζί τους από την κυβέρνηση και όσοι υποτίθεται και πάλι ότι εκπροσωπούνται σε αυτόν τον διάλογο της κατηγορίας «να ‘χαμε να λέγαμε».
Τους καταγγέλλω και τους δύο –κυβέρνηση και δημοκρατική παράταξη. Μα δεν ντρέπονται λιγάκι, να τους κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα τους αυτούς τους καημένους; Λυπάμαι, αλλά θα έπρεπε να σεβαστούν την ιστορική τους διαδρομή…
«Ο καθένας μονάχος»
Εχω πάντως την αίσθηση ότι και μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας. Πιστοποιημένοι και αποτελεσματικοί. Και όπου υπήρξαν (γνωρίζω κάνα δυο, πρόσφατες, περιπτώσεις…) οι γέφυρες κόπηκαν διότι δεν τηρήθηκαν εκατέρωθεν τα υπεσχημένα και συμφωνηθέντα.
Αυτό επίσης δεν είναι καλό. Καθόλου καλό. Κάποτε τα κόμματα της αντιπολίτευσης έβρισκαν έναν κοινό βηματισμό, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικοπολιτικές τους διαφορές, και συντόνιζαν τις κινήσεις τους μέσα στη Βουλή, ειδικά σε εποχές που κρίνονταν μείζονος σημασίας θέματα.
Σήμερα αυτό δεν υπάρχει. «Ο καθένας μονάχος του είναι» –το τραγουδάει κι ο Αντωνάκης ο Ρέμος ο φίλος μου, και το έχει κάνει μεγάλο σουξέ τελευταία, ενημερώνω, για τους αδαείς επί του θέματος…
Το τεστ της εξουσίας
Κλείνω με μια αναφορά στον πρόεδρο Λεβέντη, το κόμμα του οποίου φυλλορροεί δραματικά και εκείνος τα ρίχνει στους κακούς άλλους, που του παίρνουν τους βουλευτές. Νομίζω ότι δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα να βρίζει κανέναν. Διότι πολύ απλά δεν θα του φταίει κανείς, παρά μόνο οι αλλοπρόσαλλες αποφάσεις και η συμπεριφορά του απέναντι σε αυτούς που τον έκαναν νοματαίο. Επέδειξε εκτιμώ αυταρχικότητα και αλαζονεία. Οχι ταπεινότητα και σεβασμό σε όσους τον ψήφισαν και τον έστειλαν στη Βουλή. Το ότι το κόμμα του ονομάζεται Ενωση Κεντρώων ας πούμε δεν σημαίνει απαραίτητα –αντιθέτως! –ότι αποτελεί και πολιτικό κληρονόμο του κόμματος του Γεωργίου Παπανδρέου ή του Γεωργίου Μαύρου. Ελεος πια…
Οπως έλεγε και ένας σοφός, ο Αβραάμ Λίνκολν συγκεκριμένα, στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν ακόμη στην πολιτική επικοινωνία δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα: «Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν τις αντιξοότητες, αλλά αν θες να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσ’ του εξουσία».
Ο Λεβέντης, δοκιμάστηκε…
(Και σύντομα θα έχει και άλλες απώλειες…)