Η τύχη του VAR (βιντεοδιαιτητή) κρίνεται ουσιαστικά την επόμενη εβδομάδα, όταν μια μικρή ομάδα βέλγων ακαδημαϊκών του Πανεπιστημίου του Λέουβεν θα καταθέσει στο Διεθνές Συμβούλιο Ποδοσφαίρου (IFAB) τα ευρήματα της διετούς μελέτης της για την επίδρασή του στο ποδόσφαιρο.
Το IFAB θα τα αξιολογήσει και την τελική απόφαση για το αν θα πρέπει το VAR να γίνει μέρος του παιχνιδιού θα ληφθεί στη συνεδρίαση των μελών του, τον Μάρτιο.
Το VAR χρησιμοποιείται ήδη σε 14 χώρες. Στο πρωτάθλημα των Ηνωμένων Πολιτειών έχει τοποθετηθεί από το καλοκαίρι και υπεύθυνος του προγράμματος είναι ο άγγλος πρώην διεθνής ρέφερι Χάουαρντ Γουέμπ.
Οπως εξηγεί, η βασική ιδέα είναι να μην αλλάξει ο τρόπος του παιχνιδιού όπως τον ξέρουμε: «Οι διαιτητές είναι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις, δεν σκέφτονται το VAR το οποίο επεμβαίνει όταν γίνεται ένα εξόφθαλμο λάθος».
Σε όλες τις δοκιμές που γίνονται, το VAR μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε τέσσερις περιστάσεις: γκολ/μη γκολ, πέναλτι/ μη πέναλτι, απευθείας κόκκινες κάρτες και περιπτώσεις λανθασμένης ταυτότητας.
Το βασικό μότο του IFAB είναι «ελάχιστη παρεμβολή, μέγιστο όφελος».
«Η πρόθεση δεν ήταν ποτέ να υπάρχει 100% ακρίβεια» λέει ο Γουέμπ. «Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στο άθλημά μας, όπου υπάρχει μεγάλη υποκειμενικότητα. Θα υπάρχουν πολλές αμφισβητούμενες φάσεις ακόμα και με το VAR. Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποφύγουμε σοβαρά λάθη και να προσφέρουμε στους διαιτητές σιγουριά. Μέχρι τώρα οι διαιτητές είχαν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους μια φωνή που τους έλεγε: “Ελπίζω να μην έκανα λάθος”. Τώρα, αν δεν ακούσουν τη φωνή “έλεγξέ το” από το VAR, ξέρουν πως δεν έχουν κάνει κάποιο εμφανές λάθος και παραμένουν στο παιχνίδι».