Στην πιο ζοφερή χρονιά του, η εμφάνιση αυτών των νέων παιδιών υπό τις οδηγίες του Μαρίνου Ουζουνίδη είναι το πιο λαμπρό φως που μπορεί να οδηγήσει στο αγωνιστικό μέλλον του Παναθηναϊκού.
Μια ομάδα που φημιζόταν άλλωστε, ιδιαίτερα τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, για τις ακαδημίες της και την περίφημη «Παιανία» με τις απίστευτες για την εποχή εγκαταστάσεις που είχε φτιάξει η οικογένεια Βαρδινογιάννη.
Το γεγονός ότι ύστερα από τόσα χρόνια η πρώτη ομάδα (έστω και εξ ανάγκης) στελεχώνεται με παίκτες από τα σπλάγχνα της είναι το πιο υγιές κομμάτι ενός συλλόγου που υποφέρει οικονομικά και αγωνιστικά.
Ηταν δεδομένο ότι στο χορτάρι ο Παναθηναϊκός θα διέψευδε τους πιο απαισιόδοξους φίλους του, που ενδεχομένως να περνούσε από το μυαλό τους ότι η ομάδα θα κινδυνεύσει.
Κόντρα στους δύο ουραγούς, Πλατανιά και Κέρκυρα, έδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι ακόμα και με τις επιπλέον απουσίες (στα τέλη Ιανουαρίου θα ξέρει επιτέλους ο Μαρίνος Ουζουνίδης στο τελικό ρόστερ ποιους θα έχει στα χέρια του) μπορεί να «χτυπήσει» ακόμα και είσοδο στην ευρωπαϊκή (καθώς οδηγεί στα εισιτήρια για τα Κύπελλα Ευρώπης) πεντάδα.
Ο κίνδυνος για την ομάδα εκτός του… δούρειου ίππου (άνθρωποι εκ των έσω που δημιουργούν θέματα) βασικά είναι εξωτερικός και έχει να κάνει με τις πολλές προσφυγές παικτών που έχει «ανοιχτές» ο Παναθηναϊκός προσπαθώντας να τις ντριμπλάρει, ιδιαίτερα στο θέμα τού να μην του αφαιρεθούν βαθμοί. Εκεί είναι το «ντέρμπι» και όχι στο γήπεδο.
