Αναζήτηση
Με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα είναι να απορεί κανείς για ποιον λόγο αποφάσισε η κυβέρνηση να μπλέξει με το Σκοπιανό και μάλιστα με τόσο άγαρμπο τρόπο.
Υποτίμησε τη δυσκολία και τη φόρτιση ενός περίπλοκου θέματος ή μήπως είχε άλλες επιδιώξεις;
Η πρώτη εξήγηση είναι ότι δέχτηκε πιέσεις από το εξωτερικό –και ενέδωσε.
Οχι μόνο επειδή (όπως εξήγησε ο Ντεϊσελμπλούμ) έχει συνηθίσει να ενδίδει. Αλλά κι επειδή η ρητορική της απέναντι στους ξένους είναι πως εκείνη λύνει τα προβλήματα που δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να λύσει το «παλιό σύστημα».
Η δεύτερη εξήγηση είναι ότι προσπάθησε να δημιουργήσει πρόβλημα στη ΝΔ και την αντιπολίτευση γενικότερα.
Το συνηθίζει. Συχνά χρησιμοποιεί προσχηματικά ένα εξωτερικό ζήτημα κι επικαλείται την ανάγκη υποστήριξής της ώστε να ενισχύσει τη θέση της στο εσωτερικό. Κορόιδα πάντα υπάρχουν.
Η βασική σκέψη ήταν: «Αν ανεβάσουμε πάλι το έργο του 1992, θα έχουμε νέο ματσάκι Μητσοτάκης – Σαμαράς!».
Ασε που μπορεί «να ξαναμπεί στο παιχνίδι κι ο Καραμανλής», για τον οποίο τρέφουν στο Μαξίμου κάποια ειδική έγνοια.
Η (σχεδόν) εμμονική προσπάθεια να αποδυναμώσουν τον Μητσοτάκη τούς εμπόδισε να δουν πως από το 1992 υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά: δεν κυβερνά η ΝΔ.
Εξ αυτού του λόγου τον ρόλο του παλαιού Μητσοτάκη παίζει πλέον ο Τσίπρας. Και τον ρόλο του Σαμαρά ο Καμμένος.
Ενώ ο σημερινός Μητσοτάκης βρίσκεται στην ευτυχή θέση που είχε τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου: οι άλλοι να ξοδεύονται για το πρόβλημα κι εκείνος να μαζεύει ψήφους!
Κατά τα άλλα, το όραμα μιας εξουσίας που πλησιάζει αποτελεί ακατανίκητο συνεκτικό ιστό στην πολιτική. Κι απόδειξη είναι η ευκολία με την οποία ο Μητσοτάκης ομογενοποίησε τις αποκλίνουσες απόψεις στην παράταξή του και τις συγχρόνισε με το κυρίαρχο δημόσιο αίσθημα.
Ποιο είναι αυτό; Το καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Σιγά που θα μπει η αντιπολίτευση σε φασαρίες για να κάνει το χατίρι του Τσίπρα!
Η τρίτη εξήγηση είναι η άγνοια και η επιπολαιότητα.
Μην τις υποτιμάτε. Αποτελούν δομικά χαρακτηριστικά μιας κυβέρνησης της οποίας ο Πρωθυπουργός μιλά για μια… «Διακήρυξη του Βουκουρεστίου», η οποία δεν υπάρχει!
Η τέταρτη εξήγηση είναι το λεγόμενο «αξίωμα Βαρουφάκη» περί νοημοσύνης, στο οποίο για λόγους αβρότητας δεν προτίθεμαι να επεκταθώ.
Αυτές τις τέσσερις εξηγήσεις μπορώ να φανταστώ. Η μία δεν αποκλείει την άλλη και περισσότερες από μία είναι δυνατό να ισχύουν ταυτοχρόνως.
Απλώς όπως πάνε τα πράγματα αναρωτιέμαι μήπως τελικά την κωλοτούμπα δεν χρειαστεί να την κάνει ο έντιμος Πάνος.
Αλλά ο πρωταθλητής Πρωθυπουργός του!
