Αγόρασε στον ήχο των κανονιών, πούλα στον ήχο του βιολιού. Οταν τον Νοέμβριο οι νότες χόρευαν στον αέρα του Γουότφορντ, οι Σφήκες μάθαιναν ταγκό, περιφρονώντας τη θυμοσοφία. Ενιωθαν δυνατές που μία ομάδα όπως η Εβερτον τους ζητούσε σωσίβιο για να σωθεί. Το σωσίβιο είχε ονοματεπώνυμο: Μάρκο Σίλβα. Η φήμη του πορτογάλου προπονητή εκείνες τις ημέρες φούσκωνε σαν τον ελληνικό καφέ στη χόβολη. Η κοινή καταγωγή του με τον Ζοζέ Μουρίνιο σε συνδυασμό με κάποια καλά αποτελέσματα και τη δίψα των ταμπλόιντ για νέους ήρωες δημιούργησαν έναν Σίλβα που δεν αναγνώριζε ούτε ο ίδιος.
Στο αποκορύφωμα, η Εβερτον προσέφερε στις Σφήκες 12 εκατ. ευρώ για να τον απελευθερώσουν από το συμβόλαιό του. Η Γουότφορντ απάντησε τοποθετώντας ποδοσφαιρικό χαλινό στον προπονητή της, ο οποίος φιλοδοξούσε να κάνει το βήμα παραπάνω στην καριέρα του. Τι κατάφερε; Να σβήσει τη φωτιά και να δημιουργήσει μια μπουρλέσκ κατάσταση αποφασίζοντας την απόλυσή του.
Ποιος έχασε; Σίγουρα η Γουότφορντ. Οι σπασμοί αλαζονείας της έδειξαν το πραγματικό της μέγεθος. Πίστεψε πως με την απόφασή της να σταθεί εμπόδιο στις επιθυμίες του προπονητή της και να αρνηθεί ένα σοβαρό χρηματικό ποσό θα δημιουργούσε το βάθρο της ισχύος της.
Μια ιστορία που αποτελεί ένα καλό μάθημα για όλες τις Γουότφορντ και το αδειανό πουκάμισο της οίησης που φορούν.
