Αναζήτηση
«Η επιχειρηματικότητα δεν διδάσκεται, αλλά ένα εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να δώσει τα ερεθίσματα» δηλώνει στα «ΝΕΑ» ο Σταύρος Τσομπανίδης, επιχειρηματίας ετών 24, οραματιστής, αυτοδημιούργητος, γνωστός από χθες στο επιχειρηματικό οικοσύστημα ολόκληρου του πλανήτη. Στην Ελλάδα βέβαια, όπου οι νέες επιχειρηματικές ιδέες θα έπρεπε να στηρίζονται ποικιλοτρόπως (είμαστε άλλωστε μια χώρα σε πολυετή οικονομική κρίση), δεν τον ξέραμε.
Ομως τον 24χρονο επιχειρηματία, ο οποίος μαζί με τον συνέταιρό του, τον μηχανολόγο μηχανικό Νίκο Αθανασόπουλο έφτιαξαν τη νεοφυή επιχείρηση επεξεργασίας φυκιών PHEE, τον ανακάλυψε το αμερικανικό «Forbes» και τον ενέταξε στη φετινή λίστα του «30 Under 30». Η λίστα αυτή περιλαμβάνει τους ηγέτες του μέλλοντος σε δέκα διαφορετικούς τομείς της κοινωνίας. Και πλέον τον Σταύρο Τσομπανίδη πρέπει να τον έμαθαν και οι έλληνες πολιτικοί, στους οποίους και λογικά απευθύνεται η έκκλησή του, μέσω της κουβέντας μας στα «ΝΕΑ», για στήριξη των νέων επιχειρηματιών στη χώρα μας. «Θα ήταν ευχής έργο να είχαμε την υποστήριξη της πολιτείας, αν όχι την ώθηση (έχω καταλάβει πως αυτό δεν γίνεται), τουλάχιστον όμως να μην έχουμε βαρίδια στην καθημερινότητά μας» λέει ο ίδιος.
Κάθε χρόνο, η λίστα του «Forbes» αναδεικνύει νέους κάτω των 30 ετών οι οποίοι ξεχωρίζουν στο αντικείμενό τους. Συνολικά, περιλαμβάνει δέκα κατηγορίες, μεταξύ των οποίων Τέχνες, Επιστήμες, Τεχνολογία, Οικονομία, Κοινωνική Επιχειρηματικότητα και Βιομηχανία.
Από το μηδέν. Ο Σταύρος Τσομπανίδης ξεκίνησε κυριολεκτικά από το μηδέν με μια ιδέα για το πώς μπορεί κανείς να επεξεργαστεί τα φύκια που ξεβράζονται στις ακτές της χώρας και που ώς σήμερα θεωρούνταν για τους δήμους ένα δύσκολα διαχειρίσιμο «σκουπίδι». Η εταιρεία του φτιάχνει τώρα από φύκια ένα συμπαγές προϊόν, από το οποίο κατασκευάζονται θήκες κινητών, σκελετοί γυαλιών, μικροέπιπλα κ.λπ.
Ο Σταύρος δηλώνει ότι σήμερα είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, που σηκώνεται το πρωί για να πάει με χαρά στη δουλειά του. Σπάνιο, στην Ελλάδα της κρίσης. Εκεί, εκτός από τον συνέταιρό του, εργάζονται ακόμη τέσσερις άνθρωποι (η εταιρεία είναι ακόμη μικρή). Ωστόσο, σε πλήρη άνθηση είναι το e-shop της εταιρείας του, που προμηθεύει ήδη και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ είναι πιθανή η επέκτασή του σε Αμερική και Κίνα.
Από κάθε άποψη, αν είσαι ο πατέρας του Σταύρου, όπως λέει ο ίδιος ο πατέρας του, ο Τάσος Τσομπανίδης, μιλώντας στα «ΝΕΑ», έχεις κάθε λόγο να είσαι υπερήφανος. Κι αυτό παρότι δεν έχει ακόμη τελειώσει τις σπουδές του!
«Τώρα θα πάρω το πτυχίο μου», λέει ο Σταύρος, «απλά ήμουν για πολύ καιρό πάρα πολύ απασχολημένος με την οργάνωση της εταιρείας μας».
Η ώθηση. Τονίζει ότι οι σπουδές του (στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και στα Χρηματοοικονομικά) δεν τον ωφέλησαν πραγματικά, κρίνει ότι το Πανεπιστήμιό του είναι ακόμη «πίσω» σε θέματα επιχειρηματικότητας, δέχεται όμως ότι του έδωσε κάποια θεωρητικά εργαλεία. Την ενέργεια που απαιτείται για να βρει το δικό του μονοπάτι (που φαίνεται ότι πολύ σύντομα θα γίνει λεωφόρος) την πήρε από αλλού…
«Εκείνος που με ενέπνευσε πραγματικά ήταν ο Παύλος Ευμορφίδης της Cocomat σε μια ομιλία του που άκουσα στο TEDX» δηλώνει. «Το συναίσθημα που ένιωσα εκείνη την ημέρα δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Μιλούσε ακριβώς γι’ αυτό. Περιέγραφε πώς χρησιμοποιεί τα φύκια και παρουσίασε γλαφυρά τις εικόνες από τα βουνά φυκιών που υπάρχουν σε πολλές παραλίες της Ελλάδας. Τεράστιες ποσότητες τις οποίες οι δήμοι των παράκτιων περιοχών μαζεύουν και θάβουν σε χώρους υγειονομικής ταφής. Ενα… σκουπίδι όμως με μεγάλη αξία. Για να μη σχολιάσω τον οικονομικό αντίκτυπο που έχει αυτή η συλλογή και ταφή τους, ενώ μπορούμε να τα ανακυκλώσουμε, να τους δώσουμε μια δεύτερη ζωή και να τα φέρουμε στην καθημερινότητά μας».
Η γέννηση και η πορεία της PHEE
Πώς το όραμα έγινε πραγματικότητα
«Με τον συνέταιρό μου τον Νίκο μοιραστήκαμε το όραμά μας και τελικά εγκατασταθήκαμε επιχειρηματικά στην Πάτρα όπου βρισκόταν το γραφείο του» διηγείται ο Σταύρος. «Σήμερα η PHEE έχει την έμπρακτη υποστήριξη του Ιδρύματος Αγγελοπούλου και των οργανισμών The People’s Trust και BlueGrowth Piraeus».
«Τους βρήκατε μόνοι σας και ζητήσατε τη χρηματοδότηση της ιδέας σας;» μοιάζει η επόμενη φυσική ερώτηση. «Ναι» απαντάει ο Σταύρος.
Στην ερώτηση «τελικά πόσα χρήματα χρειαστήκατε για να κάνετε την ιδέα σας πραγματικότητα» απαντάει ότι χρειάστηκαν περίπου 100.000 ευρώ συνολικά.
«Στήσαμε μια μέθοδο επεξεργασίας των νεκρών φυκιών για τη μετατροπή τους, έπειτα από μια διαδικασία συμπίεσης, σε μια στέρεη επιφάνεια. Αυτή είναι μια πρώτη ύλη φιλική προς το περιβάλλον φτιαγμένη με απόλυτα φυσική μέθοδο, από την οποία μπορείς να κατασκευάσεις πολλά προϊόντα. Πήραμε την πατέντα σε διεθνές επίπεδο και το ταξίδι ξεκίνησε…»
Σήμερα η εταιρεία των δύο νέων συνεργάζεται με πολλές άλλες στην Ελλάδα που κάνουν τον σχεδιασμό των προϊόντων και τα κατασκευάζουν, με τις οποίες και τα κυκλοφορούν μαζί στην αγορά. Τα προϊόντα τους είναι από κάθε άποψη 100% ελληνικά!
«Η εξέλιξή μας είναι αργή αλλά ωριμάζει μέρα με την ημέρα» λέει ο Σταύρος με την ηρεμία του ανθρώπου που έχει βρει τον σωστό δρόμο στη ζωή του.
«Το ότι η δουλειά μας αναγνωρίστηκε από ένα περιοδικό όπως το “Forbes” είναι για εμάς πολύ σημαντικό, όταν στην Ελλάδα βλέπεις καθημερινά να πολεμάνε τη βιομηχανία» αναφέρει.
Και συνεχίζει: «Πιστεύω στους ανθρώπους και όχι στις ιδέες. Οι νέοι επιχειρηματίες πρέπει να γαλουχηθούν με αξίες, την όρεξη για δουλειά και την επιμονή. Αν ξέρεις πού θέλεις να πας, έχεις στρατηγικό πλάνο και έχεις βασίσει το μοντέλο σου στα στρατηγικά σου πλεονεκτήματα, μπορείς να πετύχεις. Στην Ελλάδα ξεκινάμε ξέροντας από την αρχή ότι με τα εφόδια που έχουμε είμαστε λιγότερο ανταγωνιστικοί σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες. Ομως ζούμε σε μια υπέροχη χώρα με απίστευτες δυνατότητες».
