Εν αναμονή του ματς στο Γεώργιος Καραΐσκάκης, να ρίξουμε μια δεύτερη ματιά στην περίπτωση Κώστα Ζουράρι. Ο οποίος απολαμβάνει τη δόξα της δημοσιότητας. Ποιος ασχολιόταν μαζί του όσο ήταν στην κυβέρνηση; Ουδείς. Είχε κάνει κάτι ως υφυπουργός; Τίποτα. Δεν είχε και αρμοδιότητες άλλωστε. Πέταγε κατά καιρούς κάποιες αρλούμπες (του στυλ «δεν τρέχει τίποτα αν μας πάρουν οι Τούρκοι δυο – τρία νησιά») οι οποίες έσκαγαν σαν τσιχλόφουσκες. Δεν είχαν διάρκεια. Με την επίθεση που έκανε σε Ολυμπιακό και Αρη έγινε περιζήτητος. Τον ξανακαλούν σε ραδιοφωνικές εκπομπές. Πάει στις πίτες των συνδέσμων του ΠΑΟΚ. Μιλάει σε ΙΕΚ και λέει ότι ψήφιζε τα νομοσχέδια χωρίς να τα διαβάζει. Στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία τον πήραν στο κυνήγι κι έφαγε κάτι ψηλές, αλλά μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος. Είναι αυτό που έχει πει ο ιταλός κομμουνιστής Αντόνιο Γκράμσι (1891-1937): «Το παλιό δεν έχει πεθάνει, το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί, είναι η εποχή των τεράτων». Δεν είναι μοναδική περίπτωση ο Ζουράρις. Ενας αργόσχολος περιφερόμενος πολιτευτής. Χωρίς ιδεολογία, χωρίς προσανατολισμό, που προσπαθεί να εντυπωσιάσει με διάφορες σαχλαμάρες. Να κάνει ντόρο. Να συζητηθεί. Αφού ως βουλευτής και υφυπουργός δεν κάνει τίποτα, να κάνει φασαρία. Είναι, αρκετοί. Η κρίση έβαλε στη Βουλή μέχρι και τον Λεβέντη. Κι είναι, ότι ντε και καλά, κάποιοι από τον θίασο των ΑΝΕΛ, πρέπει να μπουν στην κυβέρνηση. Να βολευτούν. Να έχουν γραφείο με όλα τα κομφόρ (συμβούλους κ.λπ.). Εστω και ως υφυπουργοί, άνευ αρμοδιότητων. Κουίκ στο Επικρατείας, κ.λπ. Για κάποιες ώρες έγινε υπουργός ο Δημήτρης Καμμένος, ενώ ο Σγουρίδης παραιτήθηκε α λα Ζουράρις, όταν του ξέφυγε ότι «ο Τσίπρας είπε ψέματα στους αγρότες όπως κάνουν όλοι οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί». Είναι η εποχή των τεράτων. Είναι η εποχή της Αυλωνίτου και του Κωνσταντινέα. Δεν έχουν οι ΑΝΕΛ άλλωστε την αποκλειστικότητα.

Τελευταία Νέα