O Σίλβιο Μπερλουσκόνι, στα 81 του χρόνια, θα μπορούσε να είναι πατέρας της Τερίζα Μέι και παππούς του Εμανουέλ Μακρόν. Οποιος όμως νομίζει ότι παραμεγάλωσε για να ασχολείται με την πολιτική, γελιέται. Οπως ανακαλύπτουν οι αντίπαλοι του πρώην ιταλού πρωθυπουργού για πολλοστή φορά, είναι νωρίς για να γραφεί ο πολιτικός του επικήδειος.

Την περίοδο 2011-2013 φάνηκε ότι ήρθε το τέλος της πολιτικής του καριέρας εξαιτίας προσωπικών και πολιτικών σκανδάλων. Τώρα, όχι μόνο έχει επιστρέψει, αλλά διεκδικεί και νίκη στις κοινοβουλευτικές εκλογές της 4ης Μαρτίου σε συνεργασία με δύο ακροδεξιά, αντιμεταναστευτικά κόμματα.

«Σαν Fiat Cinquecento του ’60, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι είναι ένα οικείο, για να μην πω, καθησυχαστικό μοντέλο. Περισσότεροι από ένας στους επτά ψηφοφόρους λένε ότι θα στηρίξουν το κόμμα Forza Italia. Αντίστοιχης στήριξης χαίρουν και οι εταίροι του -η Λέγκα του Βορρά και οι Αδελφοί της Ιταλίας. Κατά πάσα πιθανότητα, ο τρικομματικός συνασπισμός του Μπερλουσκόνι δεν θα καταφέρει να συγκεντρώσει την πλειοψηφία, φαίνεται, ωστόσο, ότι θα ασκήσει επιρροή στη σύνθεση και τις πολιτικές της επόμενης κυβέρνησης», επισημαίνει ο Τόνι Μπάρμπερ στους «Financial Times».

Ο κατακερματισμός του πολιτικού τοπίου και η μακρόχρονη οικονομική στασιμότητα της Ιταλίας ευνοούν τον Μπερλουσκόνι μολονότι δεν είναι άμοιρος ευθυνών για τα οικονομικά προβλήματα της χώρας. «Η ανάσταση του Λαζάρου αποτελεί απτή απόδειξη των παθογενειών του πολιτικού συστήματος, το οποίο κινδυνεύει να στερέψει από ιδέες ανανέωσής του και ενίσχυσης της θέσης της Ιταλίας στην Ευρώπη», επισημαίνει ο Μπάρμπερ.

Ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι, βέβαια, δεν ταυτίζεται με τον Λάζαρο, αλλά με τον Ιησού. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής καμπάνιας του 2006 αποκάλεσε εαυτόν «Ιησού Χριστό της πολιτικής», καθώς ήταν «θύμα διωγμών και έτοιμος να θυσιαστεί για το καλό της χώρας». Εκείνη την περίοδο βρισκόταν στο τέλος της τρίτης πρωθυπουργικής θητείας του. Η τέταρτη τελείωσε άδοξα το Νοέμβριο του 2011 όταν αναγκάστηκε να παραιτηθεί εξαιτίας των σεξουαλικών σκανδάλων που σχετίζονταν με τα πάρτι «μπούνγκα-μπούνγκα».

Το 2013, φαινόταν ότι ο Μπερλουσκόνι θα χανόταν μια για πάντα από τον πολιτικό χάρτη, καθώς καταδικάστηκε για φοροδιαφυγή και αποπέμφθηκε από το Κοινοβούλιο. Η προχωρημένη ηλικία του αποδείχθηκε, εντούτοις, σωτήρια, καθώς του έδωσε τη δυνατότητα, βάσει της ιταλικής νομοθεσίας, αντί να εκτίσει ποινή φυλάκισης να προσφέρει κοινωνική εργασία.

Εως το 2019 δεν επιτρέπεται να αναλάβει δημόσιο αξίωμα, προσέφυγε εντούτοις στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προκειμένου να του δοθεί και πάλι το δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Για την ώρα δεν επιτρέπεται ούτε να εκλεγεί ούτε φυσικά να αναλάβει πρωθυπουργία. Επιπλέον, κατηγορείται ότι δωροδόκησε έναν πιανίστα σε ένα από τα διαβόητα πάρτι του προκειμένου να δώσει ψευδή κατάθεση σε μία υπόθεση πορνείας στην οποία εμπλέκονται ανήλικες.

Δημοφιλέστερο κόμμα αυτή τη στιγμή είναι το Κίνημα Πέντε Αστέρων. Οι Ιταλοί, ωστόσο, διαπιστώνουν την ανεπάρκεια της δημάρχου της Ρώμης, που εξελέγη υποστηριζόμενη από αυτό. Κατά τραγική ειρωνεία, μοναδικό αντίβαρο για το λαϊκιστικό κόμμα του Μπέπε Γκρίλο φαίνεται να αποτελεί ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι που «ως μετρ της επανεφεύρεσης του εαυτού του παρουσιάζει τον συνασπισμό του ως την ασφαλέστερη επιλογή έναντι του Κινήματος Πέντε Αστέρων», σημειώνει η Στέφανι Κίρχγκεσνερ στο «Guardian».

Τελευταία Νέα