Το κυβερνών κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα θα έπρεπε να ευνοείται από τη μικρή οικονομική ανάκαμψη, τη σταθεροποίηση του τραπεζικού τομέα και τη σταδιακή μείωση του αριθμού προσφύγων και μεταναστών που εισέρχονται στη χώρα. Αντ’ αυτού, η δημοτικότητά του, αν και προηγείται οριακά του συνασπισμού υπό τον Μπερλουσκόνι, πέφτει. Ο κατήφορος ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2016 με την ήττα του πρώην πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι στο δημοψήφισμα για τη συνταγματική μεταρρύθμιση που οδήγησε στην προαναγγελθείσα παραίτηση του πολιτικού ο οποίος κάποτε θεωρούνταν φορέας ανανέωσης.

«Η κρίση στην Κεντροαριστερά δεν ξεκίνησε σήμερα. Ο Ρέντσι έχει χάσει εδώ και χρόνια την πολιτική του κληρονομιά. Παράλληλα, έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο, συμπεριλαμβανομένης της στήριξης που παρείχε το κόμμα του σε μία μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου από την οποία κερδισμένοι θα έβγαιναν μόνο οι πολιτικοί του αντίπαλοι», σημειώνει ο Τζιοβάνι Ορσίνα, καθηγητής ιστορίας και πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο LUISS της Ρώμης.

Η Κεντροαριστερά δεν θεωρείται πλέον εναλλακτική λύση για τους απογοητευμένους ψηφοφόρους διότι «ενστερνίστηκε την παγκοσμιοποίηση και διέσωσε τις τράπεζες. Δεν κατάφερε να διαφοροποιηθεί. Γι’ αυτό οι εκλογείς στρέφονται στην Κεντροδεξιά και σε νέα κόμματα όπως το Κίνημα Πέντε Αστέρων. Τι προσφέρει το Δημοκρατικό Κόμμα; Μεριμνά μόνο για τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους. Δεν μπορεί να προσελκύσει τους νέους», υπογραμμίζει ο Βολφάνγκο Πίκολι, συμπρόεδρος εταιρείας δημοσκοπήσεων που εδρεύει στο Λονδίνο.

Τελευταία Νέα