Το λάθος, είχε πει κάποτε ένας γάλλος διπλωμάτης, είναι χειρότερο από το έγκλημα. Και μάλλον θα συμφωνούσε μαζί του ο έλληνας υπουργός που δεν καταλόγισε σε έναν συνάδελφό του ένα λάθος αλλά «πολλαπλά». Για τον Σκουρλέτη, με λίγα λόγια, ο Καμμένος είναι κάτι λιγότερο από ιδανικός συνοδοιπόρος. Αλλά είναι και κάτι περισσότερο από σίριαλ κίλερ: «Είναι λάθος η θέση του για το Σκοπιανό, είναι λάθος και η πρότασή του για δημοψήφισμα, όπως ήταν λάθος και η συμμετοχή των βουλευτών των ΑΝΕΛ στο συλλαλητήριο» είπε μιλώντας στον ΑΝΤ1.
Το σωστό για τον Σκουρλέτη θα ήταν να υπερασπιστεί ο Καμμένος την κυβερνητική θέση. Θα ήταν επίσης να επιδειχθεί η μέγιστη υπευθυνότητα. Είναι μια υπόδειξη ή, όπως διατυπώθηκε πιο κομψά, μια «παραίνεση» που ο συριζαίος υπουργός απηύθυνε «σε όλους, μηδενός εξαιρουμένου». Ενας είναι όμως ο βασικός αποδέκτης –ο ανελίτης συνάδελφός του. Το ερώτημα από αυτήν την άποψη είναι εάν αυτός ο τελευταίος υπάρχει περίπτωση να συνετιστεί ή, με εγκληματολογικούς όρους, να σωφρονιστεί.
Είναι τόσο πιθανό όσο πιθανό θα ήταν να μετατρεπόταν με μια απλή «παραίνεση» σε αμνό του Θεού ο Τσαρλς Μάνσον. Ο Καμμένος δεν εξαρτά μόνο την πολιτική του παρουσία από τα «λάθη» του. Με τον στρατηγό Φράγκο να αναδεικνύεται σε νέο σταρ του χώρου, κινδυνεύει με πολιτική εξαέρωση, να την πατήσει δηλαδή όπως την πάτησε ο Καρατζαφέρης.
Ο Σκουρλέτης το ξέρει. Και τότε τι νόημα έχει η παραίνεση; Το δικό του λάθος θα ήταν να κάνει πως δεν βλέπει το έγκλημα.