Κάπως έτσι οι γηπεδούχοι έμειναν στο μηδέν. Ο Χιμένεθ από την πλευρά του δεν είχε να σκεφτεί πολλά. Ακολούθησε την πεπατημένη και πετυχημένη συνταγή του 3-5-2, που ανέβασε το σερί των αήττητων αγώνων της ΑΕΚ στους 18. Στην αρχή, που οι Ερυθρόλευκοι μπήκαν φουριόζοι, καθάρισε ο Μπάρκας, ενώ ο Λαμπρόπουλος απέναντι στον Τζούρτζεβιτς (που έμεινε για 90 λεπτά στο ματς) έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του. Με τον τρόπο που έπαιξε η ΑΕΚ και με τους Ζιλέ – Ρομαό να κυριαρχούν στον χώρο του κέντρου, Λιβάγια – Αραούχο έμειναν εκτός παιχνιδιού. Ο Ολυμπιακός ζήτησε τη νίκη, πίεσε, αλλά όπως είπαμε, έλειπε το ένα γρανάζι από την επιθετική τριάδα.
Ο Φορτούνης δεν ήταν καλός στην τελική επιλογή, ενώ και ο Μαρίν δεν είχε ολοκληρωμένες προσπάθειες. Ετσι όπως έπαιξε η ΑΕΚ δεν θα μπορούσε να ζητήσει κάτι παραπάνω από το μηδέν-μηδέν. Και με τον Χιμένεθ να επιμένει μέχρι τέλους στη λανθασμένη επιλογή Κονέ. Ηταν ένα παιχνίδι, που ψάχναμε να βρούμε τους επιθετικούς. Ενα παιχνίδι, που δεν θα έχουμε να θυμόμαστε απολύτως τίποτα. Ενα παιχνίδι Κυπέλλου, για να μην ξεχνιόμαστε, που αλλιώς βλέπουν οι προπονητές κι αλλιώς οι οπαδοί και οι δημοσιογράφοι.