Η χώρα αυτή έχει την ατυχία να βρίσκεται σε μια γειτονιά όπου πολλές φορές στο παρελθόν οι άνεμοι του εθνικισμού σάρωσαν τις φωνές της μετριοπάθειας, της συναίνεσης και της λογικής. Εχει όμως και την τύχη να χειρίζεται τα εθνικά της θέματα με γνώμονα δύο πολύ σημαντικές παρακαταθήκες, δύο φωτεινούς φάρους, που της άφησαν δύο σπουδαίοι Ελληνες. Η μία είναι του Διονυσίου Σολωμού που έλεγε ότι «εθνικό είναι το αληθές». Και η άλλη του Ελευθερίου Βενιζέλου που υπενθύμιζε ότι «δεν υπάρχουν εθνικά δίκαια, αλλά εθνικά συμφέροντα».
Οι πολίτες αυτής της χώρας δεν θα πρέπει να λησμονούν ούτε την πρώτη ούτε τη δεύτερη παρακαταθήκη. Και ασφαλώς δεν θα πρέπει να τις λησμονά η ηγεσία της: μέγιστη αποστολή της είναι η προάσπιση και η διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων. Παράλληλα όμως, πολίτες και ηγεσία δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι, ειδικά σε ταραχώδεις γειτονιές όπως αυτή εδώ, είναι πολλές φορές απαραίτητος ο συμβιβασμός.
Στο Νταβός έγινε ένα πρώτο βήμα συμβιβασμού για την επίλυση μιας διαφοράς που ταλαιπωρεί τη χώρα μας, αλλά και τον ευρύτερο κόσμο μας, εδώ και 25 χρόνια. Το βήμα έγινε ενόσω είναι σαφές ότι η παράταση αυτής της εκκρεμότητας ή, ακόμη χειρότερα, η παραπομπή της στις ελληνικές καλένδες δεν ωφελεί κανέναν. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι σε κάθε βήμα δεν θα πρέπει να διασφαλίζονται τα εθνικά συμφέροντα και ότι στο δούναι και λαβείν του συμβιβασμού δεν θα πρέπει να ζυγίζονται πολύ καλά οι δυο πλευρές της πλάστιγγας.
