Ενα ερώτημα απασχολεί τις τελευταίες ημέρες ολόκληρο το έθνος: ο υπουργός Εσωτερικών εκφράζει προσωπικές απόψεις όταν μαλώνει τους ΑΝΕΛ ή μιλά εξ ονόματος της κυβέρνησης; Αν συμβαίνει το πρώτο, δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Για να εκτονώνει την αριστερή του οργή, ο Πάνος Σκουρλέτης κάθε τόσο κάποιον μαλώνει. Απευθύνοντας συνήθως την παραίνεση «να είμαστε προσεκτικοί». Αυτό είχε πει τον περασμένο Νοέμβριο σχετικά με την πώληση πολεμικού υλικού στη Σαουδική Αραβία. Να είμαστε προσεκτικοί ρε παιδιά, μπορεί να την πληρώσει κανένας αθώος.
Αυτό λέει και τώρα στον Καμμένο για την ονομασία της Ακατονόμαστης. «Να είμαστε προσεκτικοί, γιατί καμιά φορά δημιουργείται μια δυναμική που υπονομεύει μια πραγματικά εθνική προσπάθεια που γίνεται τώρα». Σοφά και υπεύθυνα λόγια. Ο υπουργός τάσσεται μάλιστα και κατά του δημοψηφίσματος, λέγοντας ότι δεν μπορείς να κάνεις εξωτερική πολιτική με αυτούς τους όρους. Εσωτερική, ναι. Οικονομική, ναι. Αλλά με την εξωτερική πολιτική τα πράγματα σοβαρεύουν. Χώρια που μπορεί μετά να χρειαστεί να κάνεις πάλι κωλοτούμπα, και δεν λέει.
Αν όμως ο Σκουρλέτης εκφράζει μια γενικότερη άποψη στον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό σημαίνει ότι στον μείζονα κυβερνητικό εταίρο μπορεί και να πιστεύουν πραγματικά το αφήγημα της Μεγάλης Ανακατάταξης. Το είπε και ο Πρόεδρος της Βουλής: η ονομασία της FYROM μπορεί να δώσει την ευκαιρία να αναδιαμορφωθεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό, ακόμη και οριζοντίως, το σύνολο του πολιτικού συστήματος.
Το σενάριο έχει ως εξής. Οι διαπραγματεύσεις με τους γείτονες πάνε καλά, ήδη ο Ζάεφ δέχθηκε να μετονομαστεί το αεροδρόμιό τους. Επιτυγχάνεται συμφωνία για μια σύνθετη ονομασία. Ο Καμμένος ανεβαίνει στα κάγκελα. Ο Κυριάκος λέει όχι, γιατί δεν θα επιτρέψει τον διχασμό του λαού, του οποίου σέβεται την ευαισθησία κ.λπ. Η πρόταση έρχεται στη Βουλή και ο Σταύρος πείθει τη Φώφη να την ψηφίσουν. Τσιμπάνε και μερικοί δεξιοί. Το μέτωπο της αντιπολίτευσης διαλύεται, ο Φράγκος Φραγκούλης ιδρύει κόμμα, ο Τσίπρας κάνει πρόωρες εκλογές, τις παίρνει και σχηματίζει κυβέρνηση με το Κίνημα Αλλαγής.
Ωραία ιδέα για το επόμενο βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη. Αλλά δεν έχει μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα. Πρώτον, υπάρχει η παράμετρος των συλλαλητηρίων. Θα μπορέσει ο Πρωθυπουργός να αντισταθεί στην πίεση μιας δεύτερης μεγάλης συγκέντρωσης; Δεύτερον, υπάρχει η απαράμιλλη πολιτική προσαρμοστικότητα του Καμμένου, ο οποίος μπορεί χάριν της παραμονής του στην εξουσία να δεχθεί τα πάντα, «Νέα, Βόρεια, Ανω, οποιαδήποτε Μακεδονία», που είπε πριν από δέκα χρόνια κι ένας παλιός του φίλος.
Το σημαντικότερο εμπόδιο όμως στην εκπλήρωση αυτού του σεναρίου είναι άλλο. Η συγκυβέρνηση με ένα ακροδεξιό κόμμα δεν είναι μια συγκυριακή επιλογή που μια μέρα την αλλάζεις καλώντας κοντά σου την Κεντροαριστερά. Αφήνει στίγμα ανεξίτηλο. Σε χαρακτηρίζει, σε μεταμορφώνει. Με άλλα λόγια, να είμαστε προσεκτικοί.
Τελευταία Νέα