Πνευματικό πατέρα των κόμικς θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τον Γκαίτε. Διότι αν ο μέγας δραματουργός δεν είχε ενθαρρύνει τον φίλο του ελβετό δάσκαλο και ζωγράφο Ροδόλφο Τόπφερ να δημοσιεύσει την ιστορία του κυρίου Vieux Bois, η περίφημη ένατη τέχνη θα είχε απλώς γεννηθεί αργότερα. Ούτως ή άλλως, σήμερα όμως θα είχε γιγαντωθεί και θα αποτελούσε ένα σημαντικό κεφάλαιο της ποπ κουλτούρας. Διότι μόνο αν μπορείτε να φαντασθείτε τον 21ο αιώνα χωρίς κινηματογράφο και τηλεόραση, μπορείτε να τον φαντασθείτε και χωρίς κόμικς. Για τους φανατικούς των χρονολογίων, ο Τόπφερ δημοσίευσε τον «Vieux Boix» to 1837, μετά δηλαδή τον θάνατο του Γκαίτε. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η ιστορία της εικονοαφήγησης ξεκίνησε το 1895 στην εφημερίδα «New York World», εκεί όπου ο Ρίτσαρντ Αουτοκολτ δημοσίευσε για πρώτη φορά τις περιπέτειες του Κίτρινου Παιδιού. Εμβληματική ημερομηνία ωστόσο θεωρείται η 15η Οκτωβρίου 1905 όταν οι αναγνώστες της «New York Herald» διάβασαν μέσα από τις εικόνες την πρώτη περιπέτεια του «Μικρού Νέμο στη Χώρα του Υπνου». Στην Ελλάδα, ως σημείο εκκίνησης μπορούν να θεωρηθούν οι ολοσέλιδες εικονοαφηγήσεις του Φωκίωνα Δημητριάδη στο κυριακάτικο φύλλο του «Ελεύθερου Βήματος» το 1927.
Τα κόμικς, προφανώς, δημιουργήθηκαν ως τέχνη για ενηλίκους, αν και η εκδοχή της για παιδιά ανέδειξε κάποιους από τους μεγαλύτερους δημιουργούς του 20ού αιώνα (όπως τον «μπαμπά» του Μίκι Μάους Γουόλτ Ντίσνεϊ και τον πρώτο σχεδιαστή τους Καρλ Μπαρκς) και τροφοδότησαν τη σύγχρονη μυθολογία (αλλά και μια τεράστια βιομηχανία) με χάρτινους ήρωες όπως τον Σούπερμαν, τον Σπάιντερμαν, τον Αστερίξ, τον Τεν Τεν. Και στην εποχή μας δεν είναι μόνο μία μορφή λογοτεχνίας αλλά και δημοσιογραφικό μέσον όπως, τελευταία, καταδεικνύει το «Madaya Mom», ένα κόμικ με ηρωίδα μια τραγική μάνα από τη Μαντάγια της Συρίας, που δημοσιεύτηκε όταν η πόλη ήταν πολιορκημένη και αποκλεισμένη για τις κάμερες.
Τελευταία Νέα