«Εφευγα από το κόμμα μου όταν εκείνο άλλαζε ρότα»

Αν ο Ζάεφ καταφέρει να διαχειριστεί τα δικά του προβλήματα και οι ανυποχώρητοι είμαστε πάλι εμείς, είναι βέβαιο πως η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ θα γίνει με την παράκαμψή μας. Εθνικό μας συμφέρον, η σταθεροποίηση της FYROM. Μουσουλμανικό τόξο στα βόρειά μας, ο πραγματικός αλυτρωτισμός της «Μεγάλης Αλβανίας» και αυξανόμενη ρωσική επιρροή στα Δυτικά Βαλκάνια επισπεύδουν λύση. Εδώ λαϊκισμός, πατριδοκαπηλία, εθνικισμός συνεχίζουν να χτίζουν πολιτικές καριέρες. Πολιτικοί και διαμορφωτές κοινής γνώμης πρέπει να θέσουν το πραγματικό πρόβλημα με εντιμότητα: Προτιμούμε σύνθετη ονομασία ή σκέτο Μακεδονία για τους γείτονές μας; Οι κουτοπονηριές και η εξαπάτηση της κοινωνίας, μόνο δεινά και «Φράγκους» μπορούν να μας φέρουν.

Η απόφαση Το Ποτάμι να περάσει από το «ναι» στο «παρών» στο άρθρο του νομοσχεδίου για τις απεργίες απασχόλησε την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Η μετακίνησή μας από το «ναι», που δημόσια είχαμε εκφράσει όταν πρωτοήρθε ως προαπαιτούμενο της β’ αξιολόγησης, στο «παρών» οφείλεται στη διάθεσή μας για σύγκλιση με τη ΔΗΣΥ. Η οικοδόμηση του Κινήματος Αλλαγής απαιτεί υπέρβαση των διαφορετικών προσεγγίσεων και βαθμιαία ομογενοποίηση. Δυστυχώς η μετακίνηση δεν ήταν αμοιβαία, παρόλο που στο Συνδικαλιστικό το ΠΑΣΟΚ έχει πολλούς σκελετούς από το παρελθόν στην ντουλάπα του. Η απόφασή μου για διαφοροποίηση δεν ήταν ανώδυνη. Μέλημά μου ήταν να σταθώ συνεπής με τις απόψεις μου σε ένα εμβληματικό μάλιστα θέμα. Οι αντιδράσεις που πυροδότησε, μια εντελώς αδύναμη τροποποίηση του αναχρονιστικού συνδικαλιστικού νόμου, έδειξαν πόσο σκληρότερες είναι οι μάχες των συμβόλων από εκείνες της ουσίας. Παράλληλα όμως η αίσθηση υπευθυνότητας στη σχέση μου με το κόμμα μου με έκανε να επιλέξω την αποχή από τη διαφορετική ψήφο.

Η εξόφθαλμη υποκρισία και ο κυνισμός που χαρακτηρίζουν τη στάση των κομμάτων υπονομεύουν την αξιοπιστία τους, εντείνοντας την κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών προς αυτά. Η αντιμετάθεση ρόλων και θέσεων, αναλόγως με το αν βρίσκονται στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση, τα ταυτίζει απαξιωτικά στη συνείδηση των πολιτών: «όλοι ίδιοι είναι». Σε ολόκληρη την πολιτική μου διαδρομή δεν ετεροκαθορίστηκα ποτέ. Εφευγα από το κόμμα μου όταν εκείνο άλλαζε ρότα. Γνώμονάς μου ήταν η συνείδησή μου. Στα θέματα αρχών, όπως τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, ή στα λεγόμενα εθνικά θέματα δεν δέχομαι συμψηφισμούς ή μικροκομματικές ιδιοτέλειες, ούτε εξαρτώ τη θέση μου από τη θέση των άλλων.

Η ρητορική του διχασμού που στηρίχτηκε στη βάση «Μνημόνιο – αντιμνημόνιο» και έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία δεν μπορεί να δώσει τη θέση της στον διχασμό «ΣΥΡΙΖΑ – αντιΣΥΡΙΖΑ». Δεν είναι προωθητικό να δίνεις μάχες με όρους παρελθόντος, ούτε κερδίζεις τους πολίτες λέγοντας διαρκώς «άλλα έλεγες τότε». Η τοξικότητα που χαρακτηρίζει την ακραία αντιπαράθεση κυβέρνησης – αντιπολίτευσης, εφ’ όλης της ύλης, δεν μας επιτρέπει να γυρίσουμε σελίδα. Μόνο εμείς οι Ελληνες, σε αντίθεση με όλους τους άλλους που μπήκαν στην περιπέτεια των προγραμμάτων στήριξης, αρνούμαστε και τώρα να συνεννοηθούμε ακόμη και για τα στοιχειώδη. Δεν αντιλαμβανόμουν ποτέ ως έγκλημα καθοσιώσεως ένας βουλευτής της αντιπολίτευσης να συμφωνεί με την κυβέρνηση σε ό,τι θεωρεί σωστό. Αυτό ούτε φλερτ είναι ούτε προδοσία.

Οπως κάθε συγκατοίκηση, η δική μας στο Κίνημα Αλλαγής έχει και τις δύσκολες στιγμές της. Ομως για να περάσουμε στον «γάμο» και να γίνουμε δύναμη ικανή να σφραγίσουμε την πορεία της χώρας πρέπει να γοητεύσουμε κυρίως τους νέους και δυναμικούς πολίτες. Για να μας εμπιστευθούν πρέπει να αποδείξουμε πως στις αποσκευές μας δεν κουβαλάμε τα βαρίδια του παλαιοκομματισμού, του κρατισμού, του πελατειασμού, της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας, ό,τι δηλαδή χαρακτηρίζει τον λαϊκισμό που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία.

Ο νέος φορέας πρέπει να δώσει απαντήσεις σε συγκεκριμένα ζητήματα. Το ιδρυτικό Συνέδριο πρέπει να εκπέμψει το μήνυμα ενός ισχυρού Κινήματος Αλλαγής, που θα αποτελέσει τον κορμό των δυνάμεων του προοδευτικού μεταρρυθμισμού, τον εγγυητή της ισορροπίας του πολιτικού μας συστήματος. Που θα ανοίξει τη δημόσια συζήτηση για τον ρόλο μας στη Νέα Ευρώπη, η οποία τώρα διαμορφώνεται. Που θα μεταφέρει την Ελλάδα από τον πολιτικό επαρχιωτισμό στο μεγάλο ευρωπαϊκό κάδρο. Που θα υποστηρίξει τις ουσιαστικές θεσμικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες αποτελούν προϋποθέσεις για την ανάπτυξη. Μεταρρυθμίσεις τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και το παλιό πολιτικό σύστημα αρνήθηκαν να προωθήσουν.

Ενας ενεργός πολίτης παραμένει πάντα ενεργός. Αν θα είμαι υποψήφιος βουλευτής, δεν εξαρτάται βεβαίως μόνο από εμένα.