Αθήνα, 24 Ιανουαρίου, 16.30. Μητσοτάκης στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ: «Θα ξεκινούσα τη διαπραγμάτευση με τα ζητήματα του αλυτρωτισμού. Θα περίμενα να δω απτά δείγματα γραφής από την άλλη πλευρά πριν προχωρήσω στο επόμενο στάδιο».
Λογικό; Λογικό. Σχεδόν αυτονόητο. Τόσο λογικό και τόσο αυτονόητο που στο Νταβός, την ίδια μέρα, στις 19.45, ο Τσίπρας δηλώνει μετά τη συνάντηση με τον Ζάεφ:
«Δεν θέλουμε απλά να λύσουμε το θέμα του ονόματος (…) Πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσουμε τον αλυτρωτισμό σε όλες του τις μορφές και μάλιστα με εγγυήσεις».
Λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Αν ο Μητσοτάκης λέει ακροδεξιά πράγματα, τότε τα ίδια ακροδεξιά λέει κι ο Τσίπρας. Κατά τη γνώμη μου, όμως, λένε και οι δυο ένα λογικό πράγμα.
Τότε γιατί δεν το λένε μαζί να τελειώνουμε;
Για δύο λόγους.
Πρώτον, επειδή η κυβέρνηση δεν ξεκίνησε να μιλήσει λογικά, ούτε να λύσει το πρόβλημα. Ξεκίνησε να διχάσει τη ΝΔ.
Δεν το κατάφερε. Κατάφερε αντιθέτως να ενώσει τη ΝΔ σε μια θέση που συμμερίστηκε τελικά ο Τσίπρας και να βγάλει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους. Μπίνγκο!
Δεύτερον, επειδή την κωλοτούμπα δεν την έκανε τελικά ο Καμμένος αλλά ο Πρωθυπουργός.
Η αντιμετώπιση του αλυτρωτισμού (την οποία προτάσσουν πλέον και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση) προϋποθέτει την αλλαγή των σχετικών άρθρων του Συντάγματος της FYROM.
Ο Ζάεφ ομολόγησε (και) στον Πρωθυπουργό ότι του είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει το Σύνταγμα, πάπαλα η συζήτηση.
Συνεπώς τα περί μετονομασίας αεροδρομίου και λεωφόρων είναι καλαμπούρια και δεν πρόκειται να υπάρξει ελληνική κυβέρνηση (μηδέ του ΣΥΡΙΖΑ εξαιρουμένου…) που θα δεχτεί συμφωνία για το όνομα χωρίς την απάλειψη των αλυτρωτικών άρθρων του σκοπιανού Συντάγματος. Τα έχουμε πει από την πρώτη μέρα.
Να πάμε και στο όνομα; Να πάμε.
Εδώ έχουμε την κλασική διπλωματία των ατζαμήδων.
Το 2008 η ελληνική πλευρά δέχτηκε ένα σύνθετο όνομα προκειμένου να υπάρξει συνολική συμφωνία. Τα Σκόπια δεν δέχτηκαν την προσφορά, συμφωνία δεν έγινε, άρα η προσφορά δεν ισχύει.
Πού ξανακούστηκε ότι μια προσφορά που απορρίφθηκε αποτελεί κεκτημένο σαν να έγινε δεκτή; Σε ποια διαπραγμάτευση και σε ποια διπλωματία συμβαίνουν αυτά;
Η διαπραγμάτευση θα ξεκινήσει από την αρχή. Κι αν καταλήξουμε στο σύνθετο όνομα, θα καταλήξουμε στο τέλος έναντι ανταλλαγμάτων. Οχι ως σημείο εκκίνησης.
Προφανώς αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους φωστήρες της κυβέρνησης. Μπερδεύτηκαν. Μπέρδεψαν τους πάντες. Κατέληξαν στην κωλοτούμπα.
Μόνο που αυτή τη φορά την έκαναν όχι επειδή αναγκάστηκαν. Αλλά επειδή μπουρδουκλώθηκαν!
