Η αξία μιας εταιρείας, λέει η Θεωρία της Οικονομίας, είναι η παρούσα αξία των μελλοντικών εισροών ρευστού. Αν ο Μαρίνος Ουζουνίδης μπορεί να λειτουργήσει έστω και για λίγα λεπτά ως τεχνοκράτης, τότε θα αντιληφθεί πως είχε άδικο όταν έλεγε πως ο Παναθηναϊκός δεν είναι μόνο νούμερα.
Δυστυχώς για τον πεισματάρη προπονητή η αξία του Παναθηναϊκού είναι πλέον πολύ μικρή βάσει των μελλοντικών εισροών ρευστού.
Στη ζούγκλα της αγοράς τα Τριφύλλια, οι φανέλες, τα τρόπαια, οι ύμνοι δεν έχουν καμία αξία αν δεν γεμίζουν τα ταμεία.
Εχουν περάσει 38 χρόνια από τότε που οι σύλλογοι έγιναν επαγγελματικοί και το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει καταφέρει ακόμα να απογαλακτιστεί από την ερασιτεχνική νοοτροπία.
Οι ομάδες είναι εταιρείες: με έσοδα και έξοδα. Με κέρδη και ζημιές. Στο παρελθόν εκμεταλλεύτηκαν τα μάλα την επιρροή τους στην κοινωνία και κατάφεραν να παρακάμψουν τους κανόνες του επιχειρείν με τις ευλογίες της πολιτικής ηγεσίας. Αν δεν ήταν ομάδες και ήταν οποιεσδήποτε άλλες εταιρείες, πολλές απ’ αυτές δεν θα υπήρχαν σήμερα στον χάρτη.
Το μπάτζετ στον Παναθηναϊκό είναι πράγματι δυσανάλογο με το μέγεθός του ως όνομα. Είναι όμως μια κάποια σωτηρία. Είναι σαν να λες σε πρώην ολυμπιονίκη: πρέπει να σου κόψουμε το πόδι για να ζήσεις. Κι αυτός να σου απαντά «μα έχω κατακτήσει χρυσό μετάλλιο».