Πριν από δεκαπέντε μέρες ήταν όταν στην ΑΕΚ κόβανε την πίτα κι ο Δημήτρης Μελισσανίδης είχε αναφερθεί στο οικογενειακό κλίμα: «Είμαι πολλά χρόνια στο ποδόσφαιρο κι έχω μάθει κάτι πολύ καλά. Οι ομάδες δεν φτιάχνονται ούτε με δηλώσεις, ούτε με λεφτά. Οι ομάδες χτίζονται από τα αποδυτήρια. Κι εμείς είμαστε οικογένεια και έχουμε τα καλύτερα αποδυτήρια. Και θέλω να ευχαριστήσω τον κόουτς γιατί αυτό είναι δικό του δημιούργημα». Ο βασικός γκολκίπερ της ομάδας, ο Ανέστης, είχε ήδη μονιμοποιηθεί στην εξέδρα, επειδή αρνείται να υπογράψει την ανανέωση του συμβολαίου του, με τους όρους που του προτείνει η οικογένεια. Δεν στεκόμαστε όμως στη λεπτομέρεια για να χαλάσουμε μια ωραία ιστορία. Και για να τα λέμε όλα, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το πάθος και την αγωνιστικότητα που βγάζουν οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ στο γήπεδο. Με πολύ μικρά συμβόλαια οι περισσότεροι, σε σχέση με του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ. Κι αυτό σίγουρα ανατρέχει στο καλό κλίμα. Οπως όμως έχει πει ο Σωκράτης, «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις». Ο Βράνιες, που ήδη είχε χρεωθεί δύο μανούρες με τον Χίμενεθ, την κοπανάει από την προπόνηση. Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Η συνέχεια και η διαδικασία είναι κάπως πρωτότυπες. Καλείται σε τετ-α-τετ, από τον «διοικητικό ηγέτη», ο οποίος αποθεώνεται για την ατάκα «εγώ έχω φτιάξει τα τρελάδικα», κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ούτε ένα πρόστιμο για τα μάτια του κόσμου. Ο Βράνιες επιστρέφει στις προπονήσεις σαν να μη τρέχει τίποτα. Ο Χιμένεθ ενοχλημένος προφανώς από την άφεση αμαρτιών, τον κρατάει στον πάγκο στο ματς με τη Λάρισα. Με τον Ολυμπιακό τον αφήνει εκτός 18άδας. Ο Βόσνιος θέλει να σηκωθεί να φύγει από το γήπεδο, τον κρατάνε με το ζόρι, δεν ζητάει συγγνώμη στη συνέχεια και το γυαλί στη σχέση προπονητή – ποδοσφαιριστή ραγίζει. Συμπέρασμα: Οταν ένα παιδί μπαινοβγαίνει στο σπίτι χωρίς να δίνει πουθενά λογαριασμό, η οικογένεια πάει περίπατο.
