Η κυβέρνηση διαπράττει ένα ατόπημα και κάνει ένα λάθος. Το ατόπημα είναι ότι προσπαθεί να χειριστεί ένα εθνικό θέμα με μικροπολιτική πονηριά και από κομματική σκοπιά. Η κυβέρνηση ενδιαφέρεται περισσότερο να διχάσει την αντιπολίτευση για να καρπωθεί κομματικά οφέλη παρά να λύσει το εθνικό θέμα. Αντί να επιδιώξει την εθνική συνεννόηση, μετατρέπει ένα εθνικό θέμα σε εσωτερικό πολιτικό ζήτημα. Το λάθος που κάνει είναι ότι νομίζει ότι θα βγει ωφελημένη. Αν στο Μαξίμου ήταν στοιχειωδώς σε θέση να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματα από Ευρώπη και Αμερική, θα καταλάβαιναν ότι παίζουν σε λάθος γήπεδο. Στην ταραγμένη εποχή που ζούμε οι πολίτες, είτε από φόβο είτε από ανέχεια, ταμπουρώνονται πίσω από τις εθνικές ταυτότητες. Γιατί θεωρούν την εθνική ταυτότητα ως το τελευταίο οχυρό της ύπαρξής τους. Και η έκφραση της εθνικής ταυτότητας είναι προνομιακό πεδίο της Δεξιάς στην Ελλάδα, όχι της διεθνιστικής Αριστεράς. Που ιδιαίτερα στην Ελλάδα και στο Μακεδονικό έχει τη φωλιά της λερωμένη. Γι’ αυτό και τους γυρίζει μπούμερανγκ. Αν κάποιος διχάστηκε είναι η ετερόκλητη συμμαχία που συγκροτεί την κυβέρνηση.

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμεναν τη λαϊκή αντίδραση. Δεν είδαν το παγόβουνο. Και πώς να το δουν άλλωστε. Δεν υπολόγισαν ότι ένας λαός καθημαγμένος από την πολυετή κρίση και εξουθενωμένος από τον αγώνα της επιβίωσης θα βρει το σθένος να διαμαρτυρηθεί για άυλες αξίες. Για κάτι που όλοι προσπαθούν να τον πείσουν ότι είναι ένας ιστορικός και εθνικός αταβισμός. Και όμως, η μαζική προσέλευση του κόσμου στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης τάραξε τα νερά του βάλτου. Ισως γιατί για κάθε λαό η αίσθηση της απώλειας είναι πολύ πιο βαθιά όταν θεωρεί ότι θίγονται αυτά που διαμορφώνουν και οριοθετούν την ύπαρξή του. Αυτά που έμαθε από την οικογένεια, από το σχολείο, από την ιστορία, από όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα.

Η Ελλάδα δεν έχει εδαφικές βλέψεις, επιζητεί την ειρηνική συνύπαρξη με τους γείτονές της και μία κοινά αποδεκτή λύση. Η ΝΔ έχει βάλει τον πήχη της εθνικής κόκκινης γραμμής με υπευθυνότητα. Προϋπόθεση για οποιαδήποτε συζήτηση για το όνομα είναι το erga omnes και η εξάλειψη κάθε στοιχείου αλυτρωτισμού από την άλλη πλευρά.

Ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε η κυβέρνηση το εθνικό θέμα δυσχέρανε τη διαδικασία εξεύρεσης λύσης. Αντί να οικοδομήσει ένα αρραγές εθνικό μέτωπο πάνω στις διαμορφωμένες εθνικές θέσεις, επέλεξε τα μικροπολιτικά παιχνιδάκια. Δεν ξέρω αν στην κυβέρνηση πραγματικά πίστευαν ότι θα διαιρέσουν τη Δεξιά. Το σίγουρο είναι ότι συσπείρωσαν τη χώρα εναντίον τους. Και το πιθανότερο είναι ότι με ευθύνη τους χάνεται μια ευκαιρία επίλυσης του προβλήματος.

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής, πρώην υπουργός, visiting fellow στο Martens Centre του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος

Τελευταία Νέα