Η ελληνική οικονομία, κατά έναν παράδοξο τρόπο, βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι απόφασης παρόμοιο μ’ εκείνο στην αρχή της κρίσης. Το συμπέρασμα ανήκει στο ΙΟΒΕ και περιλαμβάνεται στην τελευταία τριμηνιαία έκθεσή του, με την οποία αποδομούσε τις αυταπάτες που καλλιεργούνται ότι το τέλος του τρίτου Μνημονίου θα φέρει την έξοδο από το τούνελ.
Σε ένα σταυροδρόμι ανάλογης κρισιμότητας βρίσκεται, στα τρίτα γενέθλιά του, ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ. Η μία κατεύθυνση οδηγεί στη μετάλλαξή του σε μια συστημική πολιτική δύναμη με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό στον τρόπο διαχείρισης της ελληνικής κρίσης που ακόμη έχει μέλλον μπροστά της. Είναι ένας δρόμος δύσκολος, με αναταράξεις στο εσωτερικό του και με πολιτικά αβέβαιο αποτέλεσμα. Βασική προϋπόθεση η αποδοχή από τον ηγετικό πυρήνα του της πραγματικότητας που βιώνει η ελληνική οικονομία, των αναγκών της και του πλαισίου των δεσμεύσεων προς τους δανειστές στα οποία είναι αναγκασμένη να πορευθεί η χώρα μας τα επόμενα χρόνια.
Η άλλη κατεύθυνση δεν είναι άγνωστη για τη σημερινή κυβέρνηση. Είναι ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύθηκε μέχρι τώρα. Εφαρμόζοντας στο ακέραιο τις επιταγές του Μνημονίου με ρητορική αντιπολίτευσης. Αποδείχθηκε αποτελεσματικός για την πολιτική επιβίωση της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή, αλλά διχαστικός για την κοινωνία και με επώδυνα αποτελέσματα για την οικονομία. Αλλά ο διπολισμός αυτός έχει ημερομηνία λήξης. Ηδη έχει φθάσει στα όριά του, αν κρίνει κανείς από το αδιέξοδο που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο κύμα των πλειστηριασμών και των ιδιωτικοποιήσεων που έρχονται και αντιστρατεύονται ευθέως τον ιδεολογικό προσανατολισμό του.
Το χρονόμετρο για τη λήψη της απόφασης το κρατούν οι δανειστές, οι οποίοι έχουν καταστήσει σαφείς τις κόκκινες γραμμές τους για την κατεύθυνση που θα έχει η οικονομική πολιτική της επόμενης ημέρας. Δεν πρόκειται να αφήσουν την Ελλάδα χωρίς ένα νέο πρόγραμμα δεσμεύσεων για τα επόμενα χρόνια. Ούτε θα παραιτηθούν απ’ όσα μέτρα επιβλήθηκαν με τα τρία Μνημόνια παραδίδοντας τα κλειδιά της οικονομικής πολιτικής σε όποια ελληνικη κυβέρνηση.
Ολα θα κριθούν στην επόμενη (τέταρτη) αξιολόγηση τον Μάιο. Εκεί θα ληφθούν οι αποφάσεις για το μέλλον, υπό τη δαμόκλειο σπάθη μιας ρύθμισης για το χρέος. Χωρίς αυτήν η ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της, αφού το χρέος θα εξακολουθεί να είναι μη βιώσιμο. Το ίδιο άλλωστε είναι και το αφήγημα της «καθαρής» ή αυτοδύναμης εξόδου που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση.
Τα πρώτα μηνύματα για τις απαιτήσεις των δανειστών έχουν ήδη καταφθάσει στην κυβέρνηση: ανατροπές σε όλο τον δημόσιο τομέα, από τις υπηρεσίες μέχρι τις ΔΕΚΟ με ιδιωτικοποιήσεις και αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας τους με βάση τα κριτήρια της αγοράς για να μπορούν να είναι βιώσιμες. Συνέχιση των παρεμβάσεων στο Ασφαλιστικό με εισαγωγή του τρίτου πυλώνα των ιδιωτικών ασφαλιστικών και 130.000 πλειστηριασμούς ακινήτων για τη μείωση των κόκκινων δανείων των τραπεζών. Προεκλογικού τύπου οικονομική πολιτική δεν χωράει στο σκεπτικό τους.
Ποιον δρόμο θα ακολουθήσει ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ; Δεν θα αργήσει να φανεί.
Τελευταία Νέα