Το εύρος εφαρμογής της νέας ονομασίας και το εύρος της αλλαγής στην ταυτότητα και τη γλώσσα της ΠΓΔΜ συνιστούν τους δύο πόλους γύρω από τους οποίους αναμένεται να βρεθεί ή όχι λύση στο ζήτημα της ονομασίας. Αυτό προκύπτει από τις δηλώσεις και την περιορισμένη πληροφόρηση που μέχρι στιγμής υπάρχει για τα αποτελέσματα της συνάντησης των Πρωθυπουργών Ελλάδος και ΠΓΔΜ Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ στο Νταβός. Την ίδια στιγμή, οι δυο ηγέτες φέρεται να συνέκλιναν στα τέσσερα από τα πέντε ονόματα που έχει προτείνει ο Μάθιου Νίμιτς αλλά να διαφώνησαν στην πιθανότητα να προχωρήσουν με το Republika Makedonija (Skopje).
Εφόσον αυτή η πληροφόρηση είναι ακριβής, τότε η Αθήνα και τα Σκόπια θα συζητήσουν από εδώ και πέρα επί των υπολοίπων προτάσεων (Νέα Μακεδονία, Βόρεια Μακεδονία, Ανω Μακεδονία και Μακεδονία του Βαρδάρη στα σλαβικά).
Είναι πάντως σαφές πλέον ότι η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους και για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκαν το θέμα στο παρελθόν.
Το θέμα ανέδειξε ήδη από την περασμένη Τετάρτη με δύο πολιτικά τιτιβίσματα ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς. Στο non paper του Μεγάρου Μαξίμου μετά το πέρας της συνάντησης αναφέρεται ότι ο Ζάεφ υπογράμμισε ότι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις είχαν αποδεχθεί την ονομασία «Μακεδονία – Σκόπια», καθώς επίσης και διπλή ονομασία. Ανεξαρτήτως της πιθανής επιδίωξης να προκληθούν εσωτερικές εντυπώσεις, οι γνωρίζοντες την ιστορία του Μακεδονικού εύκολα θα διαβεβαίωναν ότι αυτό ισχύει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόταση Νίμιτς τον Απρίλιο του 2005, λίγους μήνες μετά την αναγνώριση της γειτονικής χώρας ως «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τότε, η πρόταση Νίμιτς είχε όντως γίνει δεκτή ως βάση διαπραγμάτευσης, αλλά η κατάσταση έγινε περίπλοκη όταν αποκαλύφθηκε, μεταξύ άλλων, ότι ο προσωπικός απεσταλμένος του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ είχε επίσης προτείνει τη ρήτρα μη αποκλειστικής χρήσης του όρου «Μακεδονία».
Σύμφωνα με ελληνικές και ξένες διπλωματικές πηγές, οι βασικές θέσεις των δύο πλευρών αντικατοπτρίζονται σε δύο κρίσιμες φράσεις των Τσίπρα και Ζάεφ. Ο έλληνας Πρωθυπουργός σημείωσε ότι «πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον αλυτρωτισμό σε όλες του τις μορφές και μάλιστα με εγγυήσεις ότι δεν θα αφήσουμε κανένα ανοικτό παράθυρο ώστε να δημιουργηθούν εκ νέου παρόμοιες προκλήσεις στο μέλλον». Ο σκοπιανός ομόλογός του τόνισε ότι «η λύση πρέπει να λαμβάνει υπόψη της την εθνική αξιοπρέπεια των λαών μας».
Παραμένει άγνωστο τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά για την αλλαγή του Συντάγματος της ΠΓΔΜ το οποίο έχει αναχθεί από πολλούς στην ελληνική πλευρά ως η λυδία λίθος για την επίλυση της εκκρεμότητας. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, ο Ζάεφ δεν υπήρξε κατά τη συζήτησή του με τον Αλέξη Τσίπρα απόλυτα αρνητικός σε μία λύση erga omnes. Επεσήμανε όμως τις δυσκολίες αναθεώρησης του Συντάγματος. Υφίστανται πάντως τουλάχιστον δύο ερωτήματα στα οποία δεν υπάρχουν προς το παρόν απαντήσεις. Το πρώτο είναι τι ακριβώς εισηγείται στη δέσμη ιδεών του ο Νίμιτς σχετικά με το erga omnes. Το δεύτερο σχετίζεται με το αν μία αναθεώρηση του Συντάγματος θα περιλαμβάνει τόσο την αλλαγή του εσωτερικού ονόματος όσο και άλλων αλυτρωτικών αναφορών.
