Στην πλατεία του Αγίου Αθανασίου στην Κύμη δεσπόζει η προτομή του ιατρού, βιολόγου και ερευνητή Γεωργίου Παπανικολάου, ο οποίος αποτελεί το επιφανέστερο τέκνο της μικρότερης πόλης που έχει εμφανιστεί ποτέ στη γεωγραφία του πρωταθλήματος μπάσκετ της Α’ Εθνικής και προχθές έτυχε να αντιμετωπίζει την εκπρόσωπο της δεύτερη μικρότερης!
Ετυχε επίσης σε αυτό το ματς να αναμετρώνται δυο προπονητές (Καστρίτης, Σερέλης) που έχουν σπουδάσει με διαφορά οκτώ ετών στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου της Πάτρας…
Στη Χαλκίδα, όπου στεγάζεται εξ ανάγκης η Κύμη των 2.500 νοματαίων επιβλήθηκε με 94-81 του Λαυρίου των 7.100 κατοίκων και, ούτως ειπείν, το εβδομαδιαίο δικό της Τεστ Παπ εξακολουθεί να βγαίνει καθαρό!
Σε μια διαρκή αντεπίθεση με αύρα πρωταθλητισμού (!) οι Κουμιώτες ανταποκρίνονται πλήρως στο μοναδικό εν Ελλάδι φαινόμενο του πορθμού του Ευρίπου: ακριβώς σαν τα «τρελά νερά» της παλίρροιας, που αλλάζουν κατεύθυνση κάθε έξι ώρες, ομοίως και αυτοί άλλαξαν πορεία και μετά τις έξι απανωτές ήττες, πέτυχαν έξι νίκες στα επόμενα οκτώ ματς και «νιώθουμε ότι ανταμείβονται ο μόχθος, η πίστη, η ψυχραιμία, η αγάπη και η ενότητά μας» σχολιάζει ο 36άχρονος Γιάννης Καστρίτης.
Εκπαιδευμένος και ατσαλωμένος στις επικίνδυνες αποστολές με τον Αρκαδικό και τα Τρίκαλα, ο νεαρότερος προπονητής της Basket League αντιμετωπίζει την πρόσφατη ευημερία, όπως και την πρότερη ζορισμένη κατάσταση. «Δεν καταληφθήκαμε από φόβο ή πανικό, αλλά δουλέψαμε πολύ για να ανατρέψουμε το σκηνικό και διατηρήσαμε τη θετική σκέψη. Μας βοήθησαν πολύ ο Μακ Φάντεν και ο Κάιζερ, που αποκτήθηκαν μετά την έκτη ήττα, υπάρχει το ασφαλές κέλυφος της οικογένειας Θεοδώρου και συν τοις άλλοις μας βγήκαν ο εγωισμός, το πάθος και ο θυμός για μια πορεία που δεν αντιπροσώπευε τις δυνατότητές μας».
Στις 4 Νοεμβρίου του 1942 μετά τη δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είχε πει ότι «αυτό δεν είναι το τέλος, ούτε καν η αρχή του τέλους, αλλά ίσως αποδειχθεί το τέλος της αρχής». Με την ίδια λογική, το κομβικό σημείο που άλλαξε τη μοίρα των Ευβοέων θα έπρεπε να θεωρείται η παρθενική νίκη, στις 2 Δεκεμβρίου, στη Νέα Σμύρνη με 92-91 στην παράταση επί του Πανιωνίου με τον οποίο μαράζωναν παρέα στην ουρά της βαθμολογίας, αλλά ο αρκάς προπονητής διαφωνεί: «Το δικό μας Ελ Αλαμέιν ήταν η ήττα στην έδρα μας από τον Φάρο Λάρισας (σ.σ. 70-71) στην τέταρτη αγωνιστική. Εκείνο το βράδυ πληγωθήκαμε, τσατιστήκαμε και αυτή η αποτυχία μας έφερε όλους προ των ευθυνών μας και μας σφυρηλάτησε».
Τότε ο Καστρίτης προσπαθούσε να ψήσει τον πρώην παίκτη του στον Αρκαδικό Χριστόφορο Στεφανίδη να ενταχθεί στην Κύμη. Ο 38άχρονος γκαρντ και δεύτερος μετά τον Νίκο Μπάρλο γηραιότερος παίκτης του Πρωταθλήματος φοβήθηκε ότι η Κύμη δεν θα ανέκαμπτε και προτίμησε το Ρέθυμνο με το οποίο μέσα σε μια εβδομάδα είδε και τις δυο πλευρές του φεγγαριού: το -32 από τον Πανιώνιο και το +28 (89-61) επί του Κολοσσού Ρόδου.
Πώς εξηγούνται αυτές οι οβιδιακές μεταμορφώσεις; «Στη Νέα Σμύρνη ήμασταν χαλαροί, δεν παλέψαμε, φάγαμε 16/26 τρίποντα και ίσως υποτιμήσαμε τον Πανιώνιο. Μιλήσαμε μεταξύ μας, καταλάβαμε πόσο κρίμα είναι να αδικούμε τους εαυτούς μας, την ομάδα και την πόλη, χρησιμοποιήσαμε ως κίνητρο το σοκ και εμφανιστήκαμε με το στιλέτο στα δόντια» απαντά ο μπαρουτοκαπνισμένος γκαρντ.
