Το απόγευμα του Σαββάτου στην Πράγα, πολλά χαμόγελα πάγωσαν. Η κίνηση στους δρόμους –τη εξαιρέσει των αιώνιων τουριστών –ήταν υποτυπώδης και τα πρόσωπα των ντόπιων απολύτως ταιριαστά με τον μουντό, βροχερό καιρό. Τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών έμπαιναν με ταχείς ρυθμούς στο online σύστημα του υπουργείου Εσωτερικών από τις δύο και μισή και η διαφαινόμενη νίκη του Μίλος Ζέμαν πάγωσε πολύ γρήγορα τις μάλλον ισχυρές ελπίδες πάρα πολλών πολιτών για μία σαφή αλλαγή στην πολιτική φυσιογνωμία της χώρας αλλά κυρίως για τη σχέση της με την Ευρώπη, που υπέστη μεγάλο πλήγμα από την εύκολη και άνευ αντιπάλου εκλογή του λαϊκιστή μεγιστάνα Αντρέι Μπάμπις στις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου.
Μέχρι τις τέσσερις και μισή, είχε αθροισθεί πάνω από το 90% των ψήφων και στις πέντε το αποτέλεσμα στο σύνολο της επικράτειας ήταν γνωστό μέχρι δεύτερου δεκαδικού: Ζέμαν 51,36% (2.853.400 ψήφοι), Ντράχος 48,63% (2.701.200 ψήφοι). Η αποχή κυμάνθηκε στο 33,4%: ψήφισαν οι 2 στους 3 εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους πολίτες. Παρ’ όλα αυτά, στην ίδια την πρωτεύουσα της Τσεχίας τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά: Ντράχος 68,75% (446.700 ψήφοι), Ζέμαν 31,25% (203.000 ψήφοι). Η δυσαναλογία είναι κολοσσιαία, και σαφώς ενδεικτική της μεγάλης «υψομετρικής» διαφοράς μεταξύ της Πράγας και της επαρχίας της χώρας.
Τι έφταιξε λοιπόν και ο «Χημικός», όπως αποκαλούν πολλοί εδώ τον 69 ετών Γίρζι Ντράχος, πρώην πρόεδρο της Ακαδημίας Επιστημών της Τσεχίας, δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τη μεγάλη ανατροπή, καθώς πολλές δημοσκοπήσεις τον έδειχναν νικητή στον δεύτερο γύρο, έστω και με βραχεία κεφαλή; Και τι μπορεί να σημάνει αρχικά η ανανέωση της θητείας του 73χρονου Ζέμαν, πρώην ευρωπαϊστή σοσιαλδημοκράτη και νυν ρωσόφιλου λαϊκιστή, δεδομένου ότι ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας στη χώρα δεν είναι ακριβώς διακοσμητικός;
Σύμφωνα με τον Κώστα Τσίβο, επίκουρο καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Καρόλου και επί πολλά χρόνια κάτοικο της τσεχικής πρωτεύουσας, με την επανεκλογή Ζέμαν αποδείχτηκε ότι τα προοδευτικά πολιτικά κόμματα δεν κατάφεραν να βρουν έναν υποψήφιο που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει δυναμικά και αποτελεσματικά τον λαϊκισμό του Ζέμαν. «Οπως φάνηκε, τα ξενοφοβικά συνθήματα που απευθύνονται στα πρωτόγονα ένστικτα κερδίζουν έδαφος. Ο Ζέμαν κέρδισε απευθυνόμενος στα λαϊκά, με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο στρώματα που ζουν κυρίως στην επαρχία. Τον Ντράχος στήριξαν η Πράγα και τα μεγάλα αστικά κέντρα, όμως η επαρχία νιώθει ότι, ψηφίζοντας Ζέμαν, έναν άνθρωπο που μιλά, όπως ο ίδιος λέει, τη γλώσσα τους, παίρνει την εκδίκησή της από την “υψηλή κοινωνία”» τόνισε ο Κ. Τσίβος.
Ο δάκτυλος της Μόσχας
Διαρκώς αναπτυσσόμενη οικονομία, ουσιαστικά μηδενική ανεργία, μόλις διψήφιος (!) αριθμός μεταναστών. Και όμως, την εκλογή έκρινε ακριβώς η «επαπειλούμενη» λόγω των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης μετανάστευση, καθώς όλη η συζήτηση κινήθηκε τεχνηέντως γύρω από αυτήν. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη. Δεν είναι καθόλου λίγοι εδώ, που λένε πως ο ρωσικός δάκτυλος έπαιξε ενεργό ρόλο στην εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να κάνει το ίδιο στην κοντινή Τσεχική Δημοκρατία;