Με αιτία
Για να αναδιατυπώσουμε το ερώτημα, δεν νομιμοποιούν έτσι τις ακρότητες που κάποιοι εκστόμισαν – και άλλοι ίσως εκστομίσουν – από βήματος των συγκεντρώσεων; Στην ανάλυσή τους «σημασία δεν έχει η συμμετοχή ή μη στα συλλαλητήρια, σημασία έχει η στάση του κόμματος». Στη Βουλή π.χ. Πηγαίνοντας στα συλλαλητήρια, λένε, δείχνουν ότι συμμερίζονται τις εθνικές ευαισθησίες της κοινής γνώμης. Και επιμένουν ότι ταυτίζονται με το κεντρικό ζήτημα, όχι με όσα μπορεί να ακουστούν. Με άλλα λόγια, αναγνωρίζουν πως υπάρχει ο κίνδυνος να δώσουν τον τόνο στοιχεία που στρέφονται κατά του πολιτικού συστήματος. «Αντί όμως να αφήνεις το αντι-πολιτικό να θριαμβεύει, πρέπει να είσαι εκεί για να τείνεις χείρα σε όσους σε βρίζουν». Γιατί; «Η αποχώρηση της πολιτικής από τα μεγάλα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα είναι εκείνη που εκτρέφει τον λαϊκισμό». Αλλωστε το έχει, σημειώνουν, αποδείξει το πρόσφατο παρελθόν. «Τα δύο μεγάλα θεσμικά κόμματα δεν βρίσκονταν στις πλατείες των Αγανακτισμένων για να τους εκφράσουν. Με αποτέλεσμα να αδράξουν την ευκαιρία ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και ΧΑ». Και τις συνέπειες γνωστές.