Τα βραβεία του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών έχουν μεγάλη πλάκα. Αν κάτι αποδεικνύουν είναι ότι μεταξύ των ποδοσφαιριστών επικρατεί κάμποση ζήλεια –σπανίως βραβεύονται αυτοί που πραγματικά υπήρξαν οι καλύτεροι της χρονιάς και στην καλύτερη των περιπτώσεων βραβεύονται οι πιο συμπαθείς. Η συμπάθεια σπάνια έχει να κάνει με την όποια αξία: συνήθως βραβεύονται όσοι τίτλους δεν κερδίζουν. Δεν είναι παράξενο: οι πιο πολλοί από αυτούς που κερδίζουν τίτλους –οι παίκτες του Ολυμπιακού π.χ. –δεν είναι Ελληνες. Επιπλέον αυτά τα βραβεία φέρνουν και κάμποση γκαντεμιά: το λένε οι παίκτες μεταξύ τους ότι αν σε βραβεύσει ο ΠΣΑΠ είναι ώρα να κόψεις το ποδόσφαιρο.

Γνώση

Θέλω να θυμίσω μερικά βραβεία που είναι δύσκολο να πιστέψεις πως τα έδωσαν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές –δηλαδή άνθρωποι που θα ‘πρεπε να έχουν μια καλή γνώση της ποδοσφαιρικής πραγματικότητας. Το 2006 βραβεύτηκε ως προπονητής της χρονιάς ο Σάββας Κωφίδης, που φημίζεται για το ροκ μουσικό του γούστο, αλλά έχει χρόνια να προπονήσει ομάδα. Το 2012 επειδή δεν ήθελαν να δώσουν το ίδιο βραβείο στον Ερνέστο Βαλβέρδε έδωσαν για μία και μοναδική φορά δυο βραβεία: ένα για ξένο, στον Ερνέστο, κι ένα για Ελληνα, τον Γιώργο Δώνη. Εναν χρόνο αργότερα καλύτερος προπονητής της χρονιάς ψηφίστηκε ο Γιάννης Χριστόπουλος –που αμφιβάλλω αν θα έδινε αυτό το βραβείο στον εαυτό του ο ίδιος! Το 2014, ο Μίτσελ είχε πάει με τον Ολυμπιακό στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ και είχε κερδίσει το πρωτάθλημα από τον Οκτώβριο, αλλά προπονητής της χρονιάς ψηφίστηκε ο Γιάννης Αναστασίου. Φέτος ψηφίστηκε ο καλός Βλάνταν Ιβιτς, για τα όσα έκανε στον ΠΑΟΚ –το ότι από τον Ιούνιο είναι άνεργος δεν έπαιξε κανένα ρόλο. Προφανώς πιστώθηκε στον Βλάνταν η κατάκτηση του Κυπέλλου από τον ΠΑΟΚ. Το πώς η ομάδα το κέρδισε (με «σφαγή» του ΠΑΟ στα ημιτελικά από τον διαιτητή Κύζα που διαγράφτηκε και με γκολ οφσάιντ του Ενρίκε στον τελικό με αντίπαλο την ΑΕΚ) μικρή σημασία είχε. Το μήνυμα του ΠΣΑΠ είναι «μάζευε και ας είναι και ρώγες»!

Μιλόγεβιτς

Εναν χρόνο πριν είχε ψηφιστεί ως καλύτερος ο Ουζουνίδης γιατί είχε βγάλει τον Πανιώνιο στην Ευρώπη. Ο Μιλόγεβιτς που τον διαδέχθηκε, όχι μόνο κατάφερε το ίδιο, αλλά στη συνέχεια χάρη στη δουλειά του ανέλαβε και τον ιστορικό Ερυθρό Αστέρα: ουδείς τον βράβευσε. Οπως κανείς δεν σκέφτηκε να βραβεύσει και τον Σάββα Παντελίδη που έσωσε πέρυσι τον Ηρακλή, κάνοντας ένα θαύμα και μεταμόρφωσε φέτος τον Αστέρα Τρίπολης. Αλλά προφανώς μέτρησε στα μείον του Σάββα ότι δουλεύει. Αν ήταν άνεργος μπορεί να τον βραβεύανε.

Ράγιος

Μεγάλη πλάκα έχουν και τα βραβεία που έχουν δοθεί κατά καιρούς στο καλύτερο ξένο ποδοσφαιριστή του πρωταθλήματος. Φέτος βραβεύτηκε ο Μπεργκ, που θυμίζω ότι την κοπάνησε και πήγε στη Σαουδική Αραβία εκβιάζοντας τον Παναθηναϊκό: για τους έλληνες ποδοσφαιριστές αυτά συμβαίνουν και μάλλον δεν αμαυρώνουν την εικόνα του ποδοσφαιριστή. Μιλάμε για ένα βραβείο που όταν στην Ελλάδα αγωνίζονταν ο Τσόρι, ο Ρομπέρτο, ο Μιλιβόγεβιτς κι ο Λέτο, το κέρδισε ο Ράγιος (!) και που το μοιράστηκαν κάποτε, συγκεκριμένα το 2003-2004, ο Ζιοβάνι κι ο Μινχ, που για τους έλληνες ποδοσφαιριστές παίζανε περίπου το ίδιο ποδόσφαιρο! Ανάλογα περίεργα γούστα έχουν φυσικά κι όταν βραβεύουν τους έλληνες συναδέλφους τους. Φέτος ψήφισαν ως καλύτερο τον τραυματία Πέτρο Μάνταλο, ένα καλό παιδί, που μέσα στη χρονιά έκανε μια πρόοδο, αλλά που δεν κέρδισε τίποτα. Μάλλον για τους έλληνες ποδοσφαιριστές το να κερδίζεις είναι πρόβλημα –άσε που οι νίκες δημιουργούν και ακόμα μεγαλύτερες απαιτήσεις. Πάντως η επιλογή του Μάνταλου δεν είναι η πλέον ακατανόητη: θυμίζω πως το σχετικό βραβείο έχει κερδίσει ο Δημήτρης Παπαδόπουλος το 2011, το 2013 και το 2014, κι ο Νίκος Καλτσάς το 2015. Δεν το έχει κερδίσει ο Κώστας Μανωλάς, που αγωνίζεται στη Ρόμα, αλλά αν δεν έχεις παίξει σε ομάδες όπως ο Πανθρακικός και η Βέροια, πώς να το κερδίσεις;

Δάκρυα

Φέτος ωστόσο οι έλληνες ποδοσφαιριστές ξεπέρασαν τον εαυτό τους με δυο βραβεία. Το πρώτο είναι αυτό που έδωσαν στον διαιτητή Παπαπέτρου, τον οποίο βράβευσαν ως «διαιτητή της χρονιάς», πιθανότατα γιατί αλλοίωσε το αποτέλεσμα του περσινού ημιτελικού του Κυπέλλου Ελλάδος ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στην ΑΕΚ, όταν και μέτρησε ένα γκολ που σημείωσε με το χέρι ο Πατίτο (πού χάθηκε αυτή η ψυχή;). Ο Παπαπέτρου, που σε ένα ματς παίζει και σε δυο τιμωρείται, συγκινήθηκε για το βραβείο –πράγμα φυσιολογικό. Αν δεν είχε συγκινηθεί, μάλλον θα το έδινε πίσω.

Γέλια

Το δεύτερο καταπληκτικό ήταν η βράβευση των παικτών της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ για τη συμπεριφορά τους στον αξέχαστο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος πέρυσι στον Βόλο. Τους δόθηκε το βραβείο Fair Play για τη συμμετοχή τους σε ένα ματς που σε μια κανονική χώρα δεν θα είχε γίνει. Γιατί γελάτε;

Τελευταία Νέα