Δεν ξέρω με τι ξοδεύουν την ώρα τους στην κυβέρνηση, αλλά πολύ φοβούμαι ότι την ξοδεύουν άδικα.
Κάθε τρεις και λίγο, μόλις βρουν κάποια ευκαιρία, οι κυβερνητικοί και διάφοροι αβανταδόροι πουλάνε το ίδιο παραμύθι περί κάποιας «προοδευτικής πλειοψηφίας» με την Κεντροαριστερά, η οποία (υποτίθεται) ψάχνει εναγωνίως «διαύλους επικοινωνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ».
Τα όνειρα φυσικά δεν είναι κακό πράγμα στη ζωή. Αλλά εδώ δεν πρόκειται για όνειρα. Πρόκειται για κανονικές κατασκευές.
Στην κάθε φράση στην κάθε λέξη στην κάθε δήλωση κάθε στελέχους της Κεντροαριστεράς επινοούν ερμηνείες που όλες κατατείνουν στο ίδιο παραμύθι: ότι η κυβέρνηση δεν είναι μόνη και (εσχάτως) έχουμε «νέο πολιτικό περιβάλλον».
Κολοκύθια, παιδιά. Και μόνη είναι, και τίποτα νέο δεν υπάρχει.
Προφανώς δεν έχουν βαρεθεί να διαψεύδονται. Διότι διαψεύδονται για δύο λόγους.
Πρώτον, επειδή η Κεντροαριστερά δεν έχει μετακινηθεί ούτε ρούπι από τη βασική επιλογή της: εκλογές και «στρατηγική ήττα» του ΣΥΡΙΖΑ –το υπενθύμισαν ξανά τα τελευταία εικοσιτετράωρα.
Δεύτερον, επειδή στην πολιτική κανείς λογικός άνθρωπος, κεντροαριστερός ή μη, δεν ενδιαφέρεται να βοηθήσει μια κυβέρνηση που χάνει. Δεν συμφέρει, για να το πω απλά.
Μετά τις εκλογές, βλέπουμε. Αλλά χωρίς ψευδαισθήσεις ότι θα δούμε κάτι διαφορετικό.
Ξέρετε γιατί; Επειδή οι διαχωριστικές γραμμές που ισχύουν σήμερα στην Ελλάδα δεν είναι ευκαιριακές, ούτε συγκυριακές.
Κι οι λόγοι γι’ αυτό δεν είναι μόνο πολιτικοί. Είναι και ιδεολογικοί και προσωπικοί και κοινωνικοί και αισθητικοί και βαθιά πολιτισμικοί.
Αξιέπαινη λοιπόν η προσπάθεια των αβανταδόρων της κυβέρνησης. Αλλά καταδικασμένη.
Οπως είπε κι ο Καμμένος, «θα μείνουμε μαζί με τον Τσίπρα μέχρι τέλους» –απομένει να προσδιοριστεί το τέλος!
Αντιλαμβάνομαι βεβαίως ότι υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί πλέον μέρος μιας «πολιτικής κανονικότητας» κι ότι οι υπόλοιποι οφείλουν να προσδιοριστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ στη φωτογραφία.
Είναι μια άποψη. Πολύ μειοψηφική όμως στον χώρο της αντιπολίτευσης.
Οι περισσότεροι εξακολουθούν να θεωρούν ότι έχουν να κάνουν με μια αδίστακτη ηγετική ομάδα, ανύπαρκτης αξιοπιστίας, αμφιλεγόμενης δημοκρατικότητας και καιροσκοπικών πεποιθήσεων.
Δεν θα πω αν έχουν δίκιο. Βλέπω όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τίποτα για να τους διαψεύσει. Δεν έχει δώσει σε καμία περίπτωση το παραμικρό δείγμα συμπεριφοράς που θα τους επέτρεπε να σκεφτούν διαφορετικά.
Εξακολουθεί να κοροϊδεύει τους πάντες υπέρ του εαυτού του –με τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα το Σκοπιανό.
Αυτό φυσικά δεν αλλάζει με τρεις φωτογραφίες και πέντε αβανταδόρους στον Τύπο.
Κι ούτε πρόκειται να αλλάξει πριν διαπιστωθεί στην κάλπη το μπόι του ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη μέρα.
