Είναι μια κραυγή απόγνωσης αυτή των πρυτάνεων που μιλούν στα «ΝΕΑ» για την κατάσταση που βιώνουν καθηγητές και φοιτητές στα πανεπιστήμια. Είναι ήττα για μια κοινωνία στους ναούς της γνώσης και της ελευθερίας της σκέψης να κυριαρχεί ο φόβος. Και είναι ντροπή για μια κυβέρνηση τη μία να καλεί τους φοιτητές και το «ρωμαλέο» φοιτητικό τους κίνημα να αναλάβουν ρόλο φρουρών και την άλλη να συστήνει πολυμελείς επιτροπές για να εξετάσουν το πρόβλημα.
Αν στην πρώτη περίπτωση η κυβέρνηση καλεί σε πράξεις αυτοδικίας, στη δεύτερη παραπέμπει ουσιαστικά τη λύση του προβλήματος στις ελληνικές καλένδες. Η βία όμως είναι ήδη εδώ. Οπως είναι το εμπόριο ναρκωτικών, οι ληστείες, οι κλοπές και οι σεξουαλικές επιθέσεις. Είναι εδώ και ζητούν άμεση αντιμετώπιση –ή μάλλον την αντιμετώπιση που προβλέπουν οι νόμοι του ελληνικού κράτους. Γιατί άραγε θα πρέπει να γίνει αντικείμενο προς εξέταση ο τρόπος που θα αντιμετωπιστεί το εμπόριο ναρκωτικών στον χώρο των ανώτατων ιδρυμάτων; Διέπουν άλλοι νόμοι τα πανεπιστήμια και άλλοι την υπόλοιπη κοινωνία;
Με την παθητική τους στάση απέναντι στην ανομία, η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός συμβάλλουν στη συντήρηση ενός κλίματος φόβου. Αλλά ο φόβος δεν ταιριάζει στα πανεπιστήμια. Γιατί μπορεί οι κυβερνώντες να φοβούνται τις αντιδράσεις των οργανωμένων μειοψηφιών απέναντι σε κάθε απόπειρα τήρησης της στοιχειώδους τάξης και εγκαθίδρυσης ενός περιβάλλοντος ασφάλειας. Για να επιτελέσει όμως τον ρόλο της η ακαδημαϊκή κοινότητα θα πρέπει επιτέλους να μπορέσει να αναπνεύσει ελεύθερα.
Τελευταία Νέα