Τα κρούσματα ήταν απανωτά. Πρώτα ο δήμαρχος Καμπόσος, κεφαλή του Αργους και των Μυκηνών, που έδωσε το «παρών» και στη Θεσσαλονίκη. Σε τηλεοπτικό μήνυμα προς τον λαό, με τον ήλιο της Βεργίνας στο φόντο, επισήμανε «σε όλους τους δημότες του δήμου» του «και όχι μόνο» πως «θα πρέπει να δώσουν βροντερό “παρών”» στη συγκέντρωση της Αθήνας, όπου θα μιλήσει. Μετά ο δήμαρχος Αμαρουσίου –και διεκδικητής του γαλάζιου χρίσματος για την πρωτεύουσα –Γιώργος Πατούλης, που ανακοίνωσε μέσω facebook πως θα βρεθεί επίσης στο πόντιουμ του αθηναϊκού συλλαλητηρίου «για να κρατήσουμε μία ακόμη φορά ψηλά τη σημαία της Ελλάδος». Κι έπειτα ο δήμαρχος Σαρωνικού Γιώργος Σοφρώνης, που καβγαδίζει με την Τοπική ΣΥΡΙΖΑ Καλυβίων επειδή ναύλωσε πούλμαν για να φτάσουν οι δημότες του στο Σύνταγμα. Πηγαίνοντας κανείς μερικές ημέρες πίσω, θα μπορούσε να θυμηθεί και τον Τζιτζικώστα που παρακολούθησε και τη δοξολογία Ανθιμου για το Μακεδονικό. Αν κάτι, πλην των συλλαλητηρίων, τους ενώνει, είναι ότι όλοι τους έχουν εκλεγεί με τη στήριξη της ΝΔ.

Μετριοπάθεια;

Οπότε το πολιτικώς ορθό σχόλιο θα ήταν πως οι τοπικοί άρχοντες της ΝΔ προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν τα συλλαλητήρια. Το αφιλτράριστο, πάλι, θα ήταν πως καβαλάνε τον Βουκεφάλα. Οπως και να ‘χει, υπάρχουν άραγε μετριοπαθείς φωνές στη δεξιά αυτοδιοίκηση; Κι αν ναι, τι λένε για όλα αυτά; Ο Κώστας Μπακογιάννης, ας πούμε, που το όνομά του ήδη ψιθυρίζεται στους διαδρόμους της Πειραιώς ως υποψηφίου περιφερειάρχη Αττικής, όταν ρωτήθηκε σε συνέντευξη προ εβδομάδων αν συμφωνεί με τα συλλαλητήρια, απάντησε «με το Σκοπιανό χτίζονται πολιτικές καριέρες, κι ας γκρεμίζεται η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό». Επομένως, δικαιούται να συμπεράνει κάποιος πως δεν θα βρίσκεται στο Σύνταγμα την Κυριακή. Το κολυμβητήριο της Λαμίας προέχει. Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι αν επιστρέψει κανείς στο πρώτο ερώτημα περί μετριοπαθών φωνών και το θέσει σε γαλάζια στελέχη παίρνει μια ανοιχτή σε ερμηνείες απάντηση: «Δεν είναι είδος υπό εξαφάνιση». Παρεμπιπτόντως, οι ίδιες πηγές αποδίδουν την έπαρση της σημαίας από ορισμένους αυτοδιοικητικούς «στην πολιτική ανασφάλεια που προκαλεί η απουσία έργων στις τοπικές κοινωνίες».