Η πρόθεση της κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει το Μακεδονικό για προσωπική ιδιοτέλεια αναδεικνύεται στα χθεσινά πρωτοσέλιδα του φιλοκυβερνητικού Τύπου. «Ο Καμμένος μένει, η Φώφη αναμένει», γράφει μια εφημερίδα, θεωρώντας ότι η ενιαία κυβέρνηση επιδιώκει να διχάσει το αντικυβερνητικό μέτωπο.
Η κυβέρνηση έστειλε χθες δυο μηνύματα. Οτι μια kolotoumba στο κυβερνητικό στρατόπεδο είναι δεδομένη διότι η κυβέρνηση δεν πέφτει από το Μακεδονικό. Οι εξελίξεις δείχνουν ότι το φετινό πρωτάθλημα kolotoumbas θα πάει κατευθείαν στον Καμμένο. Εύλογο, αφού ο άνθρωπος για τα στρατά έχει γίνει κομάντο στις πιρουέτες και στην κυβίστηση. Nova Makedonija, Severna Makedonija, Gorna Makedonija, Vardarska Makedonija είναι υποτίθεται ονομασίες αμετάφραστες και μας λύνουν πολλά προβλήματα: δεν θα τη λέμε Νίτσα, αλλά Μακεντόνιγια, Νίτσα δηλαδή στη γλώσσα της, με αποτέλεσμα να επιβραβεύονται κυρίως οι γελοιογράφοι.
Αφετέρου, διότι ο απώτερος στόχος του ΣΥΡΙΖΑ, ο ουσιαστικότερος, είναι να διεμβολίσει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο της αντιπολίτευσης. Να διασπάσει τη ΝΔ και να πετάξει ένα τυράκι στους πασοκογενείς προκειμένου να τους φέρει πιο κοντά του. Για να το καταφέρει αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διστάζει να αλλοιώσει το νόημα ακόμα και όσων έχει σαφώς εκφράσει το Κίνημα Αλλαγής. «Δεν συμμετέχουμε στην προβοκάτσια» έλεγαν χθες οι κύκλοι της Φώφης Γεννηματά, επισημαίνοντας τους αντικειμενικούς στόχους της υποδαύλισης του διχαστικού ζητήματος γύρω από το όνομα της γειτονικής χώρας. Ενός ζητήματος που άπτεται της ταυτότητας. Και της ευαισθησίας για το ζήτημα αυτό των ιδεολόγων οι οποίοι εκφράζονται σε αυτό τον χώρο.
Το ζήτημα της ταυτότητας, ασφαλώς, είναι μια συμβολική παγίδα. Οσες φορές ανακινείται οδηγεί σε αναβρασμό τμήματα του πληθυσμού που θεωρούν ότι η Ελλάδα απειλείται από τους ξένους, από την Ευρώπη, από την παγκοσμιοποίηση –ό,τι τόνιζαν οι λαοσυνάξεις του 2000, οι Αγανακτισμένοι του 2011, τα συλλαλητήρια του 2018. Αλλά η κυβέρνηση αυτές τις συγκεντρώσεις τις επιδίωξε. Τι θα έκανε χωρίς μακεδονομάχους; Θα πήγαινε στις επόμενες εκλογές διεκδικώντας ψήφους με τα οικονομικά δεδομένα που δημιούργησε η αρχικά αντιμνημονιακή και στη συνέχεια μνημονιακή πολιτεία της; Δύσκολο. Ευκολότερα πολεμάς τις ψεύτικες σάρισες.
Αν όντως η κυβέρνηση ήθελε να λύσει το Μακεδονικό, θα μπορούσε να το κάνει λιγότερο θεαματικά αλλά επί της ουσίας: είχε τη δυνατότητα συνεννόησης με την αντιπολίτευση. Αντί να ζητήσει συναίνεση, όμως, την περιφρόνησε. Γιατί; Διότι χωρίς σύγκρουση, χωρίς διχασμό, Τσίπρας και Καμμένος δεν υπάρχουν. Και το ξέρουν.
Τελευταία Νέα