Η απονομή των μουσικών βραβείων Grammys είχε πολλά περισσότερα ξεσπάσματα καλλιτεχνών που εκδήλωσαν τις πολιτικές τους απόψεις και λιγότερα στιγμιότυπα ψυχαγωγίας. Για την ακρίβεια μόνο η χορευτική περφόρμανς της Ριάνα στο τραγούδι «Wild Thoughts» θύμιζε στους θεατές ότι μουσική και χορός είναι σημάδια της διασκέδασης. Οι υπόλοιποι μεθερμήνευσαν τη σημασία της μουσικής και έκαναν εξάσκηση πύρινων λόγων σε ραπ ρυθμό και φορώντας λευκά ρούχα.

Στην εικονογραφία της τέχνης τα λευκά ενδύματα τόνιζαν τη χάρη των Νυμφών, την αγνότητα των αγγέλων και των νεαρών παρθένων. Στις αρχές όμως του 20ού αιώνα το άσπιλο λευκό άρχισε σημειολογικά να συνδέεται με τις σουφραζέτες και τις πρώτες τους διαδηλώσεις στο Λονδίνο. Ηταν το 1908 όταν η Εμελιν Πέτικ-Λόρενς, μέλος της κοινωνικής και πολιτικής ένωσης γυναικών WSPU, διοργάνωσε διαδήλωση στο Χάιντ Παρκ προτείνοντας στις σουφραζέτες της πορείας να ντυθούν σύμφωνα με τρία χρώματα, για να ενώσει οπτικά τα μέλη του γυναικείου κινήματος έτσι ώστε να εντυπωθεί η νεωτερική παρουσία τους στα βλέμματα των θεατών του μητροπολιτικού Λονδίνου. Η Εμελιν Πέτικ-Λόρενς διάλεξε το λευκό για την καθαρότητα της σκέψης τους, το μοβ ως απόχρωση αξιοπρέπειας και το πράσινο ως τόνο της ελπίδας. Οι αγγλίδες σουφραζέτες κατάλαβαν τότε ότι το αίτημα ψήφου που διεκδικούσαν για τις γυναίκες θα γινόταν αντιληπτό αν το ντύσιμό τους ακολουθούσε και τους κανόνες της μόδας. Φόρεσαν λοιπόν μακριά λευκά φορέματα, ή λευκές φούστες με λευκά πουκάμισα, ανασήκωσαν το στρίφωμα για να φαίνονται οι αστράγαλοι τους και κατέβηκαν στους δρόμους.

Η λευκή παρέλαση των γυναικών επαναλήφθηκε στη Νέα Υόρκη το 1912. Και το 1978 στην Ουάσιγκτον. Τότε 100.000 Αμερικανίδες έκαναν τη δική τους πορεία συμμετέχοντας στις κινητοποιήσεις με στόχο την τροποποίηση του συνταγματικού άρθρου για ίσα δικαιώματα . Η Χίλαρι Κλίντον άλλωστε ήταν εκείνη που υιοθέτησε το λευκό κοστούμι στη διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας παραπέμποντας στην ιστορία του κινήματος της σουφραζέτας, αλλά και στο φεμινιστικό συμβολισμό του λευκού ρούχου .

Σήμερα στην Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ η μουσική βιομηχανία με τη δύναμη των ονομάτων της από χώρες που διεγείρουν τα πατριωτικά κύτταρα του αμερικανού προέδρου, οι γυναίκες ντυμένες στα λευκά εμφανίστηκαν για να ζητήσουν και πάλι το δίκιο τους. Και μαζί να υποστηρίξουν τα ζητήματα ισότητας και αλληλεγγύης καταγγέλλοντας τη σεξιστική συμπεριφορά και ενισχύοντας τη φωνή τους με το λευκό ντύσιμο και τα άσπρα τριαντάφυλλα.

Μετά τη συντονισμένη εμφάνιση όλων ντυμένων στα μαύρα στις Χρυσές Σφαίρες, το λευκό της σουφραζέτας ντύσιμο στα Grammys ωθεί τη μόδα των καιρών να μετακινηθεί από το διακοσμητικό χαρακτήρα των επίσημων στιγμών.

Οι εμφανίσεις στο κόκκινο χαλί στο εξής αποκτούν νόημα και τα ρούχα πρέπει να χρησιμοποιούνται για να περάσουν ένα μήνυμα.

Το να καρφιτσώσεις μια άποψη – σύνθημα όπως συνηθιζόταν στο πέτο δεν είναι πλέον αρκετό. Εάν οι γυναίκες (και άνδρες) θέλουν πραγματικά η άποψή τους για αλλαγή συμπεριφοράς και νοοτροπίας να ακουστεί και να ιδωθεί, πρέπει να ακολουθήσουν την αλλαγή σε ό,τι φοράνε στο κόκκινο χαλί. Τα ρούχα παραμένουν έκφραση πολιτισμού. Χωρίς αυτό το είδος της προστιθέμενης διάστασής τους, η μόδα, ακόμα και η πιο λαμπερή, εκείνη που παράγει όνειρα, φαίνεται λιγότερο επιτακτική. Και δεν έχει ούτε διάρκεια ούτε επίδραση, επειδή δίχως ουσία χάνει την αξία της, ανεξάρτητα από το πόση ποιότητα υλικών εμπλέκεται στις ίνες των ρούχων.

Τελευταία Νέα