«Αόρατη κλωστή»: Από την πρώτη στιγμή που συναντάμε, στην οθόνη, τον Ρέινολντς Γούντκοκ, αντιλαμβανόμαστε τις ρωγμές του ψυχισμού του. Αλλά και την ευφυΐα του. Βρισκόμαστε στο μεταπολεμικό Λονδίνο των 50s και ο Ρέινολντς είναι ένας πετυχημένος σχεδιαστής ρούχων, αστέρι στον χώρο της υψηλής ραπτικής. Από τα δικά του χέρια περνούν μέλη της βασιλικής οικογένειας, αστέρια του σινεμά, η αφρόκρεμα της μεγαλοαστικής τάξης, με άλλα λόγια.

Δίπλα του, πάντα, η αδελφή του, που φροντίζει να κρατά ανέπαφη τη ρουτίνα στην οποία ο ίδιος έχει υποβάλει τον εαυτό του. Δηλαδή, να τρέφει τις εμμονές του και να κρατά ανέπαφη κάθε πτυχή της ψυχαναγκαστικά διαταγμένης ζωής του. Γιατί ο άνθρωπος είναι ιδιοφυΐα και δεν θέλεις να διαταράξεις τον ειρμό μιας ιδιοφυΐας. Μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται η Αλμα, η γυναίκα που γίνεται η μούσα του και που τον αγαπά τόσο που δεν διστάζει να διαταράξει αυτήν ακριβώς τη ρουτίνα. Η απόλυτα ελεγχόμενη και προγραμματισμένη στην παραμικρή λεπτομέρεια ζωή του αλλάζει.

Πολλές ταινίες καταπιάστηκαν με το ζήτημα μιας ερωτικής σχέσης ενός καλλιτέχνη και της μούσας του. Σχέσεις που συνήθως οδηγούν στο χάος, με τον καλλιτέχνη να πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο πάθος για την τέχνη του και το πάθος που αισθάνεται για την ερωμένη του. Με την «Αόρατη κλωστή» ο Πολ Τόμας Αντερσον έχει δημιουργήσει μια σπάνια ιστορία αγάπης, σπάνια όσο και η αληθινή αγάπη. Και καθώς ο Αντερσον είναι ένας πολύ «διαβασμένος» σκηνοθέτης, οι κινηματογραφοφιλικές αναφορές είναι μυριάδες, χωμένες ανάμεσα στις λεπτομέρειες μιας πεντάμορφης αφήγησης: στον κορμό συναντάμε τον Χίτσκοκ του «Ρεμπέκα» και του «Δεσμώτη του ιλίγγου», αλλά η φωτογραφία παραπέμπει ευθέως στον «Μπάρι Λίντον» του Κιούμπρικ με τα φυσικά φωτισμένα ντεκόρ και την υποτονική χρωματική παλέτα. Σημειώστε πως ο Αντερσον δεν μπόρεσε να συνεργαστεί με τον Ρόμπερτ Ελβιτς, τον μόνιμο διευθυντή φωτογραφίας του, και έτσι τη γύρισε ο ίδιος δίχως να κατονομάσει έναν συγκεκριμένο διευθυντή φωτογραφίας στα ζενερίκ. Οταν δε ο ήρωας αρχίζει να έχει οράματα της νεκρής μητέρας του, οδηγούμαστε ευθέως στον Σεργκέι Παρατζάνοφ!

Η δε αφήγηση της ταινίας ταιριάζει με την απαλότητα της αισθητικής της και ο δεσμός των δυο ηρώων αναπτύσσεται με έναν αληθινό ρυθμό. Υπάρχει μια διαρκής ώθηση και έλξη μεταξύ τους, αλλά η αλήθεια των συναισθημάτων τους δεν αποκαλύπτεται πλήρως, μέχρι δηλαδή να φτάσουμε στην τρίτη πράξη. Οπου και συνειδητοποιείς πως η «Αόρατη κλωστή» είναι στην πραγματικότητα ένα φίδι μεταμφιεσμένο σε μια καλαίσθητη ταινία «εποχής». Κάτω από το δέρμα του, όμως, κρύβεται μια ιστορία για την αγάπη και την εξουσία. Μια ταινία μεθυστική και εντυπωσιακή, άβολα οικεία, περιστασιακά ευγενική και ίσως πιο συχνά σκληρή, γεμάτη με τοξική –ναι, αυτή είναι η λέξη –ανθρωπιά.

Βαθμοί: 9

Βιωματικό

«Dolphin Man»: «Ξέρεις τι να κάνεις για να συναντήσεις μια γοργόνα; Πας στο βάθος της θάλασσας, εκεί που το νερό δεν είναι πια μπλε, εκεί που ο ουρανός είναι μόνο μια ανάμνηση και πλέεις εκεί, στη σιωπή. Μένεις εκεί και αποφασίζεις ότι θα πέθαινες γι’ αυτές. Μόνο τότε ξεκινάνε να έρχονται. Ερχονται, σε χαιρετάνε και κρίνουν την αγάπη που έχεις για εκείνες. Αν είναι ειλικρινής αγάπη, αγνή, θα είναι εκεί. Και θα σε πάρουν μαζί τους για πάντα». Λόγια του Ζακ Μαγιόλ, του δύτη, που ενέπνευσε τον Λικ Μπεσόν να γυρίσει το «Απέραντο γαλάζιο» και τον Λευτέρη Χαρίτο να σκηνοθετήσει αυτό το εξαίσιο ντοκιμαντέρ που ξεκινώντας από τη ζωή του Μαγιόλ μεταμορφώνεται σε μια καθαρά μυητική εμπειρία για τον ανύποπτο θεατή. Φυσικά παρεμβάλλονται συνεντεύξεις με την οικογένειά του, με κοντινούς του φίλους, τους συντελεστές της ταινίας «Απέραντο γαλάζιο» και με τους «κληρονόμους» του. Αλλά η ίδια η ταινία πηγαίνει βαθιά.

Βαθμοί:7

Αχρωμο

«Ο άντρας που έριξε τον Λευκό Οίκο»: Είναι τέτοια η χαρά μας να παρακολουθούμε τον Λίαμ Νίσον σε έναν δραματικό ρόλο (τελευταία, μόνο σφαλιάρες τον βλέπουμε να ρίχνει) που μείναμε καθηλωμένοι μέχρι το τελευταίο λεπτό τούτης της βιογραφίας. Μιλάμε για την αληθινή ιστορία του Μαρκ Φελτ, του δεύτερου σε ιεραρχία αξιωματικού του FBI, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως το «βαθύ λαρύγγι» ή αλλιώς το «καρφί» πίσω από το σκάνδαλο του Γουότεργκεϊτ (η ταυτότητα του μυστικού πληροφοριοδότη παρέμεινε για πάνω από 30 χρόνια κρυφή, μέχρι που ο ίδιος ο Φελτ μίλησε, το 2005). Αντιλαμβανόμενοι όμως το βάρος στους ώμους αυτού του ήρωα, περιμέναμε κάτι παραπάνω. Κάτι παραπάνω από αυτή τη μάλλον στεγνή αφήγηση που εμπλουτίζεται μονάχα από την υπέροχη μουσική του Ντάνιελ Πέμπερτον και την παρουσία της Ντάιαν Λέιν.

Βαθμοί:5

Και για ενηλίκους

«Ο Ανθρωπος των Σπηλαίων»: Τοποθετημένη χρονικά στις απαρχές του κόσμου, όταν προϊστορικά πλάσματα και μαλλιαρά μαμούθ κατοικούσαν στη Γη, η ταινία κινουμένων σχεδίων αφηγείται την ιστορία του Νταγκ, ενός πρωτόγονου ανθρώπου που ζει στην κοιλάδα, με τη φυλή του και λατρεύει το κυνήγι κουνελιών. Μια νύχτα, όμως, οι ισορροπίες της φυλής διαταράσσονται όταν ο ισχυρός Λόρδος Νουθ έρχεται στην κοιλάδα για να την κατακτήσει. Ο Νικ Παρκ σκηνοθετεί ένα ξεκαρδιστικό καρτούν στημένο με την τεχνική stop-motion.

Τελευταία Νέα