Επανέλαβε χθες στο Reuters ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ότι η κυβέρνηση επιθυμεί «καθαρή έξοδο» από το τρίτο (δικό του) Μνημόνιο τον Αύγουστο και δεν έχει λόγο να επιδιώξει προληπτική πιστωτική γραμμή διότι «έχουμε αποκτήσει αξιοπιστία τα τελευταία τρία χρόνια». Επιπλέον, μέχρι το Πάσχα, η κυβέρνηση θα έχει ετοιμάσει δικό της σχέδιο για τη μεταμνημονιακή περίοδο, με κοινωνικές και αναπτυξιακές πολιτικές, και «αυτό θα είναι το δικό μας πρόγραμμα, θα έχουμε την ιδιοκτησία του».
Θεμιτό φαίνεται: όπως κάθε φτωχός, ονειρεύεται και η κυβέρνηση να αποκτήσει ιδιοκτησία. Ομως κάποτε ισχυριζόταν πως είναι πάμπλουτη, είχε μεγάλη κληρονομιά, το ΕΑΜ, το Πολυτεχνείο και γενικώς «αγωνιστικές παρακαταθήκες» που τις είχε τοποθετήσει σε ριζοσπαστικά αντιπαγκοσμιευτικά, αντι-νεοφιλελεύθερα, αντι-, αντι-,… και τελικώς αντιμνημονιακά, επενδυτικά σχήματα που απέφεραν τον πλούτο του «Προγράμματος της Θεσσαλονίκης». Όλα αυτά αξιοποιήθηκαν από τον προκάτοχο του κ. Τσακαλώτου –που προφανώς συνέβαλε και αυτός στο τριετές πρόγραμμα ανάκτησης της αξιοπιστίας που επικαλείται ο υπουργός. Τέτοια ιδιοκτησία θέλει να αποκτήσει ξανά;
Φτωχή αλλά λεβέντικη η κυβέρνηση, δεν θέλει δώρα για να χτίσει την περιουσία της: «αν κάποιος πει ότι δε θέλει χριστουγεννιάτικα δώρα τότε κανείς δεν πρόκειται να σκεφτεί να του πάρει δώρα», δήλωσε προ ημερών ο πρώην επικεφαλής του EuroWorking Group Τόμας Βίζερ σχετικά με την πιστωτική γραμμή. Και μια που συνταξιοδοτήθηκε και δεν δεσμεύεται, δεν δίστασε να πει πως «το ελληνικό πολιτικό σύστημα στέκεται εμπόδιο στην ανάπτυξη». Δεν αναφερόταν σε κάτι μακρινό: στις ελληνικές κυβερνήσεις της κρίσης αναφερόταν, περιλαμβανομένης της τελευταίας όπου μετέχει ο κ. Τσακαλώτος. Αλλαξε κάτι που να ανατρέπει την εκτίμηση του κ. Βίζερ;
Αν ο κ. Τσακαλώτος είχε επικαλεστεί την «αξιοπιστία του τελευταίου εξαμήνου», δηλαδή την εν τάχει αποπεράτωση της τρίτης αξιολόγησης, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε πως πράγματι κάτι άλλαξε, πως υπάρχει κάποια κατανόηση του τι συνέβη και δεν πρέπει να ξανασυμβεί. Και ίσως μπορούσαμε να δεχθούμε ότι η κυβέρνηση θέλει να απεξαρτηθεί από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς ελέγχου για καλό σκοπό, για να πετύχει καλύτερες κοινωνικές και αναπτυξιακές προοπτικές.
Αλλά φοβάμαι πως αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι να αποκτήσει πρόσβαση σε χρήμα που θα μπορεί να το χρησιμοποιήσει ανεξέλεγκτα για να κερδίσει τις εκλογές, για τούτο δεν θέλει φθηνή πιστωτική γραμμή που θα συνοδεύεται από δεσμεύσεις. Το αν το χρήμα θα είναι ακριβό και θα μεγαλώσει ο λογαριασμός των 100 δισεκατομμυρίων που μας έχει ήδη φορτώσει, είναι το τελευταίο που την ενδιαφέρει. Τα χρέη θα είναι δική μας ιδιοκτησία και δική της θα είναι η εξουσία. Δίκαιη μοιρασιά.
