Η εγκύκλιος –ακόμη μία –που εξέδωσε το υπουργείο Υγείας για την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου είναι μάλλον η απόδειξη ότι ο νόμος θα εξακολουθήσει να μην εφαρμόζεται. Οτι, δηλαδή, η χώρα μας θα εξακολουθήσει να κατέχει το θλιβερό προνόμιο των καπνισμένων δημόσιων χώρων όταν οπουδήποτε αλλού στον κόσμο τα τσιγάρα έσβησαν και τα τασάκια εξαφανίστηκαν.
Στην επετειακή του εγκύκλιο ο αρμόδιος υπουργός ζητεί απ’ όλους τους εμπλεκομένους να επιδείξουν «αίσθημα ατομικής, κοινωνικής, επαγγελματικής ευθύνης» και καλεί τα αρμόδια όργανα να αυστηροποιήσουν τους ελέγχους. Αλλά με την επανάληψη των εκκλήσεων δεν σβήνουν τα τσιγάρα στους δημόσιους χώρους. Αντίθετα, εδραιώνεται η πεποίθηση ότι όπου περισσεύουν οι εγκύκλιοι απουσιάζει η πολιτική βούληση.
Ολα αυτά ενώ στα σχεδόν δέκα χρόνια που δεν εφαρμόζεται ο νόμος, η ελληνική κοινωνία έχει δείξει τη διάθεση να κόψει το τσιγάρο μαχαίρι: στοιχεία που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας έδειξαν ότι οι καπνιστές έχουν αρχίσει να μειώνονται θεαματικά στη χώρα μας. Την ίδια ώρα οι μη καπνιστές δεν αναζητούν πια άκαπνες οάσεις, αλλά διεκδικούν τα δικαιώματά τους, ενώ και οι καταστηματάρχες εμφανίζονται πλέον πρόθυμοι να κρύψουν τα τασάκια, υπό την προϋπόθεση βέβαια της χωρίς εκπτώσεις εφαρμογής του νόμου.
Είναι λυπηρό από αυτήν την εξίσωση να λείπει η επίσημη πολιτεία ή να δηλώνει την παρουσία της με επετειακές εγκυκλίους που βρίθουν ευχολογίων. Είναι μια κακή συνήθεια τα ευχολόγια. Που επιτέλους πρέπει να κοπεί.
