Δεν ανακαλύπτεις την πυρίτιδα αν πεις ότι οι μεταγραφές του Ιανουαρίου είναι ζόρικες. Κι όταν μάλιστα τις κάνεις στην τούρλα του Σαββάτου. Στις 31 του μήνα. Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του, όταν τα εναπομείναντα παιχνίδια στο πρωτάθλημα είναι έντεκα τον αριθμό. Μέχρι να έρθει ο καινούργιος, να προσαρμοσθεί και ν’ αρχίσει να αποδίδει, σχόλασε ο γάμος. Τον Ζαμπράνο τον είχε σχολάσει ο ίδιος ο Σαββίδης για την αποβολή του στο 0-1 με τη ΑΕΚ. Το ματς ανατρέχει στις 5 Νοεμβρίου. Κι ο Λούμπος Μίχελ, αφού έφαγε πόρτα από τον Μολέντο, κατέληξε στον 21χρονο Μιχόγιεβιτς που ακόμα δεν έχει πατήσει το χορτάρι της Τούμπας ούτε για προπόνηση. Στην ΑΕΚ την ψάχνανε για εξτρέμ, αλλά το καλό είναι ακριβό. Εξού και καμία από τις περιπτώσεις Ερνάνι, Βολκάν Σεν και Μπεμπέ δεν τελεσφόρησε. Εκατσε όμως στο παρά πέντε ο Νίκλας Χουλτ. Στα 28 του χρόνια, με μιάμιση σεζόν προϋπηρεσίας στη Σουπερλίγκ, τον βάζεις (τρόπος του λέγειν) και παίζει αύριο. Την Κυριακή στο Καραϊσκάκης. Δεν είναι κάτι το εξαιρετικό, αλλά πρόκειται για καλή μεταγραφή. Με μηδέν ρίσκο. Ξέρεις ακριβώς τι παίρνεις. Και χωρίς ιδιαίτερο κόστος. Με την ΑΕΚ να χτίζει μια μίνι παράδοση μεταγραφών, value for money στη δύσκολη εμβόλιμη περίοδο. Τον Ιανουάριο του 2015, όταν ήταν ακόμα στη Β’ Εθνική βρήκε τον Γιόχανσον. Πέρυσι τον Βράνιες. Και ο Σουηδός τα έβγαλε τα (λίγα) λεφτά του και με το παραπάνω όπως τα βγάζει και ο Βόσνιος. Δεν είναι καθόλου εύκολο το φτηνό και καλό στο ποδόσφαιρο. Για την εξαίρεση πρόκειται. Οχι για τον κανόνα. Θα πέσεις και στην περίπτωση του Τρίστασον, θα πέσεις και στην περίπτωση του Κλωναρίδη. Με δεδομένο όμως ότι το μαγαζί στην ΑΕΚ πάει έσοδα – έξοδα, ήταν υποχρεωμένοι να εκπαιδευτούν σ’ αυτήν τη λογική. Κι απ’ ό,τι φαίνεται τα πάνε καλά.