Μπαμπούλας

Νομίζω ότι αυτό το κουσούρι που έχουν στον ΣΥΡΙΖΑ να βλέπουν παντού «ακροδεξιούς» κι «Ακροδεξιά» πρέπει να το κοιτάξουν.

Δόξα τω Θεώ, έχουμε εξαιρετικούς αρμόδιους επιστήμονες.

Οποιος άλλα λέει ή φρονεί από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ακροδεξιός. Οποιος έχει διαφορετικές ευαισθησίες αποκαλείται ακροδεξιός. Οποιος αντιπολιτεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ ή απλώς δεν τον διευκολύνει να κυβερνήσει θεωρείται κι αυτός ακροδεξιός.

Κι όλα τα παραπάνω συμβαίνουν παρόλο που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που συγκυβερνά με το δεξιότερο κόμμα που κυβέρνησε ποτέ στην Ελλάδα.

Βέβαια το κόλπο με την «Ακροδεξιά» δεν είναι καινούργιο ούτε αθώο.

Στο παρελθόν και στα μάτια του ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν τα 3/4 της ελληνικής κοινωνίας έχουν χαρακτηριστεί ακροδεξιοί. Κάτι σαν ένας βολικός και διαχρονικός μπαμπούλας!

Αν τους παίρναμε στα σοβαρά, θα είχαμε σήμερα στην Ελλάδα το υψηλότερο ποσοστό Ακροδεξιάς στην Ευρώπη.

Ευτυχώς δεν το έχουμε. Και δεν το έχουμε επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ μετράει λάθος. Ονειρεύεται ότι οι άλλοι θα του κάνουν το χατίρι να αποδειχτούν ακροδεξιοί ή να ενισχύσουν την πραγματική Ακροδεξιά.

Αλλά δεν βλέπω κανέναν υποψήφιο. Μόνο ανόητοι ή βλαμμένοι μπορεί να πιστεύουν ότι υπάρχει πιθανότητα να γίνουν τα ιστορικά δημοκρατικά κόμματα αβανταδόροι του οιουδήποτε άκρου.

Διότι «Ακροδεξιά» δεν είναι ό,τι δεν γουστάρει η «Ακροαριστερά» ή ο ενωμοτάρχης Παπαδημούλης.

Δεν είσαι ακροδεξιός αν διαδηλώνεις για τη Μακεδονία ή την Κρήτη. Ούτε αν σε νοιάζουν η Εκκλησία, η σημαία ή το έθνος –ακόμη κι αν σε νοιάζουν με λάθος τρόπο…

Δεν είσαι ακροδεξιός αν δυσανασχετείς με την ανομία, την εγκληματικότητα, τη βία, τη διάλυση της εκπαίδευσης, την αποσύνθεση του αστικού ιστού, την απαξίωση των αξιών.

Και σίγουρα δεν είσαι ακροδεξιός αν νομίζεις (δικαίως ή αδίκως, αδιάφορο…) ότι η σημερινή κυβέρνηση κάνει ζημιά στον τόπο και πρέπει να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Τίποτα από όλα αυτά δεν καθιστά εκείνον που τα πιστεύει απόβλητο. Ακόμη κι αν διαφωνούμε μαζί του μπορούμε να το συζητήσουμε, να τον πείσουμε ή να μας πείσει.

Δημοκρατία έχουμε. Και μάλιστα χωρίς αστυνομία φρονημάτων.

Περισσότερο λοιπόν από κάποια υποθετική Ακροδεξιά, η δημοκρατία αυτή απειλείται από όσους φανατικούς επιχειρούν στο όνομα κάποιας εξουσιαστικής ιδεοληψίας να απονομιμοποιήσουν απόψεις, δοξασίες, πεποιθήσεις, ολόκληρες κοινωνικές ομάδες.

Αυτό ονομάζεται διχασμός κι αποτελεί το πρώτο στάδιο του ολοκληρωτισμού.

Κι ως εκ τούτου δεν είναι οι (γραφικοί, έστω) απόγονοι του Μεγαλέξαντρου, του Παπαφλέσσα ή του Παύλου Μελά που μας απειλούν.

Μας απειλούν όσοι (τώρα που άνοιξε το Τριώδιο) ντύνονται αχρείαστοι «αντιφασίστες».