Αναζήτηση
Πήγα από τη Βουλιαγμένη στον Ολυμπιακό όταν… μου είπαν σταράτα και αντρίκεια ότι με θέλουν για να κατακτήσουμε μαζί την Ευρωλίγκα, όπως κι έγινε. Ενιωσα ύψιστη τιμή, διότι μετράω πολύ το πώς μου μιλάει κάποιος, είτε για να με κατακτήσει είτε για να μη με χάσει.
Γουστάρω τον Ολυμπιακό επειδή… εκφράζει τη μαζικότητα, παντρεύει όλες τις τάξεις, παίζουμε μπροστά σε γεμάτες εξέδρες, μοιραζόμαστε με πολύ κόσμο τη χαρά και τον πόνο κι όταν περνάω μπροστά από το γήπεδο Καραϊσκάκης εκστασιάζομαι και μονολογώ «να σε ποια ομάδα βρίσκεσαι»!
Η ζωή στα σπορ είναι… να νιώθεις συντροφικότητα, να είσαι καλή συμπαίκτρια και να μοιράζεσαι όλες τις στιγμές. Μικρή βρισκόμουν υπό το κράτος διαρκούς πανικού, ήμουν απότομη και τσατιζόμουν, αλλά δούλεψα πολύ για να γίνω καλή συμπαίκτρια. Δεν υπάρχει λόγος να παραμυθιαζόμαστε επειδή κερδίζουμε μια αποβολή και βάζουμε ένα γκολ…
Κόντεψα να τα παρατήσω… το 2008 που γύρισα από την Ισπανία (Αλκορκόν), ήμουν μουλαρωμένη επειδή δεν είχα καθιερωθεί στη Βουλιαγμένη, μου έκανε καψώνια με ατέλειωτα μέτρα πεταλούδας ο Κούλης Ιωσηφίδης, με έκοψε κιόλας από την Εθνική για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Μάλαγα, αλλά τελικά με πήρε επειδή λόγω τραυματισμού άδειασε η θέση της τρίτης φουνταριστής.
Η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που έχω ακούσει είναι ότι… άλλαξα τα στερεότυπα της ογκώδους φουνταριστής και, όπως λένε οι προπονητές, έγινα η αιτία για να λανσάρει ο τωρινός προπονητής μου στον Ολυμπιακό Χάρης Παυλίδης την άμυνα «στο ανάμεσα»…
Οταν κερδίζω αποβολή… στέλνω φιλάκια και μπορεί να λέω και λογάκια στις αντίπαλες!
Χρωστάω πολλά… στην Αλεξία Καμμένου, διότι όταν με πήραν από κάτω τα υπαρξιακά μου ζητήματα, με στήριξε, με πίστεψε και χαίρομαι επειδή την έβγαλα ασπροπρόσωπη.
Εάν δεν ήμουν πολίστρια… θα γινόμουν δικηγόρος, γιατί έγραφα καλές εκθέσεις στο σχολείο και έχω πολύ μπλα μπλα!
Σε δέκα χρόνια από τώρα… ελπίζω να είμαι μαμά για να διαιωνισθεί κιόλας το είδος, προπονήτρια στο πόλο και να μην έχει χρειαστεί να κάνω μπότοξ!
Γελάω όταν θυμάμαι… την αρχή της καριέρας μου, που φοβόμουν να περάσω τη σέντρα και όταν με ρώτησε ο πατέρας μου γιατί συμβαίνει αυτό, τότε θίχτηκα, άρχισα να χώνομαι ως παρείσακτη στα δύο μέτρα και έκανα άνω κάτω το παιχνίδι.
Ανατριχιάζω όταν θυμάμαι… τη φάση που μου έδωσε την πάσα η Αντιγόνη Ρουμπέση και με ένα γυριστό σουτ έβαλα το πρώτο γκολ στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος το 2011 στη Σαγκάη κόντρα στην Κίνα. Ενιωσα ότι στον πανηγυρισμό μου πάγωσε ο χρόνος και όποτε το σκέπτομαι μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο.
Εάν συμμετείχα στο «Survivor»… θα τα έκανα λίμπα, εφόσον έχανα. Το έβλεπα πάντως, όπως όλος ο κόσμος της υδατοσφαίρισης, λόγω της συμμετοχής του Κώστα Κοκκινάκη.
Εχω ψώνιο… με το τραγούδι και θα πήγαινα τρέχοντας να διαγωνιστώ στο «Voice»! Mάλιστα τις προάλλες που βγήκαμε με την Ελενα Κούβδου στο κέντρο όπου εμφανίζεται η Βίσση, είχα το θράσος να πω a cappella ένα τραγούδι της!
Το αριστούργημά μου στην κουζίνα είναι… μια τούρτα με μπισκότα Oreo που κάνει πάταγο.
Με σιχαίνομαι επειδή… είμαι πολύ αυστηρή και πιεστική με τον εαυτό μου. Αντί να απολαμβάνω το τώρα, αγωνιώ για το μετά και δεν κουλάρω ποτέ.
Με λατρεύω διότι… είμαι μεγάλη μαχήτρια και «die hard», δεν λουφάρω, τα δίνω όλα στη ζωή μου, κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι δεν μπορώ να πετύχω κάτι και δεν φοβάμαι το τσαλάκωμα.
Εάν έπαιρνα συνέντευξη από την Ασημάκη θα τη ρώταγα… «πας καλά ρε κορίτσι μου;».
