Toυ τυχαίνει του Νικ Καλάθη τις τελευταίες είκοσι μέρες να βλέπει φάτσα κάρτα την προηγούμενη και γενικώς την άλλη ζωή του, αντικρίζοντας διαδοχικά προηγούμενους και αγαπημένους προπονητές και συμπαίκτες…
Αυτή η φάμπρικα άρχισε στην Κωνσταντινούπολη με τον Ομπράντοβιτς και τον Σλούκα, συνεχίστηκε στο ΟΑΚΑ με τον Ιτούδη, τον Γιασικεβίτσιους, τον Σπανούλη και τους λοιπούς (ερυθρόλευκους) συμπαίκτες του στην Εθνική και το επόμενο κλικ τον φέρνει απόψε (21.00) στη Βαμβέργη αγκαλιά με τον Νίκο Ζήση και τον Ντάνιελ Χάκετ, αλλά όχι με τον Αντρέα Τρινκιέρι…
Τι του κρατάει μανιάτικο του Καλάθη ο κοσμοπολίτης και χαρίεις ιταλός προπονητής; Μα φυσικά το «στήσιμο» που του έκανε στο ραντεβού τους το καλοκαίρι του 2013, όταν τον έψαχνε για την εθνική ομάδα, αλλά από Μέμφις ούτε φωνή, ούτε ακρόαση!
«Ο Νικ είναι σε… άγρια κατάσταση και μαζί με τον Χάκετ και τον Χίκμαν πρέπει να τον αναχαιτίσουμε για να έχουμε τύχη στο ματς» δηλώνει στα «ΝΕΑ» ο Νίκος Ζήσης, που διανύει την τρίτη σεζόν του στη Βόρεια Βαυαρία, τη 14η στο εξωτερικό και τη 17η στην Ευρωλίγκα συμπεριλαμβανομένων και των πέντε με την ΑΕΚ!
Την προηγούμενη Παρασκευή, στο ματς με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ο θεσσαλονικιός γκαρντ και τρις πρωταθλητής Ευρώπης συμπλήρωσε 300 συμμετοχές στην κορυφαία διοργάνωση από τις οποίες ξεχωρίζει δύο στιγμές…
Η πρώτη είναι το ντεμπούτο του στις 7 Μαρτίου 2001 στο ΟΑΚΑ (ΑΕΚ – Μπενετόν Τρεβίζο 71-56), όταν στην τρυφερή ηλικία των 17 ετών και επτά μηνών, ο Ντούντα τον έβαλε βασικό και τον κράτησε 18 λεπτά στο γήπεδο για να «σπάσει» μαζί με τον επίσης απροσδόκητο Σπύρο Παντελιάδη το δίδυμο του Πέταρ Ναουμόσκι με τον Μάρκους Μπράουν.
«Δεν είχα παίξει καθόλου στα προηγούμενα δύο ματς της σειράς και είχα πολύ τρακ, αλλά με αποφόρτισε ο Ντούντα και από τότε, όποτε συναντιόμαστε, μου το θυμίζει και μάλιστα εξακολουθεί να κάνει πλάκα στους Ιταλούς που δεν περίμεναν τέτοια έκπληξη».
Η δεύτερη στιγμή που μένει παγωμένη στη μνήμη του εκτυλίχθηκε στις 20 Απριλίου 2015 στο Γιαντ Ελιάου του Τελ Αβίβ, όπου πέτυχε 19 πόντους και οδήγησε τη Φενέρμπαχτσε (στην οποία τον κουβάλησε μεσούσης της σεζόν από το Καζάν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς) στη νίκη επί της Μακάμπι με 75-74 στην παράταση και στην πρόκρισή της και μάλιστα με sweep, για πρώτη φορά στο Φάιναλ Φορ.
«Ελειπα δυο χρόνια από την Ευρωλίγκα (σ.σ.: Μπιλμπάο, Ούνικς Καζάν) και εκείνο το βράδυ χάρηκα παρά πολύ, όχι μόνο διότι έπαιξα πολύ καλά, αλλά και επειδή επέστρεφα στην κεντρική σκηνή».
Περπατώντας στα 35 χρόνια του ο Ζήσης δεν έχει απωθημένα, δεν νιώθει ενοχές και δεν κυνηγάει ανεμόμυλους σαν τον Δον Κιχώτη. «Εχοντας μεγαλώσει πια νιώθω γεμάτος και ευχαριστημένος διότι μπορώ να ανταγωνίζομαι τους καλύτερους παίκτες, χωρίς να εκτίθεμαι. Αυτή είναι πλέον η πρόκληση για το παρελθόν και για την υστεροφημία μου…».
