Το ξέρω ότι είναι αντιδημοφιλές όταν ετοιμάζονται συλλαλητήρια, υπάρχουν δημοσκοπήσεις, υπάρχει μία κοινωνική βοή, εσύ να λες αυτό που πιστεύεις και ας είναι κόντρα στο ρεύμα. Αν είχα σύμβουλο πολιτικού μάρκετινγκ ίσως να μου είχε σκίσει αυτό το κείμενο. Ομως έχω μάθει να μην κρύβομαι όταν «καίει η μπάλα»…
Το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ η κυβέρνηση το χειρίσθηκε επιπόλαια προφανώς θέλοντας να το εργαλειοποιήσει για το εσωτερικό. Ο κ. Καμμένος είχε σιωπήσει όταν ο κ. Τσίπρας τον Φεβρουάριο του 2015 μίλησε στις προγραμματικές δηλώσεις για σύνθετη ονομασία. Βλέποντας όμως τη δημοσκοπική πτώση των ΑΝΕΛ, βρήκε στο Σκοπιανό κλαδί για να κρατηθεί. Η ΝΔ είδε τον κίνδυνο δεξιάς πλαγιοκόπησης και ακολούθησε για να μη χάσει ψήφους, παρασύροντας και τον αρχηγό της. Τα εθνικά ζητήματα, όμως, δεν λύνονται με κομματικούς υπολογισμούς. Χρειάζονται ζύμωση, ενημέρωση, συναίνεση, ομοψυχία, ό,τι ακριβώς δηλαδή δεν έγινε καθότι ο καθένας κοιτάζει πώς θα το εκμεταλλευθεί στο εσωτερικό.
Το γεγονός πάντως παραμένει ότι μια αποσταθεροποιημένη ΠΓΔΜ στα βόρεια σύνορά μας θα είναι ένα αγκάθι που θα κακοφορμίζει. Μας συμφέρει στη συγκεκριμένη συγκυρία να βρεθεί μια έντιμη, βιώσιμη λύση στο ζήτημα. Η λύση αυτή αναπόφευκτα θα περιέχει σύνθετη ονομασία μεταξύ άλλων. Δεν ξεκινάμε από το μηδέν, έχει κυλήσει νερό στο διαπραγματευτικό αυλάκι τα τελευταία 25 χρόνια. Και αν πραγματικά «το όνομα είναι η ψυχή μας», στην πράξη την έχουμε ήδη χάσει, αλλά δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, βάζοντας βολικά το κεφάλι μας στην άμμο σαν στρουθοκάμηλοι (στο εξωτερικό έχει κυριαρχήσει το σκέτο «Μακεδονία»). Εχουμε λοιπόν τώρα την ευκαιρία να ανατρέψουμε αυτό το τετελεσμένο, με μια σύνθετη ονομασία egra omnes και να εξαλείψουμε τα αστεία ιστορικά, αλυτρωτικά των γειτόνων.
Οι σκέψεις αυτές δεν στερούνται πατριωτισμού, άλλωστε δεν πιστεύω ότι έχει κανένας το μονοπώλιό του. Πατριωτισμός δεν είναι απλά η αγάπη, αλλά η φροντίδα προς την πατρίδα. Δεν στηρίζεται μόνο στο συναίσθημα αλλά και στη λογική, στο σχέδιο. Πατριωτισμός σημαίνει να υπερασπίζεσαι το εθνικό συμφέρον, που πολλές φορές δεν ταυτίζεται με την εθνική παρόρμηση.
Καταλαβαίνω και δικαιολογώ την ευαισθησία όσων θέλουν να πάνε στο συλλαλητήριο της Κυριακής. Δεν δικαιολογώ όμως όσους εκμεταλλεύονται αυτήν την ευαισθησία των πολιτών για τους δικούς τους σκοπούς, είτε για να αντλήσουν εκλογική πελατεία, είτε γιατί τους βολεύει η υπάρχουσα κατάσταση και δεν θέλουν λύση.
Κάποιοι λοιπόν κάνουν καριέρα κουνώντας σημαίες στις πλατείες, ανάμεσα σε συμπατριώτες. Εγώ έκανα καριέρα παίζοντας 20 χρόνια με το εθνόσημο σε κάθε άκρη της γης, ανάμεσα σε αντιπάλους. Για να ήμασταν αποτελεσματικοί όμως δεν αρκούσε το «πάμε γερά, δυνατά, να τους φάμε», χρειαζόντουσαν σχέδιο, οδηγίες και ομοψυχία. Δεν θεωρώ λοιπόν ότι είμαι λιγότερο πατριώτης. Απλώς βλέπω τον πατριωτισμό περισσότερο μέσα από το πρίσμα της εξωστρέφειας και του σχεδίου και λιγότερο της εσωστρέφειας και του συναισθήματος. Δηλαδή, τον πατριωτισμό που δεν είναι λαοφιλής αλλά συνήθως είναι πιο χρήσιμος…
Ο Γιώργος Μαυρωτάς είναι ευρωβουλευτής με το Ποτάμι
Τελευταία Νέα