Το τουρκικό μπάσκετ κυνηγούσε χρόνια το ιερό δισκοπότηρο (Ευρωλίγκα) μέχρι που ήρθε ο… Ιντιάνα Τζόουνς της προπονητικής για να το οδηγήσει στη γη της επαγγελίας. Ο ίδιος παραδέχεται ότι αν και είχε κατακτήσει ήδη 8 φορές το συγκεκριμένο τρόπαιο, αυτή ήταν ιδιαίτερα ξεχωριστή.

«Την επόμενη μέρα από την κατάκτηση του τίτλου είχα συνάντηση με τούρκους δημοσιογράφους που μου έδειξαν εικόνες και βίντεο από όλες τις πόλεις της Τουρκίας όπου είχαν τοποθετηθεί γιγαντοοθόνες για τον τελικό. Ηταν συγκλονιστικό το πώς αντιδρούσαν ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι και πως έκλαιγαν από χαρά όταν πήραμε το τρόπαιο. Σαφώς έχει τεράστια σημασία να καταφέρνεις κάτι τέτοιο που γενικότερα το τουρκικό μπάσκετ το κυνηγούσε χρόνια. Είναι κάτι ξεχωριστό ακόμα και για την ίδια τη χώρα» λέει ο κόουτς της Φενέρ που δεν θέλει να μιλάει για «Repeat», καθώς «δεν το έχω κάνει ποτέ και δεν σκέφτομαι έτσι, το μόνο που είναι στο μυαλό μου είναι το επόμενο ματς» λέει και στάζει μέλι για τον Κώστα Σλούκα.

«Είναι τρομερός παίκτης και εξαιρετικός άνθρωπος που βελτιώνεται χρόνο με τον χρόνο. Γνωρίζει πως τον εμπιστεύομαι και ότι τον θέλω ακόμα πιο δυνατό. Ομως του έχω θυμίσει και κάτι: είναι μεγάλος παίκτης με τρεις Ευρωλίγκες, αλλά θα πρέπει να μην κοιτάει ποτέ πίσω για το τι έκανε, αλλά μόνο μπροστά».

Δεν τον ξαφνιάζει που Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός παραμένουν –αν και με πολύ χαμηλότερα μπάτζερ –πάντα ανταγωνιστικοί, καθώς: «Εχουν τεράστια παράδοση, τρομερό κόσμο πίσω τους που γεμίζει ΣΕΦ και ΟΑΚΑ και τους υποστηρίζει και είναι επίσης απίστευτο που σε μια τόσο δύσκολη οικονομική συγκυρία για την Ελλάδα οι αδελφοί Αγγελόπουλοι, αλλά και τα αδέλφια Θανάσης και Παύλος Γιαννακόπουλος συνεχίζουν να επενδύουν τόσα χρήματα στις ομάδες τους».

Ενιωσε συγκίνηση για το αντίο του Ντούσαν Ιβκοβιτς, γιατί «του άξιζε μια τέτοια βραδιά και από την πλευρά μου θα ήθελα να ευχαριστήσω και να συγχαρώ τους ανθρώπους του Ολυμπιακού που έφτιαξαν κάτι τόσο όμορφο. Νιώθω περίεργα που δεν τον βλέπω πια στον πάγκο, αλλά είναι ώρα να αφιερώσει λίγο χρόνο στην οικογένειά του και στην Αθήνα που την αγαπάει τόσο πολύ όπως κι εγώ».

Θεωρεί τη νέα Ευρωλίγκα «την πιο δίκαιη, όπου όλοι παίζουν με όλους και το ενδιαφέρον σε όλους τους τομείς έχει εκτοξευτεί. Σε θεατές, ΜΜΕ, χορηγούς, ενώ ακόμα και οι φίλοι μιας ομάδας που δεν θα προκριθεί έχουν την ευκαιρία να δουν από κοντά όλες τις κορυφαίες ομάδες».

Το ΝΒΑ και η FIBA

Το ΝΒΑ συνεχίζει να μην τον απασχολεί: «Εχω πολλούς φίλους εκεί, όπως τον τεχνικό της Σλοβενίας Ιγκόρ Κοκόσκοφ, αλλά του έχω πει ότι δεν το σκέφτομαι καθόλου δεν με ενδιαφέρει» λέει, αλλά χαίρεται για Μπογκντάνοβιτς και Ούντο που πήγαν εκεί: «Και για αυτούς, αλλά και για μας που δείχνει ότι κάνουμε καλή δουλειά. Η διοίκηση κάλυψε αμέσως τα κενά και όταν σου δείχνει τέτοιο σεβασμό για τη δουλεία σου είναι το μυστικό της επιτυχίας σε μια σχέση ομάδας – προπονητή».

Κλείνοντας εκφράζει την άποψή του για τα παράθυρα των εθνικών ομάδων: «Το πρώτο πράγμα που λέω στους παίκτες μου είναι ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από το να παίζουν για την πατρίδα τους, αλλά η FIBA πήγε να κάνει κάτι χωρίς τους 80 και πλέον παίκτες που παίζουν στο ΝΒΑ και έφερε σε δίλημμα τους υπόλοιπους όταν η Ευρωλίγκα είχε ήδη φτιάξει το καλεντάρι της. Πρέπει για το καλό του μπάσκετ να ακούσει τις φωνές των παικτών που υποφέρουν και οι οποίοι χρειάζονται και έναν μήνα ξεκούραση τον χρόνο».

Τελευταία Νέα