Αδιέξοδο

Η κυβέρνηση βρίσκεται προφανώς σε πανικό.

Οι γραφικές δηλώσεις του Κοτζιά και του Πολάκη, ο εξευτελισμός της Αστυνομίας και της δημόσιας τηλεόρασης, το παραλήρημα των κυβερνητικών εντύπων και δημοσιογράφων, δεν είναι καλά δείγματα.

Και ο πανικός στην πολιτική είναι ύπουλος σύμβουλος. Ιδίως όταν πρόκειται για εθνικό θέμα.

Η ουσία είναι ότι η συμφωνία με τα Σκόπια κολλάει. Και δεν κολλάει στα συλλαλητήρια, τις δημοσκοπήσεις ή την αντιπολίτευση.

Κολλάει επειδή οι απαιτήσεις παραχωρήσεων από τη χώρα μας είναι πολύ υψηλότερες από όσες η χώρα μπορεί να αντέξει. Το Σχέδιο Νίμιτς (το οποίο δεν είδα να διαψεύδεται ή να απορρίπτεται από την κυβέρνηση…) κινείται πέρα από κάθε λογική.

Θα χαμηλώσουν αυτές οι απαιτήσεις; Θα ανοίξει ο δρόμος ενός συμβιβασμού; Μακάρι αλλά δεν είναι απλό ούτε βέβαιο.

Θα μου πείτε: ο Τσίπρας τα έμπλεξε, ο Τσίπρας ας τα ξεμπλέξει. Αποδείχτηκε ανίκανος να προβλέψει μια κατάσταση, για την οποία ακόμη κι ο Καμμένος έκανε τα κουμάντα του!

Από την άλλη πλευρά όμως ο Τσίπρας παραμένει Πρωθυπουργός της χώρας. Και θα πρέπει να ξεμπλέξει χωρίς να υποστεί η χώρα το βαρύτατο τραύμα στο οποίο την οδηγεί.

Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών; Είναι η πιο αχρείαστη λύση –κι όχι μόνο επειδή δεν είναι δουλειά των άλλων αρχηγών να ρίχνουν σωσίβιο στον Πρωθυπουργό κάθε φορά που τα κάνει μούτι…

Η λογική είναι απλή. Υπάρχει κυβερνητική θέση; Αν ναι, να διαπραγματευτεί η κυβέρνηση με τα Σκόπια.

Υπάρχει συμφωνία; Αν ναι, να τη φέρει η κυβέρνηση στη Βουλή.

Αλλά αν δεν υπάρχει ούτε το ένα ούτε το άλλο, τι να συζητήσουν οι πολιτικοί αρχηγοί στο Προεδρικό; Πού θα περάσουν την Καθαρή Δευτέρα;

Το βέβαιο είναι ότι αργά ή γρήγορα η κυβέρνηση θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο. Είτε θα κάνει μια κωλοτούμπα είτε θα επιχειρήσει ένα άλμα στο κενό. Και τα δυο είναι επικίνδυνα για τη χώρα.

Η κωλοτούμπα θα οδηγήσει στον απόλυτο διεθνή εξευτελισμό και της κυβέρνησης αλλά και της χώρας.

Το άλμα θα βάλει τη χώρα σε διχασμό διαλύοντας ουσιαστικά την κυβέρνηση, αφού κανείς δεν θα βρεθεί να τη στηρίξει σε μια μειοδοτική πορεία.

Και στις δυο περιπτώσεις η αντιπολίτευση θα είναι ωφελημένη. Μόνο ηλίθιοι μπορεί να νομίζουν ότι θα φορτώσουν το αδιέξοδο στον… Μητσοτάκη!

Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο.

Το ζητούμενο είναι να απεμπλακεί η χώρα από ένα αδιέξοδο με τις μικρότερες δυνατές συνέπειες για την ίδια. Αυτό θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει όλους.

Ξεκινώντας από εκείνους που κυβερνούν τη χώρα. Κι αφού πρώτα καταπολεμήσουν τον πανικό τους.