Εξέδρα

Οι συριζαίοι έπιασαν χθες μιντιακό στασίδι. Για να μιλήσουν για το συλλαλητήριο. Απέφυγαν, ωστόσο, οι περισσότεροι να σχολιάσουν όσους βρέθηκαν κάτω από την εξέδρα. Οπως έκαναν –με μεγάλη προθυμία –όταν το Σύνταγμα γέμιζαν οι Αγανακτισμένοι. Αρκετοί συγκρίνουν τα συλλαλητήρια με τις πλατείες των Αγανακτισμένων. Με την αντιπαραβολή αυτή προσπαθούν να βγάλουν συμπεράσματα για τις πιθανές συνέπειες των τωρινών συγκεντρώσεων στην κεντρική πολιτική. Οι έλληνες ινδιγνάδος αποσταθεροποίησαν τα λεγόμενα συστημικά κόμματα. Πώς; Χάρη στην πάνω και την κάτω πλατεία του 2011 απέκτησαν πρωταγωνιστικό ρόλο ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και ΧΑ –επενδύοντας τις πολιτικές τους φιλοδοξίες σε συνθήματα τύπου «καλύτερα μια ώρα, στο Σύνταγμα μαζί,/ παρά40 χρόνια, λαμόγια στη Βουλή». Προχθές όμως η εξέδρα ήταν στημένη έτσι ώστε το πλήθος να έχει πλάτη στο Κοινοβούλιο. Σημειολογικά μιλώντας, σύμφωνα με έναν πολιτικό-διαδηλωτή, «η Βουλή δεν υπήρχε». Από την άλλη, βέβαια, Αγανακτισμένοι και όσοι κατέβηκαν να διαμαρτυρηθούν για το Μακεδονικό, χαρακτηρίζονται «κινήματα από τα κάτω». Μοιάζουν, λοιπόν; Θα μπορούσαν οι τελευταίοι να αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό;

Ταρακουνήματα

Ενας από τους πολιτικούς που βρέθηκαν την Κυριακή στο Σύνταγμα είναι κατηγορηματικός. «Οι συγκεντρώσεις του 2011 και η προχθεσινή δεν σχετίζονται. Τώρα, δεν υπήρχε μένος και μίσος. Οσοι κατέβηκαν στην κεντρική πλατεία της Αθήνας δεν ήταν αγανακτισμένοι, ήταν ανήσυχοι». Για του λόγου του το αληθές, επισημαίνει πως εκείνος τους Αγανακτισμένους μπορούσε να τους παρακολουθήσει μόνο από το παράθυρο του γραφείου του στη Βουλή –όχι να βρεθεί ανάμεσά τους. Κατά την εκτίμηση του, άλλωστε, οι διαδηλώσεις για το Μακεδονικό «δεν πρόκειται να προκαλέσουν πολιτικά γεννητούρια, μόνο πολιτικά ταρακουνήματα». Κι αυτό επειδή «η κατάληξη των συγκεντρώσεων, εν τέλει, προκαλείται από αυτόν που φέρνει ο λαός στην εξουσία». Η ανάλυση είναι κάπως αισιόδοξη. Ετερο έμπειρο πολιτικό στέλεχος αποδίδει τη μαζικότητα της κυριακάτικης διαδήλωσης «στην πίεση που νιώθει τόσα χρόνια ο κόσμος και τη χρεώνει ακόμη μόνο στους έξω». Αρα, αν βρίσκει κάτι κοινό ανάμεσα στις δυο πλατείες, εκείνη του 2011 κι αυτή του 2018, είναι πως «παράγουν εσωστρέφεια και απομακρύνουν από την προοδευτική θεώρηση των πραγμάτων».