Κατά την περίοδο 2010-12 οι μάζες που παραληρούσαν στο Σύνταγμα, ανεξάρτητα από το τι ήθελαν, αντικειμενικά ευνοούσαν τον Αλέξη Τσίπρα και τον Αντώνη Σαμαρά: και οι δύο ήθελαν να γίνουν πρωθυπουργοί στη θέση του Γιώργου Παπανδρέου. Επισήμως, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν ευθύνη για ό,τι συνέβαινε –απλώς έριχναν λάδι στη φωτιά για να φουντώσει και να επωφεληθούν από την αδιαμεσολάβητη, υποτίθεται, «φωνή του λαού». Σήμερα θεωρείται πως τα πλήθη της Πλατείας Συντάγματος ευνοούν τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αν κρίνουμε από τις κυβερνητικές τοποθετήσεις για το συλλαλητήριο της Αθήνας. Ξανά, οι ευνοούμενοι δεν έχουν καμιά ευθύνη για όσα έγιναν εκεί, ο λαός εκφραζόταν αυθόρμητα.
Τότε, κυριαρχούσε ο αριστερός λόγος για υπεράσπιση των λαϊκών κοινωνικών κατακτήσεων που τις ανέτρεπαν οι νεοφιλελεύθεροι Ευρωπαίοι –χωρίς να λείπουν και οι αναφορές στην εθνική ανεξαρτησία που την υποθήκευαν οι κουίσλινγκ που μας κυβερνούσαν. Σήμερα, τα δεινά της κρίσης ξεχάστηκαν, κυριαρχεί ο δεξιός εθνοπατριωτικός λόγος για αυτούς που παραδίδουν το όνομα, «την ψυχή μας» στους ξένους. Τα επιχειρήματα έγιναν δεξιά από αριστερά, ο υπερκομματικός λαός και οι εθνοσωτήριοι ρήτορες είναι ξανά εκεί, να ανακαλέσουν κυβερνήσεις και κόμματα στην τάξη, να σώσουν την πατρίδα.
Τα κόμματα έχουν αναδείξει τα ανεύθυνα πλήθη σε faiseurs de rois, για την ακρίβεια σε faiseurs de premiers ministres –οι πολίτες θα κληθούν να επικυρώσουν στις κάλπες το «κλίμα» που έχουν δημιουργήσει οι πλατείες. Βεβαίως, οι ψηφοφόροι μπορεί να διαψεύσουν τα πλήθη –σημασία όμως έχει ότι τα κόμματα θεωρούν τις μάζες που «τις πνίγει το δίκιο τους», ταξικό ή εθνικό, χρήσιμα εργαλεία.
Η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να φέρει οπωσδήποτε συμφωνία στη Βουλή, δεν αντέχει άλλη kolotoumba, και μάλιστα εξαιτίας «λαϊκών κινητοποιήσεων», που τις θεοποιούσε. Και επειδή πρέπει οπωσδήποτε να φέρει κάτι, ίσως αυτό να είναι χειρότερο από ό,τι θα μπορούσε να εξασφαλίσει χωρίς την πίεση των αντιπάλων της και των πλατειών. Από την άλλη, οι διεργασίες στη ΝΔ περί το Μακεδονικό φαίνεται να συνδέονται και με τις προοπτικές προσώπων, δηλαδή με το πολιτικό μέλλον των δύο πρώην πρωθυπουργών της ΝΔ.
Ητοι, ίσως τα πλήθη ωθούν την κυβέρνηση σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που διακήρυξαν. Και μάλλον κατεβήκαμε ακόμα ένα σκαλοπάτι στην εργαλειακή χρήση των μαζών, για την εξυπηρέτηση συμφερόντων φατριών μέσα στα κόμματα. Και έτσι, αυτό που φαίνεται κατεξοχήν δημοκρατικό, το δικαίωμα του λαού να συνέρχεται και να διαμαρτύρεται, καταλήγει να υπηρετεί τη θέληση για ηγεμονία με όρους προδημοκρατικούς και προκοινοβουλευτικούς και ταυτόχρονα να υπονομεύει το δημόσιο συμφέρον.
Τελευταία Νέα